เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: เปลวเพลิง ที่ 16 ธันวาคม, 2557, 02:30:05 AM



หัวข้อ: ลมหนาว ดาว ดอย
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 16 ธันวาคม, 2557, 02:30:05 AM
(http://upic.me/i/tu/1333725619.jpg) (http://upic.me/show/53933132)

ลมหนาว ดาว ดอย

อยากจะขึ้นดอยสูงไปสอยดาว
ให้ลมหนาวห่มตัวสักชั่วครู่
เหยียบน้ำค้างย้อยหยาดราวลาดปู
สัมผัสภาพของฤดูหนาวจับใจ

ประหนึ่งยินเสียงป่าแว่วมาเพรียก
นิ่งสำเหนียกแต่น้ำลำธารไหล
หมอกคลี่ม่านสีขาวทอดยาวไกล
คงดีมากหากได้ไปเยือนดอย

จะอ้าแขนโอบกอดยอดขุนเขา
ทิ้งความทุกข์ความเศร้าความเหงาหงอย
เก็บเอาแรงแสงดาวซึ่งพราวพร้อย
มาฝังรอยยิ้มเย้ยคนเคยมี

ถึงเดินเดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเราทั้งสิ้น
หัวใจหินอย่าต้องเปื้อนหมองศรี
ลมหนาวครวญเพลงหนาวร้าวฤดี
เป็นดนตรีเยือกเย็นอยู่เช่นนั้น

อยากขึ้นสู่ยอดหาวก้าวไปสอย
ดาวดวงน้อยเด่นดีที่เฝ้าฝัน
เพียงแค่คิดดาวก็ดับร่วงฉับพลัน
จึงเพียงกลั้นน้ำตาเก็บอารมณ์

คนหนึ่งที่ขึ้นเขากับเราได้
เขาก็ไม่มีให้เห็นสักเส้นผม
คงมีเพียงดาวฉายกับสายลม
เป็นเพื่อนชมฟ้ากว้างเคียงข้างเรา

..............

เปลวเพลิง


หัวข้อ: Re: ลมหนาว ดาว ดอย
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 16 ธันวาคม, 2557, 01:53:50 PM
(http://image.ohozaa.com/i/ea8/0gSCKE.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/xUpiv6DnxsFQ9WE3)
ขืนขึ้นเขา เข็ดขัด ต้องปัดเป๋
เรี่ยวแรงเห หักหาย มิวายเศร้า
ข้อเข่าเคล็ด เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้าเอา
เกินบรรเทา ทุกข์แท้ แย่ยับเยิน

ประหนึ่งวิ่ง หมื่นเมตร ประเภทนั้น
ก้าวกางกั้น ฝันเลือน เหมือนเหาะเหิน
สุดเอื้อมสอย ค่อยไต่ ในทางเดิน
หนาวสะเทิ้น เมินเฉย เปิดเผยใจ

มวลหมู่หมอก เมฆหม่น ละคนเห็น
ความเยือกเย็น เร้นขึง ดึงเข้าใกล้
สังขารหนอ หน่ายแหนง แกล้งทำไม
กายยังไหว ใจทรุด สะดุดลง

ขืนขึ้นเขา เราแย่ แน่นอนนัก
รอคนรัก ร่วมเสริม เติมใจส่ง
น้ำหล่อเลี้ยง เพียงเพื่อ เจือมั่นคง
จึงดำรง คงคู่ อยู่เคียงกัน
วิริน
๑๖/๑๒/๕๗
(http://image.ohozaa.com/i/ea8/0gSCKE.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/xUpiv6DnxsFQ9WE3)