|
หัวข้อ: พิณจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 03 เมษายน, 2558, 08:45:11 PM (https://scontent-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xpt1/v/t1.0-9/11110813_823110551092773_7071459437051003903_n.jpg?oh=2b97f53e3af8100fe32be0de4771c5ea&oe=55B6646B)
...พิณจันทร์.. ๐ ค่ำคืนนี้ไฉนเดือนใกล้ดับ จวนลาลับดับแสงสิ้นแสงใส เมื่อความหวังพังภินท์อาบจินต์ใจ หวั่นทรวงในไหม้หม่นสับสนทาง ๐ เกิดอะไรใคร่ขอพนอแกล้ง มาเสแสร้งหลอกอำถ้อยคำหมาง แค่เดือนส่องมองเห็นแสงเพ็ญจาง แค่นวลนางวางต่ำถ้อยคำดิน ๐ เพราะอะไรไม่มีวิถีมิตร ชี้ถูกผิดมองเห็นก็เป็นหมิ่น แม้นไม่รู้รู้ชี้ธุลีจินต์ แม้นบ้าบิ่นถ้อยมัดมิขัดเลย ๐ ถลาลอยถอยห่างหมดทางแล้ว ออกห่างแนวธานีพาทีเผย ออกห่างไกลกวินแนวจินต์เคย โอ้อกเอ๋ยจินต์แสงทิ่มแทงทรวง ๐ ทำไมหนอขอทางแค่สร้างฝัน เพียงแสงหวันอาบจินต์ลงถิ่นสรวง แค่ประตูกลอนกลกมลดวง สุรีหวงแหนหวงมาทวงคืน ๐ ค่ำคืนนี้หวั่นไหวร่ำไห้ฝาก แม้นลาจากให้รู้พธูฝืน ทุกถ้อยฝัน..ตรึงมัดใจหยัดยืน มิเคยขืนขัดใจ..จากใจจริง. พิณจันทร์ ๓ เมษายน ๒๕๕๘ (http://imageshack.us/a/img11/5793/z5i7.png) หัวข้อ: Re: พิณจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: ปรางค์ สามยอด ที่ 03 เมษายน, 2558, 10:50:55 PM :13: ค่ำคืนนี้เดือนกระจ่างอยู่กลางหาว ทั้งหมู่ดาวทอแสงแข่งแขไข มองทั่วถิ่นจินต์ฉ่ำอ่าอำไพ ฤๅมีใดบดบังเข้าอำพราง แสนสงสารจันทร์เจ้าปวดร้าวจิต ถูกมิ่งมิตรมองเมินทำเหินห่าง ขอเพียงให้ติชมภิรมย์พลาง ไยจึงสร้างปุ่มปมให้ตรมทรวง ชี้ผิดถูกให้กันในวันพลาด ดั่งหนึ่งราดน้ำเย็นด้วยเป็นห่วง เหตุไฉนใจดำทำใจกลวง ให้แดดวงด่างดำช่างทำลง หยุดร้องไห้เสียเถิดประเสริฐกว่า มิต้องลาไปไหนมิไปส่ง อยู่ด้วยกันที่นี่มีวานวงศ์ ช่วยดำรงวงกวีอย่างปรีดิ์เปรม อารมณ์กลอนแห่งนี้มีผู้ใหญ่ ที่คอยให้ความสนุกสุขเกษม หมั่นชื่นชมชวนชิมให้อิ่มเอม ใช่เป็นเกมกลกลอนให้อ่อนเชิง ปรางค์ สามยอด :14: หัวข้อ: Re: พิณจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 04 เมษายน, 2558, 08:44:27 AM (https://scontent-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xpt1/v/t1.0-9/11062868_823477187722776_2377986085709705308_n.jpg?oh=0e2b7bdafd206ab648e4df20d2f26794&oe=559C0F8A)
...สุขใดเท่าบ้านเรา... ค่ำคืนนั้นหวั่นไหวจนใจหม่น เมื่อผจญฟอนไฟไม่เถลิง กระวนกระวายเตลิดใจเปิดเปิง หลบซ่อนเพิงอักษรมานอนซม อนุบาลเริ่มเขียนฝึกเรียนรู้ ย่อมมีครูนำทางงานสร้างสม ย่อมตำราค่ายิ่งมิ่งมิตรชม พร้อมใจบ่มคมขำจดจำจินต์ แรกระส่ำล้ำจิตนิมิตวาด มิเคยขาดการเรียนพากเพียรศิลป์ ปฐมบท ง่ายง่าย มิอายริน งามระบิลคือครูนั้นผู้ใด มิรู้ต้นตำราเนาป่าลึก ร่ำเรียนฝึกครูตนมิสนไหน มิรู้เลยเทพศิลป์กวินไพร อาศรมใหญ่ในเมืองปราชญ์เปรื่องมี จนลูกศิษย์ลูกขานสื่อสารส่ง ให้งวยงงระบือนามฤาษี หากสงสารเด็กน้อยด้อยพาที ผ่านหลายปีซ่อนใครให้ปิดบัง อนุบาลล้อมรั้วสลัวสิทธิ์ แม้เพียงคิดมองถิ่นก็สิ้นหวัง มาจากดินถิ่นไพรน้อยใจจัง กลับคืนรังอาศรมอารณ์กลอน. พิณจันทร์ ๔ เมษายน ๒๕๕๘ (http://imageshack.us/a/img209/760/oad.gif) *หวัดดีค่ะ ครูปรางค์ลุงไพร และทุกๆท่านค่ะ กลอนน่ะ พิณจันทร์จินตนาค่ะ ด้วยความเคารพค่ะ ขอบพระคุณค่ะ |