หัวข้อ: ตักที่ไร้ไออุ่น เริ่มหัวข้อโดย: หมาป่าเดียวดาย ที่ 03 เมษายน, 2558, 11:45:22 PM (http://imgsdown.1mobile.com/group3/M00/A6/95/S34UR1NIiKaADBgDAAe-OxHva0M897.png)
.ตักที่ไร้ไออุ่น . เอ่ยคำ ค่ำแล้ว แก้วตาพี่ พจนีย์ ส่งกลอน ให้นอนฝัน อย่าลืม คะนึง คิดถึงกัน อย่าผัน แปรเปลี่ยน เพี้ยนดวงใจ . สายลม พัดปลิว ผ่านผิวน้อง นวลร้อง คิดถึง คะนึงไหม อย่าลืม เอ่ยคำ แล้วจำไป ฝากลม ส่งให้ ถึงใจมา . คืนนี้ จันทร์เพ็ญ เห็นเด่นชัด จรัส ฉายแสง สำแดงหนา นวลผ่อง รองเรือง เมลืองตา เจิดจ้า สะท้อน ก้อนดวงดาว . นิทาน น้องเล่า เย้าทรวงนัก เหมือนรัก ใส่ใจ ไว้ในหาว คอยส่อง เปล่งแสง แรงเพริศพราว สุกสกาว แพรวระยับ สลับดวง . กระต่าย หมายจันทร์ พี่นั้นรู้ ดนู รักจริง หญิงที่ห่วง แม้หาก ตรอมตรม ไม่สมห้วง กาลล่วง ผ่านนั้น ไม่ผันแปร . คำหยอก คำเย้า เจ้าหยาดฟ้า เมฆา ยังหมอง มองดูแย่ แต่พี่ ยังขอ รอแทคแคร์ เพียงแค่ นวลปราง ไม่ห่างกาย . หลับลง ตรงนี้ เถอะที่รัก ตรงตัก ไม่อุ่น ละมุนหลาย แต่มัน รักเธอ เยอะมากมาย ละม้าย ชีวิน ดับสิ้นมาน . อย่าลืม คิดถึง ฉันบ้างนะ ฉันจะ เล่ากลอน นอนฝันหวาน ให้เธอ ได้ฟัง ยังสะท้าน ไพศาล เพียงนั่น ฉันรักเธอ . หมาป่าเดียวดาย . |