เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนอวยพร => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 07 สิงหาคม, 2556, 11:19:29 AM



หัวข้อ: ~ แม่ ~
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 07 สิงหาคม, 2556, 11:19:29 AM
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/239/239/images/mo.jpg)

~ แม่ ~

เทศกาลวันแม่ แลสิงหา
ขอเชิญมาเขียนใจส่งให้แม่
ประสบการณ์ของตนขนมาแล
ก็ตามแต่เรื่องใครให้เขียนลง

มีเรื่องราวของแม่แท้จงเล่า
ใหม่หรือเก่าเล่าเถิดประเสริฐบ่ง
ที่พลาดผิดคิดแก้ทุกแง่คง
เกี่ยวกับแม่แผ่เจาะจงให้คงงาม

พิณจันทร์

(http://yamiejung3.webs.com/photos/AA2/6.gif)

gsY0PgmDKYc


หัวข้อ: Re: ~ แม่ ~
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 07 สิงหาคม, 2556, 12:21:07 PM
(https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/1002140_518341858236312_73426823_n.jpg)

~ แม่เป็นชาวนา ~

แม่ของฉันนั้นเป็นเช่น..ผู้ว่า
นั่งคันนาตาดูอยากรู้ถาม
ทำแบบไหนนาเราข้าวงดงาม
มีแบบไหนข้อห้ามการทำกิน

แม่เกิดมาท้องทุ่งหอมฟุ้งข้าว
โตเป็นสาวทำนาเป็นหมดสิ้น
ทั้งไถนาควายทุยขุดลุยดิน
ปักดำหว่านงานทั้งสิ้นท้องถิ่นนา

แม่เป็นสาวสวยนักมีรักมั่น
แต่งงานนั้นสินสอดกอดล้ำค่า
ต้องมีข้าวกี่เกวียนเพียรหามา
เงินนั้นหนา..สิบสองบาท..หยาดน้ำนม

ครองตัวดีมีศีลกินทานวัด
แม่ถนัด สวดมนต์จนงามสม
แม่มีใบประกาศฉลาดชม
เลี้ยงลูกบ่ม บวชพระนี้ ทั้งสี่คน

แม่ของฉันซื่อสัตย์ไม่โกหก
หวาดสะทกเวรกรรมนำทุกหน
แม่สอนลูกลักขโมยอย่าโกยยล
หิว อดทน..จนตายอย่าหมายโกง

คนบ้านนอกคอกนาภาษาถิ่น
อยู่ทำกินท้องนาบ้านป่าโล่ง
ทุกวันนี้แก่เฒ่าเฝ้าอยู่โยง
ทุกยามโมงภูมิใจ ในแม่เอย.

พิณจันทร์

(http://yamiejung3.webs.com/photos/AA2/6.gif)

RSLVpaLd704


หัวข้อ: Re: ~ แม่ ~
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 08 สิงหาคม, 2556, 09:59:41 AM
(https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/534240_518656041538227_2063648190_n.jpg)

~..แม่..~

คนบางคนก็ว่าหากินยุ่ง
เวลามุ่งธุรกิจชีวิตหนุน
ส่งให้แม่รายเดือนเหมือนใช้ทุน
รู้บาปบุญ มิลืมยังปลื้มใจ

หากแต่แม่แลดูเหมือนอยู่สุข
ว่างก็ปลูกผักปลาหากินใหม่
เงินที่ลูกหยิบยื่นคืนมันไป
รอวันให้กับมือคือลูกมา

นับวันคอยหงอยเหงาเศร้าใจนัก
โอ้ลูกรักเงินหรือคือมีค่า
อยากจะกอดลูกบ้างบางเวลา
มากเงินตรามาเยือนไม่เหมือนกัน

ความหงอยเหงาเหว่ว้าชราใกล้
เมื่อหัวใจไม่มีที่สุขสันต์
ความรู้สึกของแม่แท้ผูกพัน
เพียงลูกหันมาพบเหงาลบเลือน

หากแต่เพียงลูกลับกลับบ้านเขา
ความหงอยเหงากลับเห็นมาเป็นเพื่อน
เมื่อหันมองลูกตนลับพ้นเรือน
น้ำตาเยือนไหลหลั่งลำพังตน

เพียงแต่มีเพื่อนบ้านขับขานเรียก
น้ำตาเปียกเต็มหน้าเหมือนห่าฝน
เรียกเขามาเอาของลูกกองยล
เพียงแต่บ่นมากไปกินไม่ทัน

ขออาศัยได้บ้างส่งทางหมอ
คงมิรอลูกรับคืนกลับหัน
หากชีวิตถอยลงปลงชีวัน
เพื่อนบ้านนั้นส่งข่าวในคราวเดียว

พิณจันทร์

l_H9appyTGM