|
หัวข้อ: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี...จบชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24 กุมภาพันธ์, 2558, 10:58:43 AM (http://upic.me/i/sd/c360_2014-02-10-10-09-10-362small.jpg)
" น้ำตาส่อลางร้าย " แม่ แม่จ๋า มาดู ดูนี่ซี เจ้าโชคดี เหงาง้ำ น้ำตาไหล หรือมันป่วย มันเป็น เป็นอะไร เช้านี้ไม่ ยลยิน กินข้าวปลา แกปวดลาม ลำตัว หูหัวเปล่า ดูซอกเท้า นิ้วเล็บ เจ็บแข้งขา เห็บเกาะกัด ดูดเลือด แห้งเหือดชา ฟันซี่หน้า หักบิ่น ลิ้นพุพอง โดนเพื่อนหมา สกรัม รุมทำร้าย ลองลูบกาย ชายโครง โป่งช้ำหนอง คนใจดำ อาฆาต ฟาดกระบอง ไล่ทุบถอง เสียงเห่า เขารำคาญ ตรวจภายนอก ถ้วนถี่ ดีครบหมด นี่คงอด ท้องกิ่ว หิวอาหาร เนื้อหมูสับ ต้มข้าว คดใส่จาน ร้องเพลงหวาน ปลอบปลุก ลุกขึ้นกิน สองสามคำ แลบเลีย เสียไม่ได้ ค่อยเดินไป เหยียดขา ข้างม้าหิน เปิดตู้หยิบ ซีเตตร้าซัยคลิน อ้าปากริน ลงคอ น้ำจ่อกลืน แกก้มหัว ยกขา สวมผ้าผ่อน คุดคู้นอน ตาพับ ลืมหลับตื่น ตบเบาเบา เอ้าฝัน เถิดขวัญยืน พ้นผ่านคืน แสงทอ ก็หายแล้ว รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24 กุมภาพันธ์, 2558, 12:14:02 PM (http://upic.me/i/lz/01small.jpg)
" จบชีวิต " ดวงชะตาราศีชาวพฤศจิก ชีวิตพลิกเรืองรองเคยผ่องแผ้ว โชคหนีจากฝากช้ำเป็นน้ำแนว สูญเสียแก้วเงินทองของที่รัก จะป่วยเจ็บเหน็บไข้เข้าโรงหมอ ศกพ.ศ.ตลอดกาลเพื่อนหาญหัก ถูกใส่ร้ายป้ายแต่งชั่วแช่งชัก อาจถึงจักแจ้งมีคดีความ จะขึ้นรถลงเรือท่องเหนือใต้ ยานกลไกไดเช็คเบรคล้อห้าม จะเลือดย้อยยางหยดหมดรูปงาม หากบุ่มบ่ามเร่งลุยคุยคะนอง ไปข้างหน้าขาก้าวสาวสะดุด ฝืนยั้งหยุดภูกั้นเถาวัลย์ข้อง ถอยหลังร่นลงน้ำตกลำคลอง มิสมปองขาดเกินเงินและงาน เช้าตรู่รีบบูชาพระอาทิตย์ วอนลดฤทธิ์รัศมีสุรีย์ฉาน พระนาคปรกปกเกศพ้นเภทพาล ดลบันดาลร่มเย็นหนักเป็นเบา รู้ถ้อยคำทำนายหมายเพียรแก้ แต่ช้าแต่จบกันพลันแสนเศร้า เสียงตะโกนโฟนลั่นยืนสั่นเทา รถชนฟาดกับเสา...เจ้าโชคร้าย! รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24 กุมภาพันธ์, 2558, 01:43:47 PM (http://upic.me/i/cs/c360_2014-02-10-11-44-07-240small.jpg) " เกินอภัย " เหตุเกิดตอนค่อนคืนรู้ตื่นเช้า รีบจ้ำเอ้าเร็วพลันมันก็สาย เห็นกองเลือดไม่เหลือเนื้อร่างกาย ละสูญหายไปได้อย่างไรกัน หลายคนคาดอาจรู้ดูอ้ำอึ้ง มีคนหนึ่งยิบยิบกระซิบสั่น กลุ่มคนลากซากไปคือใครมัน แขวนคอหั่นปาดเถือแล่เนื้อแกง หัวหนังดูกผูกมัดรัดเชือกรอบ ยัดกระสอบทิ้งไกลไหนสักแห่ง เพื่ออำพรางห่างตัวกลัวผิดแดง จึงจัดแจงเพื่อนมิตรออกติดตาม น่าอนาถขาดประจักษ์ไร้หลักฐาน เพียงพยานหนึ่งคนจำนนถาม ยากยื่นฟ้องร้องมีคดีความ สู้ลุกลามหมดเปลืองเรื่องใหญ่โต เมื่อระลึกตรึกตรองถึงถ่องแท้ การเกิดแก่เจ็บตายคลายโมโห สงบจิตสงบใจใช้พุทโธ เป็นเกราะโล่ต่อตั้งกำบังตรม ได้ชั่วครู่ชั่วคราวบัดนาวนั้น ล้นทำนบกลบกั้นสะบั้นขม ส่อยันเตเปรตาพญายม สัตว์อาจมใจหินกินหมากู! รพีกาญจน์ ใช้คำหยาบคำไม่สุภาพกราบขออภัยครับ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24 กุมภาพันธ์, 2558, 03:48:00 PM " ขอไปสู่ผู้ที่รัก " การรุกรบจบตายสูญหายจาก เสาะหาซากเศษหนังเนื้อยังอยู่ เกลื่อนเรี่ยราดขาดแขนแดนศัตรู ย้อนกอบกู้แย่งชิงยิงดาบฟัน เป็นร่างเรือนเปื้อนดินสิ้นชีวิต เขาคือมิตรชิดชอบร่วมขอบขัณฑ์ กลับมือเปล่าเล่าหลังยังไงกัน คงหมดขวัญบั่นหวังกำลังใจ เหลือดูกดุ้นจุลถ่านอังคารชิ้น ทำบุญยินเสียงสวดกรวดน้ำใส ก่อสถูปธูปเทียนเวียนอาลัย วางดอกไม้ไหว้วอนก่อนเลยลา ยกยอเทียบเปรียบเปรยเอ่ยคำกล่าว วกวนถึงเรื่องราวข่าวของหมา แม้ถูกจัดสัตว์ส่ำธรรมดา ระดับค่าสามัญต่ำชั้นชน เพียงรูปพรรณสัณฐานที่แตกต่าง เทพเจ้าสร้างกอบแก่มาแต่หน ไม่มีจิตคิดลอบร้ายแยบยล แต่เลิศล้นเปี่ยมปันกตัญญู เวรเก่านำกรรมกางปางไหนหนอ ลูกของพ่อพรากไกลให้หดหู่ ถวายพระสังฆทานกรานเอ็นดู ขอไปสู่...โชคดี รพีกาญจน์ ทวี รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24 กุมภาพันธ์, 2558, 07:47:46 PM " สังฆทาน " สังฆทานนี้... ขอน้อมถวายหมายอุทิศให้ ผู้เป็นที่รักพลัดพรากจากกันไกล สู่โลกใหม่... โชคดี รพีกาญจน์ มีลูกชิ้นซีพีอย่างดีแพค มีนมแลคตาซอยนับสิบกล่อง มีไส้อั่วคั่วกรอบแคบหนังพอง มีปิดซองธนบัตรรวมปัจจัย มีข้าวจ้าวขาวหุงหอมมะลิ มีชาอิชิตันหวานมันใส มีน้ำดื่มปลื้มจิตตั้งชิดใน มีหนมไข่ใบเตยเคยชอบกิน มีผ้าไตรไทยโทเรรวมหนึ่งชุด ห่อหุ้มหอบเอาบุตรชีพสุดสิ้น พ้นที่ยากจากทุกข์คลุกดานดิน ขึ้นสู่ถิ่นสคราญวิมานเมือง มีตองสดขดกรวยแต่งสวยดอก โรยข้าวตอกวนเวียนธูปเทียนเฟื่อง จัดบรรจุลงถังมลังเรือง พร้อมของเครื่องนบพระสังฆทาน วอนพุทธาธรรมาสังฆานุภาพ ทวยเทพทราบสามภพครบสถาน ทั้งอินทร์ยมพรหมรักษ์จักรวาล นำวิญญาณสิงสถิตนิจนิรันดร์ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 24 กุมภาพันธ์, 2558, 09:35:03 PM " สืบน้องลูก รักผูกพัน " พ.ศ.2504 เผยวจีคลี่กลอนอักษรสาร ค่ำ 13 เมษา วันสงกรานต์ น้องชายคลอดคืบคลานครรภ์มารดา น้องกระตุกอึกอักสักชั่วครู่ ก็เดินทางไปสู่ปรโลกหน้า ละให้ผู้อยู่หลังหลั่งน้ำตา จอบขุดฝังป่าช้าว่าทั้งคืน วางน้องนอนก่อนเขี่ยเกลี่ยดินกลบ สองมือจบเบื้องบนปนสะอื้น ขอได้พบอีกครั้งยาวยั่งยืน เป็นญาติอยู่รู้รื่นชื่นทุกยาม จำเนียรกาลผ่านมาสิบห้าฝน แฟนตั้งท้องอีกหนคนที่สาม ทุกข์ระทวยป่วยไข้เจ็บไอจาม ต้องหาบหามบ่าแบกแลกสตางค์ เข้าเดือนหกตกเลือดซีดเผือดแท้ง โอ้ลูกแดงเป็นชายหงายแบร่าง เจ้าบุญน้อยเกิดก่อนนอนวายวาง เหตุการณ์ช่างละม้ายคล้ายคลึงกัน เสด็จปู่ฯยิ้มออกพลางบอกว่า น้องเกิดมาเป็นลูกเพราะผูกมั่น ชดใช้กรรมจำพรากลับจากพลัน หมาตัวนั้นคือ ลูก น้อง ของเจ้าเอง รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 25 กุมภาพันธ์, 2558, 05:40:05 AM " เหลือแต่รอยอาลัย " บ้านทั้งหลังฝังจมระทมเศร้า คลื่นเงียบเหงาเข้าคุมรุมข่มเหง ดวงดอกหุบเหี่ยวใบไกวโตงเตง ขาดภาพเพลงละครก่อนนิทรา ท่ามฝนตกนกไก่ไร้เสียงร้อง ม่านละอองน้ำหม่นกล่นเวหา สัมผัสเยือกเย็นลมพรมพริ้วพา เกินกลืนกล้ำน้ำตาอกอาดุร สิ่งที่เหลือเสื้อหมอนเบาะนอนสวม ผ้านุ่มนวมหนาในห่มไออุ่น กลิ่นสะอาดอบออมหอมละมุน ร่างแนบหนุนตาพับหลับสบาย เคยกระเซ้าเย้าหยอกหลอกโลดเล่น สลับเต้นเตะบอลตอนเช้าสาย ทำงานสวนพรวนดินเดินเคียงกาย ตะกุยทรายวิ่งไวไล่ซุกซน ติดธุระปะปังรังรีบร้อน แกหมอบนอนจดจ้องมองถนน จวนค่ำมืดไม่มาท่าลุกลน เห็นโผล่พ้นโถมเกาะกอดดีใจ แกคือทุนหุ้นส่วนของชีวิต เทียบหนึ่งสิทธิ์กินคู่อยู่อาศัย วันนี้น่าอนาถขาดแกไป จะนานเนาเท่าใดไม่ลืมเลือน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี...จบชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 29 ธันวาคม, 2558, 12:58:31 PM จวนต้นศกมกราเวียนมาถึง ปานประหนึ่งคมมีดคอยกรีดเฉือน เรื่องร้ายลามความหลังจมฝังเตือน ผ่านวันเดือนปีใดไม่คลอนคลาย เสียน้ำตา ห้าเจ็ด ระเห็จหน ทั่วตำบลเสาะหาคราเจ้าหาย เกิดคลุ้มคลั่งครุ่นคิดจิตวุ่นวาย จนร่างกายไข้จับนานสัปดาห์ จี้จำเพาะเพรงกรรมต้องจำพราก ด้วยเหตุจากรถชนคนเข่นฆ่า ปีห้าแปด แผดเผาเศร้าอุรา สืบเรื่อยมาบรรจบครบอีกปี หันหน้าผินยินเสียงหมาเห่าหอน สั่นสะท้อนรอนลึกเต้นตึกถี่ เหลียวหาไหนใต้เหนือเมื่อไม่มี ปวดเหลือที่กลืนกล้ำล้นทำนบ ตั้งสติตรองตนกี่หนแล้ว ยังแน่แน่วเฝ้าอยู่หารู้จบ จะร้อนเย็นเป็นสุขทุกข์ทวนทบ ยากจริงลบตราตรึงคิดถึงลง จวนต้นศกมกรา ปีห้าเก้า ขอเทพเจ้าขีดคราสวาสนาส่ง พ่อแม่ลูกผูกพันรักมั่นคง ชาตินี้จงเร็วไวได้พบกัน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: เรื่องเล่าจากเจ้าโชคดี...จบชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 12 มกราคม, 2559, 08:30:39 PM พรบรรเลงเพรงกรรมทำประจักษ์ เยื่อใยรักถักกาลเชื่อมสานฝัน ปนกระแสแปรปรวนทวนจาบัล ทำนบกั้นกลางทุกข์สุขละลาย อานุภาพนาบจิตแรงคิดถึง เคยตราตรึงซึ้งใจไม่ห่อนหาย รอบหนาวเหน็บเจ็บร้อนริดรอนกาย เริงระบายหมายจ้ำกระหน่ำจม ไร้รอยซากกากกุดูกผุกร่อน ควันไฟฟอนขอนเน่าเถ้าทับถม รับรู้ยินสิ้นตายตามสายลม สุดตรอมตรมเต็มปรี่ทวีคูณ เริ่มต้นศกมกราปีห้าเก้า ฤาโศกเศร้าเบาลงคงที่ศูนย์ เพียรน้อมนำธรรมนบลบอาดูร กลับเพิ่มพูนพอกแน่นติดแก่นกำ วูบวาบฉายพรายพร่างร่างมัวพร่า แต่นัยน์ตาน่าชมเข้มคมขำ แล่นบนลานชานเรือนเยือนประจำ ร้องร่ายรำย่ำดึกยิ่งครึกโครม พรบรรเลงเพรงโพธโปรดประจักษ์ คืนความรักสักกาลสานจิตโหม วอนกุศลผลบุญเนื่องหนุน โอม ผ่านโพยมพิเศษสมเจตน์ เทอญ รพีกาญจน์ หลายคนฝันเห็น"เจ้าโชคดี"วิ่งเล่นไปมาบนบ้าน อีกสัปดาห์ ลูกคนเล็กกลับจากโรงหมอ บอกข่าวดีว่าตั้งท้อง เธอแต่งงานนานกว่าเก้าปีไม่มีลูก นึกว่าเป็นหมัน อัศจรรย์จริงๆ |