หัวข้อ: ไม่ฆ่าน้องไม่ฟ้องนายไม่ขายเพื่อน เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 24 กุมภาพันธ์, 2558, 09:22:53 AM (https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xaf1/v/t1.0-9/10341575_803164183087410_3158783923899839798_n.jpg?oh=633638b695dc16c423a3fc278ce6b705&oe=5554787A&__gda__=1434592971_00ec12f93279b9fd1834d682cb647a78)
..ไม่ฆ่าน้องไม่ฟ้องนายไม่ขายเพื่อน.. อยู่ท่ามกลางสายฝนหมองหม่นเศร้า อยู่ท่ามกลางความเหงาอาบเงาศิลป์ เพียงตะวันดาวเดือนเป็นเพื่อนริน เพียงปะปนกวินร้อยจินต์พา ใบประกาศฉันนี้ไม่มีดอก แต่ขอบอกเรียนจบครบศึกษา หากแต่ฉันเรียนรู้อยู่ชีวา ปริญญาหากินถวิลปอง ใช้ชีวิตติดดินตามถิ่นที่ ผิดชั่วดีรู้กรรมนำสนอง สิ่งที่ได้มานั้นตามครรลอง ความถูกต้องได้มารู้ค่าคน แม้นลำบากชาตินี้ใช้ชีวิต ไม่เคยคิดผิดรับแม้สับสน แม้นมิได้เก่งกล้าปัญญาชน แต่กมลนั้นเจียมธรรมเนียมมี กระไรเลยเก่งแท้ โอ้แม่จ้าว... คนว่ากล่าวตักเตือนกลับเลือนหนี หวังเพียงอยู่ปลายยอดกอดกวี เหยียบหัวพี่น้องเดินจำเริญตัว คนใจแคบแบบนั้นสุขสันต์หรือ คนกระพือนินทากะลาหัว ไร้ยางอายขายหน้าชีวามัว เดินข้ามขัวสะพาน ตำนานกลอน พิณจันทร์ ๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘ |