|
หัวข้อ: อ้อ...เช่นนี้เอง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 23 มกราคม, 2558, 10:22:43 PM (http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/177/24177/images/le12.jpg) ถึงเตรียมตัวเตรียมใจไว้เนิ่นเนิ่น แน่เหลือเกินครุ่นคิดแก้บิดผัน ปานจรวดพรวดเดียวหมดเยียวทัน วาดหวังกั้นล้มปังพังทลาย เป็นไปตามความคำทำนายทัก จะสูญเสียสิ่งรักสุนัขหาย ออกเสาะหากว่ารู้เช้าตรู่ตาย คนใจร้ายปาดเถือเอาเนื้อกิน เกิดโต้แย้งแช่งชักหักประโยชน์ ชี้กล่าวโทษร่วมรับซ่อนทรัพย์สิน ถูกใส่ร้ายป้ายร่างสร้างราคิน ว่าแต่งบิลเงินสดส่อคดโกง มีเหตุการณ์โกรธขึ้งเห็นซึ่งหน้า จับมีดพร้าจ้วงฟันกันตายโหง ญาติพวกพ้องสองฝ่ายขยายโยง ต้องขึ้นโรงพักศาลรำคาญจัง ทั้งงานหลวงงานราษฎร์โรงเรียนวัด สภาวัฒนธรรมจ้ำจี้หลัง ชมรมบำเหน็จบำนาญงานสตังค์ ประเดประดังสวนม่วงพวงลำไย หกสิบสามยามล้าชะตาตก แน่นสุมอกหนาวเหน็บป่วยเจ็บไข้ ปวดกรามฟันบั้นเอวดั่งเปลวไฟ สุดทนไหวครวญครางจึงห่างกลอน :aab17: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: อ้อ...เช่นนี้เอง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24 มกราคม, 2558, 09:30:59 PM สารพันปัญหาเคยคาค้าง ถูกปล่อยวางยืนมองกองแน่นสุม รีบแก้ไขคลี่คลายสิ่งรายรุม ตริตรองทุ่มเทใจไวจัดแจง เรื่องก่อนเก่าเบาลดหมดไม่เหลือ ซับเช็ดเหงื่อแขนคอพอเหือดแห้ง มีเรื่องใหม่ใหญ่น้อยค่อยมาแรง ซิ่งแทรกแซงเป็นตับนับอนันต์ ปลีกหายหนีลี้หลบลับในสวน ตามก่อกวนทิ่มพุงสะดุ้งฝัน เราแค่คนธรรมดาเช่นสามัญ ใช่เทียบชั้นปริญญาวิชาพราย หากตอบตัดปัดไปคงใจเศร้า เราหนอเราบอบบางช่างใจง่าย เขาลำบากยากทิ้งนิ่งดูดาย พอถึงจุดสุดท้ายกายเสื่อมโทรม แต่ความคิดจิตในยังใสสด ธรรมรสซาบซ่าสวาโหม คอยสกัดกิเลสฤทธิโรม คอยประโคมวันคืนชื่นเบิกบาน ก็มีสุขทุกข์คละปะปนบ้าง ประคองร่างหยัดอยู่สู่อวสานต์ เพียรสงบจบจินต์จำศีลทาน แต่งกลอนกานท์ร่วมเรียงเคียงเพื่อนเอย :aab17: รพีกาญจน์ |