|
หัวข้อ: ในห้วงความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 07 มีนาคม, 2558, 08:42:31 AM (https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfp1/v/t1.0-9/11021173_803308379739657_2978904195802892993_n.jpg?oh=2e5aecc15d6e9d62455808b56facb78c&oe=55714F24&__gda__=1435404205_a3a29f6db410d49463690adfa076cbf3)
..ในห้วงความคิดถึง.. เมื่อขึ้นสายร่ายรินถวิลวาด สายตึงขาดพังภิณท์ถวิลหา เสียงใครหนอท้อจิตนิมิตพา ผูกสายฟ้าโยงแดนเป่าแคนคูน พิณขึ้นสายหมายมาดพิลาสเสียง ก็แต่เพียงเคียงจินต์งามสิ้นสูญ แม้นขึ้นสายร่ายเจิมคำเพิ่มพูน กลางป่าปูนจินต์นางยังห่างไกล เหลืองระย้าค่าสมคารมลึก ชัยพฤกษ์งามแท้ดุจแพรไหม ก้องกังวานแล่นแตรผ้าแพรไทย เปรียบหัวใจจินต์โอนอ่อนโยนปลิว นี้วประทับจับคันถ้อยสรรกรีด ท่ามมนต์แคนสังคีตเสียงหวีดหวิว ระบำใบไผ่แว่วเป็นแถวทิว สายลมพริ้วพัดโบกเศร้าโศกคลาย หนาวอันใดใคร่หนาวจินต์ผ่าวร้อน คำนึงจร ค่อนขอด เคยมอดหาย เคยแคนเป่ายินหวานดอกจานวาย ใจสลายหมายยินเพลงพิณนวล ห้วงคิดถึง คำนึงหา แดนป่าปก หนาวสะทกคราวใดแคนไห้หวน พิณเพลงด้อยน้อยหวานขับขานชวน ร่วมกระบวนกล่อมโลกคลายโศกตรม พิณจันทร์ ๗ มีนาคม ๒๕๕๘ หัวข้อ: Re: ในห้วงความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 07 มีนาคม, 2558, 08:50:47 AM (https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/v/t1.0-9/10997352_803184866418675_7143695901593519953_n.jpg?oh=22925e839bd790df9c7fe84f2bf617a1&oe=55942C7F&__gda__=1434606869_a1b70f84832131b053b5d3875cf8bdee)
สุวัฒน์ ไวจรรยา . "กวี"...จะไม่สิ้นแผ่นดินนี้ เพราะคนรัก "ร้อยวลีฯ" ยังมีอยู่ ชื่นเอยชื่นใจได้รับรู้ ขอบคุณผู้สืบสานวรรณกรรม ................................. 24 กุมภาพันธ์ เวลา 0:02 น. :22: ด้วยปลาบปลื้มถ้อยครู ดุจผู้ให้ บ้านกวีร่วมสมัย น้ำใจหนำ ท่านปูทางสร้างศิลป์กวินคำ ขอน้อมนำคำสอนสืบกลอนงาม ด้วยความเคารพค่ะ ขอบพระคุณค่ะคุณอาสุวัฒน์ะ :22: อ่านกลอนตัวเองหลายๆสำนวนย้อนหลังไปคือแค่ครึ่งปีที่ผ่านค่ะ ต่าย คิดถึงพี่ คิดถึงครูระนาด ปลื้มใจนะ คือคนอื่นอาจจะมีมุมมองที่ต่าง แต่ต่ายมีความรู้สึกว่า เราเขียนได้ขนาดนี้นะ คือดีใจที่เขียนได้เท่านี้แต่ ความภูมิใจนั้น กลับมีที่ครู เมื่อมีคนมาถาม ถามบ่อยนะว่า คนนี้ เด็กคนนี้ ใครสอนมา เป็นศิษย์ใคร ต่ายจะบอกทันทีว่า ระนาดเอก โดยที่ ไม่เกร็งเหมือนแต่ก่อน ..คือแรกๆก็พูดไม่เต็มปากเพราะเขียนยังไม่มั่นใจ แต่วันนี้ ต่ายมั่นใจตัวเองมากขึ้น และพยายามให้ผิดพลาดน้อยที่สุด เคารพและภูมิใจครูระนาดค่ะ |