เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2010/11/D9919294/D9919294-1.jpg)

ต้มหนึ่งฟองกินใบไข่ก็หมด
ช้อนสับบดเหยาะน้ำปลาคลุกข้าว
ลงครกตำน้ำพริกไข่ใส่มะนาว
กินราวราวอิ่มท้องสองสามคน

ทอดเป็นแผ่นแบนแบนตัดต้มจืด
พอจะยืดอีกมื้อยื้ออีกหน
ยอดคุณค่าอาหารของคนจน
ยามขัดสนเข็ญใจไข่แน่นอน

อย่าอยากฝันดมดอมหอมมะลิ
คลุกกะปิอร่อยนักข้าวหักท่อน
จะเม็ดยาวขาวใสหุงไฟฟอน
สุกอุ่นร้อนเช่นเดียวเคี้ยวกลืนไป

สืบชีวิตยืนยาวไข่ข้าวหัก
เก็บพืชผักสวนครัวรั้วกินได้
ข่ามะเขือเจือจุนสมุนไพร
หน้าแย้มยิ้มอิ่มไส้ไปวันวัน

ละพรุ่งนี้มีจ้างบ้างไหมหนอ
หนักเบารอทำชอบตอบแทนทั่น
ร้อยสองร้อยจะให้ไม่ว่ากัน
ดีกว่าฉันรันทดหิวอดโซ

กลางวันนี้ทานข้าวกับน้ำพริกไข่ครับ

 :12:

รพีกาญจน์

ใจพังภินสิ้นหวังยังปวดร้าว
จะทานข้าวเม็ดงามสามสิบห้า
บาทต่อโลขาดตัวทั่วพารา
เรารากหญ้าเท่าเสนาบดี

เนื้อหมูเห็ดเป็ดไก่ไม่อาจซื้อ
แค่หยิบมือเห็นราคาหน้าถอดสี
บอกให้เรารู้รักสามัคคี
เสมอที่ประชาธิปไตย

ขอคัดค้านมานมัวหัวชนฝา
เรื่องเงินตราในกระเป๋าเท่าหรือไม่
หากเฉลี่ยเกลี่ยกันแบ่งปันไป
แบบนี้ใช่เยี่ยมมากล้วนปากจริง

เพิ่มเจ็บช้ำทำใจใหม่ครั้งสอง
ไข่ไก่ฟองข้าวแกงแพงทุกสิ่ง
ขึ้นรายวันขึ้นได้ไวเหมือนลิง
ถูกทอดทิ้งคนจนหมองหม่นทรวง

เห็นท่านพูดฉอดฉอดลอดรูเขี้ยว
แค่เดือนเดียวฝนมาราคาร่วง
อดทนหน่อยคอยไหวถึงไส้กลวง
เพราะเป็นช่วงหนาวร้อนทอนจำนวน

อีกไม่นานงานสภาเปิดอ้าแล้ว
ทั้งพ่อแก้วแม่แก้วคงสุขสรวล
นำของตรงธงฟ้าตราขบวน
ขอเชิญชวนเลือกไวซื้อไข่ลม

 :16pr:

รพีกาญจน์

รุ่งแสงจ้าฟ้าลายถึงบ่ายสี่
แปลกสิ้นดี ข ไข่ ตั้งไว้ขาย
เรียงในแผงแสร้งเหินเดินผ่านกราย
แม้หางตาอย่าหมายมิชายมอง

ว่าไข่เป็นเช่นยัญสัญลักษณ์
ใครจับจักเสื่อมสิ้นเสียข้าวของ
ดีเปลี่ยนร้ายกลายช้ำน้ำตานอง
ทำเงินทองหายวับไปกับตา

ใบม่วงแดงแบ๊งก์พันกันจัดเก็บ
ลงตู้เซฟวางทื่อหยุดซื้อหา
ยื่นตังค์ให้ไม่รับขับออกมา
ถูกต่อว่าห้ามโชคโยกลาภไป

เห็นเงินเหรียญหล่นพื้นหมื่นร้อยสิบ
มิก้มหยิบตาเหล่เลี่ยงเฉไฉ
เอาเงินน้อยพลอยสูญจะเสียใจ
เงินก้อนใหญ่มากกว่าข้างหน้ารอ

ส้อมคาชามช้อนคาปากสากคาครก
น้ำแกงหกมะกอกแห้งฟักแฟงฝ่อ
พบเณรพระกระเทยเอ่ยทักทอ
แย่จังหนอเจอชีสตรีครรภ์

คือเหตุการณ์บ้านฉันในวันนี้
ตรงวันที่ออกหวยอวยสุขสันต์
คนนิยมชมชอบลอบพนัน
รวยเลขฝันหรือเศร้าถูกเขากิน

 :aab18:

รพีกาญจน์

" ข้าวไทย "

เทียมวัวควาย ไถนา คราปลูกข้าว
แรงงานสาว ชายหว่าน ตามผาลผัง
เดินเรียงหน้า สามัคคี มีพลัง
ทำนาปรัง ร่วมด้วย เวียนช่วยกัน

น้ำไหลแรง แบ่งบ่าย อ่างฝายเหมือง
มิต้องเปลือง ค่าจ้าง ทำรางกั้น
สูบจากท่า ค่าไฟ ใช้น้ำมัน
น้ำแห้งพลัน ยืนเดียว เฉาเหี่ยวตาย

ไร้ฮอร์โมน พ่นยา ฆ่าวัชพืช
หญ้าเหนียวหนืด ย่ำจม ลงตมหาย
ลมถ่ายเท เพพัด ลัดสบาย
เชื้อโรคร้าย รับแดด มิแวดวน

ปุ๋ยหมักดิน อินทรีย์ ขี้วัวแห้ง
กองในแหล่ง ผึ่งตาก เกวียนลากขน
ขี้เป็ดทุ่ง คลุ้งคลาย ละลายปน
รากสู่ต้น แตกดอก ออกรวงงาม

ข้าวสุกงอม หอมไกล สูดไอกรุ่น
นวลละมุน เหลืองทอง รองอร่าม
มือจับเคียว เกี่ยวกอ เหลือตอตาม
นวดหาบหาม เมล็ด เสร็จใส่ยุ้ง

ข้าวชั้นดี มีคุณ ต้นทุนต่ำ
สามารถนำ สีขาย ใช้ต้มหุง
หอมมะลิ ประทิ่น กลิ่นจรุง
ยอดข้าวถุง ของไทย ในโลกา

รพีกาญจน์

................................
จำใจฝืน ขายนา ถ้าจะรวย

ข้าวของข้า ราคา อยู่ที่เจ้า
เป็นเรื่องเศร้า ยิ่งกว่า บ้าแทงหวย
ใช่สมัคร พรรคพวก โดนจวกซวย
คนร่ำรวย ช่วยดัก คอยหักคอ

เก็บไว้กิน สิ้นจำนำโรงสี
รับเงินที รี่จ่าย ธ.ก.ส.
ค่ารถไถ ไฟฟ้า ยื่นหน้ารอ
ทั้งปุ๋ยฮอร์โมนยาฆ่าแมลง

ไหนดอกดอง กองทุน หมุนหมู่บ้าน
ซองแต่งงาน พิธี สีเสียงแสง
ยกช่อฟ้า กฐิน แทบสิ้นแรง
หมดม่วงแดง ใบเทา กระเป๋าแบน

เดินดิ้นรน บนทาง เขาวางไว้
เงินถูกใช้ จับจ่าย ง่ายเหลือแสน
พอลงนา คราใด ปัจจัยแคลน
ต้องแห่แหน กู้ต่อ หนอ..ชาวนา

รพีกาญจน์

......................................
แสนอนาถ วาสนา..ค่าต่อรอง..

แรงงานคน กับควาย ไม่แตกต่าง
ทุกข์ถ่อร่าง ยืดยุบ งานทุบถอง
ทำแทบตาย ควายทน คนลำพอง
ไม่ร่ำร้อง งอนง้อ ขอเมตตา

ต้องตากแดด แผดเผา เช้ายันค่ำ
ฝนตกพรำ เหงื่อไหล ไคลย้อยบ่า
มือแข็งเตอะ เปรอะปูด หูดตาปลา
เท้าบานหนา ย่ำไป ในโคลนตม

ยืนงกเงิ่น เดินดัง หลังงองุ้ม
คราประชุม หงุบหงับ ถูกทับถม
ทำท่อมท่อม ก่อมก้อ คอซมซม
เสื้อคอกลม ม่อฮ่อม ย้อมดำเทา

ท่องนะโม โถจำ พร่ำศีลห้า
ข้าวราคา เปลี่ยนแปร แล้วแต่เขา
หักความชื้น อื่นใด เท่าไรเอา
ช่างแสนเศร้า จริงหนอ พ่อชาวนา

รพีกาญจน์

........................................
ขอสร้างฝัน.อนุรักษ์ข้าว.ของชาวไทย

ข่าวคนนำ พวกมา จากอาหรับ
พกสินทรัพย์ ลงมือ ซื้อนาไร่
จะปลูกข้าว ส่งนอก(ตะ)วันออกไกล
ผู้รับใช้ ใจทาส คาดร่วมมือ

การปลูกข้าว มรดก ที่ตกทอด
คงต้องจอด เพราะตังค์ อาบังหรือ
บรรพชน ก่นสร้าง ครางไห้ฮือ
ลูกหลานไทย ไม่ซื่อ ถือแต่เงิน

ต้องซื้อข้าว เขากิน คงสิ้นชาติ
คำอุบาทว์ ค้าเสรี ที่สรรเสริญ
หวังใคร่ฮุบ บ้านเมือง เรืองเจริญ
หลงยอเยิน ดีเด่น เช่นเทพา

จงร่วมใจ รู้จัก รักษามั่น
สงวนพันธุ์ ประดิษฐ์ ผลิตกล้า
เป็นสมบัติ เพียงไทย ในโลกา
ได้ชื่อว่า รู้บุญ คุณแผ่นดิน

รพีกาญจน์

................................
ขออย่าขวางเลยหนาอย่าขี้โกง

จีทูจี ดีแน่ แต่เซ็นก่อน
เจอกะล่อน มากราย หน่ายซิบโฮ่ง
อาวุธเก่า แลกข้าว ยืดยาวโยง
บินชั่วโมง โหม่งเขา เหลือเถ้าดาน

ทำเป็นทอง ของดี มีค่าสูง
เช่นยางยูง งามแท้ แพ้เพื่อนบ้าน
จะเม็ดขาว ยาวใหญ่ ใครรับทาน
ต้องแหลกราน ปากเคี้ยว เช่นเดียวกัน

เคยเป็นหนึ่ง ซึ้งจัง ดังทั่วโลก
บัดนี้ตก เป็นสาม ตามก้นทั่น
เหลือตกค้าง โรงสี มีอนันต์
มิกี่วัน ข้าวใหม่ ไล่ออกมา

ข้าวภายใน กองล้น พ้นตลาด
เทกระจาด เท่าไร ขายไม่ว่า
ถูกทั่วไป ได้ซื้อ รื้อราคา
โอ้ชาวนา ตกต่ำ ช้ำใจจริง

รพีกาญจน์

นึกเสียดาย หลายอย่าง ที่รัฐคิด
จะถูกผิด  รอดู ไม่อยู่เฉย
ถ้าทำได้  คะแนนดี มีให้เลย
ถ้าทำเชย ไร้ค่า คราวหน้านอน(นาน)

.................................

จ้างรถไถ ไถดาน เตรียมหว่านกล้า
สูบน้ำท่า ใต้ดิน ท่วมดินก่อน
จะนาดำ นาหว่าน ตามขั้นตอน
รอต้นอ่อน ผลิโผล่ โตขึ้นมา

ชูใบเรียว เขียวต้น พอพ้นน้ำ
รีบเร่งทำ กำจัด วัชพืชหญ้า
ปุ๋ยเคมี ฮฮร์โมน ใส่พ่นยา
ขืนชักช้า ใบลาย ตายคากอ

หมั่นดูแล ศัตรู หนูนกหอย
ที่มันคอย จิกจ้วง รวงข้าวฝ่อ
เชื้อโรคร้าย ระบาด ข้าวขาดคอ
แมลงรอ กัดแทะ และเล็มกิน

ข้าวสุกเหลือง เรืองรอง ทาบท้องทุ่ง
เกี่ยวเก็บยุ้ง เหลือมาก ลากขายสิ้น
ได้เงินบั๊บ จับจ่าย หายโบยบิน
เลี้ยงชีวิน วันวัน พอกันตาย

รพีกาญจน์

....................................
ใครไหนเขา ยลยิน ถิ่นชาวนา

เมื่อปีกลาย นาล่ม ข้าวจมหาย
เหลือแต่ควาย ดำปลอด นั่งกอดขา
ขอผลัดตอน ผ่อนหนี้ ปีอีกครา
เอาใบนา เคยทำ ไปจำนอง

หวังแก้ตัว ปลูกใหม่ ในปีนี้
ชุบชีวี บรรเทา ลบเศร้าหมอง
น้ำเคยใช้ ไหลเลอ เอ่อคูคลอง
แม้ห้วยหนอง กั้นทด หยดไม่มี

พึ่งพนัง เหมืองฝาย ก็หายแห้ง
สิ้นเรี่ยวแรง เบิกบุก เหือดทุกที่
สูบบาดาล ทั้งวัน น้ำมันซี
เงินแค่สี่ ห้าร้อย ไม่ค่อยพอ

รวงข้าวสั้น เมล็ด เม็ดเล็กลีบ
พ่อค้าบีบ ล้วงลูก ถูกเหมือนขอ
รักกับพี่ ปีหน้า น้องจ๋ารอ
จันทร์ปีจอ เดือนเจ็ด เฮ็ดแต่งงาน

รพีกาญจน์

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/307/9307/images/for11170750p1_1.jpg)


เป็นนายทุนหนุนเนืองเรื่องเงินกู้
ก็พอรู้อยู่บ้างทางหรรษา
เที่ยวหากินถิ่นฐานย่านชาวนา
ด้านเงินตราจับจ่ายในรายปี

พอน้ำอ่วมท่วมมาชาวนาขาด
มิให้พลาดร้อยละสิบหยิบยื่นหนี้
เดี๋ยวค่าปุ๋ยค่ายามามากมี
ร้อยละยี่(สิบ)เขาก็เอาเราสบาย

จ่ายเงินต้นหักดอกออกซะก่อน
ต้องตัดตอนยึดโฉนดกลัวโดด(หนี)หาย
ใครจะบ่นหรือว่ากล้าท้าทาย
เรื่องกฎหมายมิกลัว ปั๊วนายพลฯ

ละอองดิน

 :21:

หอมมะลิข้าวดี"ยี่สิบบาท"
ท้องตลาดใส่กระบุงตวงถุงขาย
เคยซื้อลิตร"สิบห้า"แล้วตาลาย
แพงมากมายข้าวราคาประกัน

ต่อมารัฐบาลจัดการใหม่
ช่วยเหลือชาวนาไทยในเขตขัณฑ์
รับจำนำกำไรงามเพิ่มสามพัน
ข้าวลิตรนั้น"ยี่สิบห้า"แพงน่ากลัว

ก็ก้มหน้าก้มตาพากันซื้อ
คนร่วมมือร่วมด้วยช่วยกันทั่ว
เพื่อชาวนาก่อร่างได้สร้างตัว
ผ่านไปชั่วหนึ่งปีมีเรื่องราว

รัฐเทขายข้าวกรังโกดังศูนย์
เปิดประมูลสต็อกล็อคอื้อฉาว
เข้าโรงสีขัดมันพลันเม็ดยาว
รีใสขาวเจือหอมย้อมราคา

จากแต่เดิมประมูลต้นทุนต่ำ
กว่าจำนำแรกวันตันหมื่นห้า
น่าจะขายจ่ายสดลดลงมา
กลับลิตรปา"สามสิบ"ซื้อหยิบกิน

วันนี้ตักคำข้าวทุกคราวครั้ง
แสนชิงชังรังเกียจพวกแกสิ้น
เราทำงานเหงื่อไคลหลั่งไหลริน
เงินโบยบินหายเข้ากระเป๋ามัน

รพีกาญจน์

ปล่อยจอบหลุดลงพื้นยืนตัวสั่น
มือทับกันเกาะกุมลุ่มหว่างขา
ฝุ่นตรลบกลบบนรถยนต์มา
สวมเสื้อผ้ากากีมีหลายคน

บ้างตะลึงพรึงเพริดรีบเปิดงอบ
นั่งยองยอบไหว้สาสี่ห้าหน
เด็กวิ่งเล่นเห็นจุกหยุดซุกซน
สัตว์หน้าขนหมอบคู้หมาหมูแมว

ปิดประตูปึงปังดังสะดุ้ง
ปู่ป้าลุงทะลึ่งโลดกระโดดแผล็ว
กู่ร้องเรียกเพรียกขวัญกันจากแจว
เรียกพ่อแก้วอย่าไกลใจล่องลอย

เราบ้านนอกคอกเขินเนินป่ากว้าง
ชนชั้นล่างอดสูอยู่ใช้สอย
ออกทำมาหากินดินดงดอย
ความรู้น้อยก่อนเก่ากลัวเจ้านาย

ผิวสาบสากตากแดดร้อนแผดเผา
ปลูกข้าวเจ้าเกี่ยวกำจำนำขาย
หักปุ๋ยยาค่ารถเหลือหดปลาย
หวังจับจ่ายเก็บไว้ใช้ทำทุน

รอเลยวันจันทร์เดือนเลื่อนลาลับ
ทุกข์ถมทับพะเนินหมดเงินหมุน
ไร้ข้าวกำน้ำกินคงสิ้นบุญ
เพราะถูกคุณขู่เขี้ยวเบี้ยวสัญญา

รพีกาญจน์

ข้าวยังแพงอยู่ครับ

สูบน้ำจากลำธารเพื่อหว่านกล้า
เช่าที่นาราคาถูกเพื่อปลูกข้าว
กู้เพิ่มเติม ธกส. รอผ่อนยาว
จ้างต่างด้าวช่วยดำทำทดแทน

เชื่อปุ๋ยยาฮอร์โมนเพิ่มผลผลิต
วางชีวิตลำบากยากเหลือแสน
ช่วงหน้าแล้งแห้งลำน้ำขาดแคลน
ข้าวแคระแกร็นเกี่ยวได้ไม่คุ้มทุน

ก็ยังดีมีกินรินหุงต้ม
พอต่อลมหายใจให้อิ่มอุ่น
สองสามเดือนข้าวลดหมดใบบุญ
หาเงินหมุนซื้อถอกกรอกกันตาย

ข้าวอะไรคลางแคลงแพงชะมัด
หรือเขาจัดเบ็ดเสร็จนับเม็ดขาย
หอมมะลิขาวเกลี้ยงของเชียงราย
เขียนติดป้ายสามสิบแค่หยิบมือ*

ทนไม่ไหวไส้กิ่วหิวที่ท้อง
แหกปากร้องเทวดาว่านี่หรือ
เมืองน่าอยู่อู่น้ำข้าวร่ำลือ
คนไห้ฮืออนาถขาดข้าวกิน

รพีกาญจน์

*วันนี้ ลิตรสามสิบบาท ครับ

ดัดแปลงรูปร่างลักษณะลิตร
ตามพาณิชย์เมตริกมาตรฐาน
ให้จำนวนลดถอยน้อยปริมาณ
ตวงข้าวสารโลภงำโกงกำไร

เอาเหล็กถ่วงหน่วงสปริงดิ่งลงดัด
เปลี่ยนหน้าปัดถาดวางล่างเคลือบไข
หมุนเข็มชี้บอกขีดบิดเบี้ยวไป
ชั่งอย่างไรได้ข้าวขาดครบโล

ตราน้ำหนักหนึ่งถุงสี่สิบห้า(โล)
ชั่งอีกคราสี่สิบสามท่ามโมโห
มีข้าวท่อนเล็กเล็ดปนเม็ดโต
ไหนบอกโชว์เลิศเลอร้อยเปอร์เซ็นต์

หอมอ่อนนุ่มถูกลิ้นกินรสหวาน
ตักใส่จานกลิ่นอับจับดังเหม็น
ลอดฟันหลอลงโป๊กตกกระเด็น
ร้อนอุ่นเย็นเปียกแฉะและกร่อยจาง

เกิดเป็นไทยโชคดีเสียทีรู้
หาเท่าทันเหลี่ยมคูคนรอบข้าง
มักเอาเปรียบผู้คนจนทุกทาง
เป็นเบี้ยล่างให้ซวกจากพวกรวย

ไม่รับรู้บาปบุญก่อคุณโทษ
ชั่วช้าโฉดเกิดใหม่ไร้หล่อสวย
ขาดสำนึกเรื่อยทำกรรมพาพวย
เป็นผีป๋วยไถนาห้าร้อยปี

รพีกาญจน์

สังเกตดูเถิด ลิตรที่ผู้ขายตวงข้าว เล็กกว่ามาตรฐาน ไม่มีตราครุฑที่ขอบ

" อาลัยชาวนา "

ผูกเนคไท ใส่สูท พูดหน้าสื่อ
น่าเชื่อถือ ความรู้ ดูภูมิฐาน
ใบหน้ามน ยลยิ้ม พริ้มประภาร
เสียงฉะฉาน บางตอน อ่อนละมุน

ทั่วธานินทร์ สิ้นปี คงดีแน่
จัดตัวแปร คอยเอื้อ อัฐเกื้อหนุน
แบ๊งก์มาดใหม่ ให้กู้ รู้ลงทุน
ช่วยเจือจุน คุณภาพ ฉาบโลกไกล

เกษตรปลื้ม ลืมตา ได้อ้าปาก
ความลำบาก จากช้ำ ทำนาไร่
ลบออกหมด พจนานุกรมไทย
ชีพสดใส รับเงิน เพลินยั่งยืน

กล่าวจบสิ้น ยินดี ขมีขมัน
วาดถึงวัน ข้างหน้า พาสุขชื่น
รีบหว่านกล้า นาปรัง ทั้งค่ำคืน
และเพิ่มพื้น ที่เช่า เอาปลูกทำ

ต้นทุนหลาย ขายสี มีค่าสูง
ช่วยชักจูง ข้าวไทย ไม่ตกต่ำ
หนึ่งปัจจัย ให้คิด จิตมิจำ
ข้าวขาดน้ำ พึ่งฝน รินหล่นมา

ผูกเนคไท ใส่สูท พูดหน้าเศร้า
ชาวนาเอา เชือกคล้อง คอส่องหน้า
ขายให้เจ๊ก เล็กลีบ บีบราคา
สิ้นชีวา จากไป ใต้ขื่อแป

รพีกาญจน์

ชาวนาไม่มีเงินใช้หนี้ธ.ก.ส.ผูกคอดับ 19 มี.ค. 2558 โพสต์ทูเดย์

ฟังข่าวร้าวคราวใดใจหดหู่
ลองคิดดูบ้านเมืองเรื่องแยแส
มันมีมากฝากรัฐฯหัดดูแล
พ่อและแม่แพ้ใดจึงใคร่เมิน

เมื่อเป็นหนี้หนีหลบก็พบเห็น
แสนยากเย็นทนทุกข์สุขห่างเหิน
ประชาชนทนท้อขอก้าวเดิน
เหมือนลำเพลินออกท่าน่าฟ้อนรำ

วรรณดี