เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(https://hart30.files.wordpress.com/2012/03/e0b8a0e0b8b2e0b89e01141.jpg)
 :23:

เผาทั้งดอย คอยฝน หล่นลงฉ่ำ
ต้นซับน้ำ ผลิใบ กว้างไพศาล
มือมนุษย์ จุดไฟ ใจต้องการ
เพียงผักหวาน เห็ดถอบ มันชอบกิน

ฝุ่นพิษวน ปนเปื้อน เกลื่อนควันหมอก
เหนือวันออก ตกใต้ ไปทั่วถิ่น
ฟ้ามืดดำ น้ำขุ่น อุ่นในดิน
ลมพากลิ่น เหม็นคลุ้ง ฟุ้งกระจาย

เด็กทารก ตกใจ ไอติดขัด
เชื้อไข้หวัด ฝืดคอ ใส่ท่อสาย
เกิดตุ่มตื่น ผื่นดัน คันระคาย
อันตราย ปอดโล่ง ถุงโป่งพอง

ทำงานหนัก หักโหม โถมผาดโผน
ขาดโอโซน พอเพียง เลี้ยงสมอง
ฟิวส์ขาดผึง ถึงช็อค น็อคลงกอง
ด่วนประคอง เรียกหวอ ต่อโรงยา

เห็นแก่ตัว ชั่วช้า กล้าทำผิด
เอาชีวิต พืชสัตว์ มาตัดฆ่า
เล่นทดลอง ของน้อย ด้อยราคา
ด้วยตัณหา โลภมาก อยากได้เงิน

ความวิบัติ สัตว์หมดไป ไม้หมดป่า
นี่หรือว่า ฅ ฅน ชนสรรเสริญ
ธรรมชาติ เสียหาย มากมายเกิน
ความยับเยิน เมื่อไร ได้เหมือนเดิม

รพีกาญจน์

ความยากจน ข้นแค้น แสนสาหัส
เจ้าจึงตัด ต้นไม้ ใกล้หุบเขา
ทั้งต้นเล็ก ต้นใหญ่ ไม้หนักเบา
เลื่อยเป็นเสา เผาเป็นถ่าน รานเป็นฟืน

บ้างจุดไฟ ไหม้สิ้น เหลือดินซาก
ด้วยความอยาก ผักหวาน ยอดบานรื่น
เถ้าถมทับ อับสปอร์ รอวันคืน
น้ำชุ่มชื้น เกิดเม็ด เห็ดถอบกลม

เห็นผักหวาน เห็ดถอบ คนชอบซื้อ
สองสามมื้อ เบื่อแย่ มันแก่ขม
เงินที่ขาย จ่ายไป พร้อมสายลม
หมอกควันรม มืดดำ อำทั่วเมือง

โรคทางเดิน หายใจ จามไออืด
โรคหอบหืด อันตราย ใช้สายเครื่อง
ตาปวดแปลบ แสบคัน กันเนืองเนือง
รัฐหมดเปลือง รักษา หยูกยาคน

ขึ้นไปเหนือ เมื่อวาน ได้พานพบ
ตลอดวัน ควันตลบ กลบถนน
ขับรถช้า ขวาเลี้ยว กลัวเฉี่ยวชน
ต้องมีฝน ชะล้าง จะสร่างซา

หวังเงินบัตร ปัจจัย ไม่รู้คิด
ว่าชีวิต พืชสัตว์ ถูกตัดฆ่า
ไหม้ซ้ำซาก หากเยือน เดือนกุมภา
อนิจจา...นี่หรือ คือ.มนุษย์!

รพีกาญจน์