หัวข้อ: พาใจกลับบ้าน เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 30 มีนาคม, 2558, 10:00:01 PM (https://scontent-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xtp1/v/t1.0-9/11110170_806813886071281_9068145840913706130_n.jpg?oh=a6c9c511d0b49b5dca2f754fff753e71&oe=55A6457C)
...พาใจกลับบ้าน... หลากหลายอย่างมองไปมิได้แจ้ง ที่แสดงแบ่งเขตุน้อยเหตุผล เหมือนทุกอย่างสร้างแลแค่กมล มองทุกหนล้วนแต่แลเหมือนกัน . เหนื่อยแสนเหนื่อยเลื้อยเลาะก็เพราะหนี มองถ้วนถี่มีชุกดูสุขสันต์ แม้นมิได้มองเห็นเป็นทุกวัน สิ่งเหล่านั้น คาดเดาก็เข้าใจ . อยู่ลำพังเพียงเราแม้เหงาบ้าง เมื่อเดินทางชีวิตสถิตย์ไหน คิดคนเดียว กินคนเดียว มิเกี่ยวใคร แค่มองใบไม้เอนให้เป็นพอ . เมื่อปลิดปลิวร่วงโรยก็โหยแห้ง ไร้สีแสงเคียงชิดมิติดต่อ ผ่านมาแล้วผ่านไปไม่พนอ ที่เคยรอก็เลือนไม่เหมือนเดิม . พอได้ไหมใจเอ๋ยคนเคยคุ้น น้ำตาอุ่นล้างลึกอย่าฮึกเหิม พอได้แล้วหยาดฝนล่วงหล่นเติม มาเปียกเพิ่มหัวใจร่ำไห้คอย . เหนื่อยก็พักหักใจอย่าไปนะ แม้นใจจะดื้อรั้นมิหันถอย หักห้ามใจเจ็บช้ำแค่ซ้ำรอย เช็ดน้ำตาบ่อยบ่อยเจ็บค่อยซา. . พิณจันทร์ ๓๐ มีนาคม ๒๕๕๘ |