เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: เปลวเพลิง ที่ 17 ธันวาคม, 2557, 12:47:17 AM



หัวข้อ: ก้มก้มเงยเงย
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 17 ธันวาคม, 2557, 12:47:17 AM
(http://upic.me/i/2a/132930023.jpg) (http://upic.me/show/51636264)

ก้มก้มเงยเงย

ก้มก้มเงยเงยจนเคยคุ้น
ชีวิตว้าวุ่นก็หวั่นไหว
คนชิดกลับเห็นเป็นคนไกล
คนห่างยิ่งใกล้ในความคิด

จากโลกที่ใบใหญ่และกลม
แปลงค่ามานิยมจอศักดิ์สิทธิ์
จอเหลี่ยมแค่คืบสืบชีวิต
หามิตรจริงใจจากในนั้น

นี่คือโลกใหม่ใช่หรือเปล่า
โลกเก่าคล้ายคล้ายโลกในฝัน
รูปสวยด้วยแต่งแอพแบ่งปัน
งามยิ่งเทวัญลงโลมดิน

ทานข้าวก็กลุ้มกดปุ่มส่ง
อัพรูปรอคนหลงมาเยือนถิ่น
กดไลค์สักซีกกระผีกริ้น
ก็ดิ้นดีใจมากมายแล้ว

หากว่าโทรศัพท์หลับไม่ตื่น
คงขมคงขื่นหายใจแผ่ว
ผู้เคยมักจี่ลืมวี่แวว
แม้แมวแม้หมาก็ลาไป

ก้มก้มเงยเงยจนเคยคุ้น
ชีวิตว้าวุ่นก็หวั่นไหว
คลี่ยิ้มเมื่อตอนเปิดออนไลน์
จริงใจรู้จักสักกี่คน

...............................

เปลวเพลิง


หัวข้อ: Re: ก้มก้มเงยเงย
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 17 ธันวาคม, 2557, 04:58:21 PM
 
:12: :12:
จริงใจ นะจ๊ะ จะบอกให้
ยังสวย สดใส ใช่สับสน
ก้มบ้าง บางครั้ง ระวังตน
กลัวคน เห็นหวอ หนอตัวเรา

โลกใหม่ โลกเก่า มันเข้าท่า
อย่าว่า นักเลย เคยไหมเล่า
ก้มจน ตกท่อ พอทำเนา
ชนเสา สะพาน ม่านตาช้ำ
วิริน
 :12: :12:



หัวข้อ: Re: ก้มก้มเงยเงย
เริ่มหัวข้อโดย: วรรณดี ที่ 18 ธันวาคม, 2557, 10:29:21 AM
ก้มก้มเงยเงยจนเคยชิน
หูได้ยินแต่เพลงบรรเลงขำ
มือก็จิ้มกดไปใช้โต้คำ
การเล่นทำให้คนไม่สนใคร

หากจะก้มแบบนี้ไปนานนาน
ทรมานไม่น้อยเคยสงสัย
เป็นเพราะสังคมมันเปลี่ยนมากไป
ทำอะไรทั้งทีต้องมีไลน์

วรรณดี


หัวข้อ: Re: ก้มก้มเงยเงย
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 18 ธันวาคม, 2557, 09:08:42 PM
:27: :27:
ก้มบ่อย ไม่ไหว ใจรันทด
ก้มกด แป้นพิมพ์ แล้วยิ้มใส่
ผัดเปลี่ยน หน้าจอ จ้อบางใคร
จนไม่ นอนนั้น ฉันยังเคย

นึกว่า แป๊บเดียว มิเหลัยวหลัง
ทนนั่ง ทั้งคืน ยังยืนเฉย
ไก่ขัน เช้าแล้ว แห้วไหมเอย
ล่วงเลย วันใหม่ ยังไม่นอน
วิริน
 :27: :27:


หัวข้อ: Re: ก้มก้มเงยเงย
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 22 ธันวาคม, 2557, 12:21:31 AM
แอบมาออนไลน์ในคืนนี้
ก่อนที่จะหลับลงกับหมอน
ก้มเงยจนเหมือนหลังเคลื่อนคลอน
ขอยาลูกกลอนสักเม็ดซี

วิรินมาเยี่ยมเป็นประจำ
เขียนคำแยบคายร้ายเหลือที่
อีกหนึ่งคนนั้นคือวรรณดี
เหมือนคู่สามีภรรยา

ก้มเงยไม่ได้เศร้าใจนัก
ฝนมันตกหนักมาหลายห่า
ต้องรีบขนของขึ้นหลังคา
แล้วนอนแหงนหน้าดูฟ้าพอ

..............................

เปลวเพลิง