|
หัวข้อ: หากโลกสิ้นกวี เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 16 สิงหาคม, 2556, 02:19:33 PM หากโลกสิ้นกวี
หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี มวลบุปผชาติมาลีคงเจียมค่า ไร้ซึ่งกวีเชยชื่นพร่ำพรรณนา ปวงบุปผาคงเขียมบานไร้ใครมอง หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี เถื่อนไศลผาวนาลีคงค่าหมอง ไร้ซึ่งกวีรจนาแปรค่าทอง อย่างช่ำชองชวนพินิจพิสดาร หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี มหานทีชเลสินธุ์คงสิ้นสาส์น ไร้ซึ่งกวีแปรถ้อยร้อยพจน์กานท์ เพื่อขับขานบึ้งวิญญาณชลาลัย หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี ท้าวสุรีย์คงหม่นทอสูรย์สาย ไร้ซึ่งกวีด่ำดื่มแสงเช้ากราย อีกแดดบ่ายเคลื่อนขับพลบอัสดง หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี ม่านราตรีเดือนดวงคงหลับหลง ไร้ซึ่งกวีเตือนย้ำ, ข้างขึ้น-แรมลง ดาริกาคงเหงาอยู่ดายเดียว หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี เคียวรุ้งคงทอสันสีฝืนห่อเหี่ยว ไร้ซึ่งกวีปลอบประโลมและยาเยียว เมฆคงเศร้าเปล่าเดี่ยวไม่แผกกัน หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี พงศ์สกุณีแมลงไพรคงโศกศัลย์ ไร้ซึ่งกวีซึ้งสดับสำเนียงจำนรรจ์ วิหคพลันงดบรรเลงมโหรีไพร หากโลกนี้ขาดสิ้นกวีศรี ความจริง-งาม-และดี อยู่ไฉน ไร้ซึ่งกวีแปรค่ามาวางราย คงหล่นหายจมเถ้าเบ้าโลกีย์ฯ |