เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 15 สิงหาคม, 2556, 11:30:43 AM



หัวข้อ: ....-๐ แว่วเสียงแผ่นดิน ๐-....
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 15 สิงหาคม, 2556, 11:30:43 AM
                                         
                                          (http://upic.me/i/sm/179754_257770427694235_1629017983_n.jpg) (http://upic.me/show/46517583)



                                                ....-๐ แว่วเสียงแผ่นดิน ๐-....

                                              ๑. คือเสียงกรีดหวีดไหวหัวใจหวิว
                                              ทำนองพลิ้วเพลงเถื่อนมิเลือนสิ้น
                                              วิเวกแว่วแผ่วเสียงสำเนียงยิน
                                              ดุจดับดิ้นแดโดยระโหยแรง

                                              ๒. คือเสียงเรียกเพรียกหาน้ำตาหลั่ง
                                              ประเดดังฟังโศกวิโยคแสร้ง
                                              กำสรดเศร้า-กำสรวล ล้วนเสียดแทง
                                              คือเสียงแห่งแผ่นดินที่กินนอน

                                              ๓. จูบผืนดินฝากฟ้าเวหาหาว
                                              เหม่อมองดาวด้วยจิตคิดถ่ายถอน
                                              สายลมเย็นโบกบัดเจ้าตัดรอน
                                              จำเรียงอ้อนก็คลายสลายคำ

                                              ๔. คราค่ำคืนผีพรายดั่งกรายกราด
                                              เดียรดาษคืบคลานมารคลาคล่ำ
                                              โอละเห่ เห่ช้า มาย้อนย้ำ
                                              แผ่นดินร่ำร้องหาสามัคคี

                                              ๕. ฝนกรดกราด-สาดซ่า หล้าร้องไห้
                                              พยับโหมโพยมไฟ ใคร่หลีกหนี
                                              ราวเผาผลาญผ่านพ่าง กลางฤดี
                                              ประทุจี้ ราวลิ้มชิมเลือดเนื้อ

                                              ๖. จะปาดหั่น-ฝาน-ฉีก กระผีกย่อย
                                              เป็นฝุ่นฝอย ลอยหายไม่มีเหลือ
                                              ไร้สิ้นแล้วอุดหนุนหรือจุนเจือ
                                              ไม่มีเผื่อน้ำใจมารินรด

                                              ๗. ผู้อยู่หลังคุ้ยเขี่ยหาอาหาร
                                              มีเพียงซาก กากทาน พาลสลด
                                              ด้วยหัวใจตรงซื่อมิถือคด
                                              หิ้วท้องอด ลดหลั่นชนชั้นใด

                                              ๘. พยุหะห่าโหม โถม-กราดเกรี้ยว
                                              ข้าวคอยเคียวถั่วไม่สุก งาก็ไหม้
                                              โอ้แผ่นดินร่ำร้องก้องต่อไป
                                              เพื่อวันหนึ่งหวังใคร...จะได้ยิน

                                              ๙. เป็นเพียงกรวดเม็ดน้อยที่ด้อยค่า
                                              มีแต่เพียงรจนามาเต้นดิ้น
                                              มีแต่เพียง น้ำตา มารดริน
                                              ให้ฟ้าดินชุ่มชื่น...แม้ขื่นทรวง ๚๛


                                                               ...
                                                      - Black Sword -
                                                       (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                               ...
                                            
                                              Credit Photo By : Bojung Jutarat
                                              ชื่อภาพ : Flower and Sun
                                                               ...