|
หัวข้อ: เบญจกัลยาณี และ เรือน ๓ น้ำ ๔ (สำหรับแม่บ้านศรีเรือน) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 16 สิงหาคม, 2556, 02:30:52 PM เบญจกัลยาณี และ เรือน ๓ น้ำ ๔
(สำหรับแม่บ้านศรีเรือน) ๑. เบญจกัลยาณี แม่ศรีเรือนสง่าชั้น เบญจกัลย์ คุณสมบัตินั้น ครบห้า ศุภลักษณ์ถ้วนชั้น ล้ำยิ่ง มิ่งแม่บรรเจิดจ้า ผ่องแผ้วเบญจกัลยาณีฯ -๑- ผมงาม ผมงามนั้นหนึ่งแท้ แน่นอน เช่นดั่งหางยูงว่อน ร่ายฟ้อน รำแพนกรีดอรชร วาดปีก งามหนึ่งผมยั่วร้อน พ่อบ้านปลื้มหลงฯ -๒- เนื้องาม เนื้องามสองนั่นชี้ สะอางนาง เอิบอิ่มเนื้อนวลปราง ทั่วถ้วน ริมฝีปากแดงอย่าง ตำลึงสุก แม่นา ตึงเต่งพรรณผ่องล้วน นุชเนื้อเนียนงามฯ -๓- ฟันงาม ฟันงามสามยั่วยิ้ม ยวนมอง ขาวยิ่งสังข์รังรอง วับแก้ว เรียบเสมอเพชรเรียงก่อง น้ำเอก งามเฉกนี้เพริศแพร้ว บอกชี้งามทนต์ฯ -๔- ผิวงาม ผิวงามสี่นั่นแท้ ดอกอุบล ดำก็ดำทั่วสกนธ์ ละเอียดเนื้อ หากขาวก็อย่าปน พร้อยด่าง ขาวเช่นบุปผชาติเชื้อ กลีบแก้วกรรณิการ์ฯ -๕- วัยงาม วัยงามห้าครบถ้วน เบญจกัลย์ งามทุกวัยสะคราญ นุชฟ้า แม้มีบุตรบ่พรั่น สิ้นค่า งามนา งามอยู่สะอางท้า ผ่องพริ้งวัยสมัยฯ ๒. เรือน ๓ น้ำ ๔ เรือน ๓ น้ำ ๔ นั้น สำนวน สอนแม่ศรีเรือนควร เร่งรู้ ข้อปฏิบัติล้วน แก้วค่า ผิเกียจคร้านเกี่ยงอู้ อับสิ้นหมองศรีฯ -๒.๑- เรือน ๓ เรือนพัก เรือนหนึ่งบ้านพักนั้น ดูแล ปัดกวาดอย่าเชือนแช ว่างเว้น ข้าวของสิ่งมากแท้ จัดระเบียบ เรือนสะอาดเร่งเน้น เรียบร้อยเรือนอาศัยฯ -๒.๒- เรือนใจ เรือนใจสองอุ่นแท้ แนบอิง สุขทุกข์ไม่ประวิง ล่วงแก้ สมาชิกพักพิง ได้พึ่ง รวงจิตพิสุทธิ์แล้ ร่วงรุ้งเรือนใจฯ -๒.๓- เรือนผม เรือนผมสามนั่นชี้ ศรีงาม ภาระบ้านหนักหาม แบกสู้ ผมบ่ปล่อยรุ่มร่าม กระเซิงลุ่ย เรียบแต่งงามเลี่ยงรู้ เหงื่อเยิ้มย่องมันฯ -๓- น้ำ ๔ -๓.๑- น้ำกินน้ำใช้ หนึ่งน้ำกินอาบใช้ เรือนครัว พร้อมสรรพให้ท่านทั่ว ทุกถ้วน อย่าบกพร่องงานตัว น้ำท่า ดูแล หน้าที่อีกอื่นล้วน แม่บ้านศรีเรือนฯ -๓.๒- น้ำใจ สองน้ำใจโอบเอื้อ อาทร เผื่อแผ่อย่าผ่ายผ่อน เลี่ยงลี้ เครือญาติท่านอย่ารอน ร้างห่าง พึงระวังสิ่งนี้ บ่งชี้น้ำใจฯ -๓.๓- น้ำคำ สามน้ำคำแต่งถ้อย ไพเราะงาม ผรุสวาทหยาบหยาม งดสิ้น ควรรู้พูดหวานวาม พริ้งโสต คำจาบจ้วงห่ามลิ้น เลี่ยงเว้นเนื่องเสมอฯ -๓.๔- น้ำเต้าปูน น้ำเต้าปูนสี่นั้น ควรจำ เชี่ยนหมากพร้อมประจำ ติดบ้าน เต้าปูนคะเนน้ำ สัดส่วน เทเฮย น้ำมากน้อยอย่าคร้าน เร่งรู้ศึกษาฯ ***น้ำเต้า ปูน สมัยก่อนคนไทยกินหมากกัน เชี่ยนหมากเป็นของสำคัญที่ต้องมีติดบ้าน แม่ศรีเรือนต้องคอยดูแลเอาใจใส่ดูแลส่วนนี้ น้ำเต้าปูน หมายถึงการหมั่นดูแลเติมน้ำใส่ในเต้าปูนซึ่งต้องมีความละเอียด ถ้าเติมน้ำมากไป ปูนก็จะเหลวป้ายไม่ติด เติมน้ำน้อยไปหรือลืมเติมก็จะข้นเกินไปแห้งแข็งใช้ไม่ได้ สำนวนส่วนน้ำเต้าปูนนี้แม้ปัจจุบันเราจะไม่กินหมากกันแล้ว แต่มีความหมายโดยนัยว่าให้แม่ศรีเรือนดูแลเอาใจใส่ความเป็นอยู่ของสามีและคน ในบ้านโดยรอบคอบและใส่ใจ |