หัวข้อ: ฝากกลอนอ้อนใจ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 18 กุมภาพันธ์, 2558, 06:55:46 PM (https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/v/t1.0-9/12920_800523943351434_8751493185065602051_n.jpg?oh=0092b0f52f3bbf32b47a5db9f3ed0263&oe=5551D655&__gda__=1435301566_920ce130c91bb38b41801e218149de02)
..ฝากกลอนอ้อนใจ.. ๐ หากแม้นถามใจเผยคนเคยคุ้น น้ำใจอุ่นหนุนเกยคนเคยหวาน แม้นมิพบสบเดินกันเนิ่นนาน ทุกบทกานท์ผ่านมายังตราตรึง ๐ หากแม้นถามในทรวงแสนหน่วงหนัก มิเคยพักในจิตด้วยคิดถึง อยู่ห่างกันแสนไกลแต่ใจดึง หอบถ้อยซึ้งฝากฟ้านำมาโปรย ๐ คิดถึงมากรู้ไหมแทบใจขาด ลิขิตวาดเรี่ยงแรงยังแห้งโหย คิดถึงจังฟังถ้อยเรียงร้อยโรย เสียงโอดโอยนั้นใช่จากใจนวล ๐ สบายดีบ้างไหมอยากใคร่ถาม ฟากฟ้างามเห็นไหมฝากใจหวน เคยเกี่ยวถ้อยร้อยเรียงเคียงกระบวน และเคยชวนนับดาวทุกคราวมอง ๐ อยู่ฟากฟ้าฝั่งใดยังใจเผย ทุกบทเกยเคียงอยู่เป็นคู่สอง มิเคยลืมปลื้มใจฝันใฝ่ปอง ดาวยังรอเจ้าของสี่ห้องใจ ๐ หากแม้นถามกี่ครั้งก็ยังหมาย คือพี่ชายเท่านั้นทำหวั่นไหว หากแม้นถามอีกครั้งตอบดังไกล หนึ่งทรวงในคือพี่กวีงาม พิณจันทร์ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕ |