|
หัวข้อ: ...-๐ ฤๅจะลับเลือน ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 16 เมษายน, 2558, 10:43:10 PM (http://upic.me/i/vg/2cf351649bfd1b23231184f1fd031e76450.jpg) (http://upic.me/show/53321987) -๐ ฤๅจะลับเลือน ๐- ๑. ลับเหลี่ยมโลกโชคชะตามาเย้าหยอก ท่ามกลางหมอกทึบหนาจันทร์พร่าฉาย ริ้วรอยยิ้มพริ้มพร่างกระจ่างพราย เอิบอุ่นอายแห่งฝันอันรังรอง ๒. ที่ยืนอยู่กรูโกรกลมโบกพัด ยิ้มกระจายกระจัดกระเจิงหมอง สายน้ำตาถาถั่งล้นหลั่งนอง เสียงกู่ก้องกลบฟ้าทั่วธาตรี ๓. กรีดทรงจำเลอะเลือนเฉือนฉวัด เขี้ยวเวลากร่อนกัดทบวิถี วัฏเวลาพรากฝันอันปรายปรีดิ์ วารเวลาข่มขยี้ขยดยาม ๔. เที่ยวกู่หาทรงจำที่ร่ำไหล อยู่แห่งไหนลัดเลี้ยวเสาะเสี้ยวถาม หลงอยู่ห้วงเดียงสาโพ้นฟ้างาม หรือซ่อนตามสาบกระแสที่แผ่พรม ๕. โหยน้ำเลี้ยงหล่อหลอมย้อมอดีต กระชุ่มฉีดชัดชื่นยามขื่นขม รุ่มร้อนเหลือเรื่อรับกับอารมณ์ แล้งล้าหล่มลานวิโยคทุกโตรกตรวย ๖. ร่างสัญญากับอดีตที่กรีดเฉือน ก่อนเลอะเลือนฟากฝันอันสดสวย ขอจงพัดเพลงพ่ายอย่างชายชวย อย่าพัดด้วยกราดเกรี้ยวขับเคี่ยวกัน ๗. ขอเสาะหาทรงจำของความสุข เพื่อปลอบปลุกดวงจิตสิ่งคิดฝัน เพื่อปลอบปลุกครรลองของชีวัน เพื่อหมายมั่นมุ่งไปไม่เลือนราง ๘. ที่ยืนอยู่กรูโกรกลมโบกพัด ยิ้มกระจายกระจัดกระเจิงบ้าง พบผู้คนหลากหลายในสายทาง ทุกผู้ต่าง ตามหา.. ความทรงจำ ๚ะ๛ : . - Black Sword - (มยุรธุชบูรพา) ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet QCHCCeRlwSI หัวข้อ: Re: ...-๐ ฤๅจะลับเลือน ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 15 ธันวาคม, 2558, 08:28:17 PM เที่ยวเสาะหาวรรณกวีไว้เสพสุข
รสร้อยทุกข์เรียงสาส์นช่างหวานฉ่ำ พจน์ดังพิณดีดขจรอมรทำ สุดเลิศล้ำแผ่นพิภพนภดล สิริวตี หัวข้อ: Re: ...-๐ ฤๅจะลับเลือน ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: ซี ที่ 16 ธันวาคม, 2558, 07:54:20 AM ความทรงจำจางจางเลือนลางลับ
ถูกเก็บพับกับอดีตคิดสับสน ยามเหงาปรากฎชัดกระหวัดวน หนีไม่พ้นสักคราใบหน้าเธอ หัวข้อ: Re: ...-๐ ฤๅจะลับเลือน ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 23 ธันวาคม, 2558, 11:56:03 PM
หัวข้อ: Re: ...-๐ ฤๅจะลับเลือน ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 24 ธันวาคม, 2558, 12:54:35 PM ซุกลิ้นชักสุขไหนไม่วายโศก
ฤาดับโรคบ่วงรักให้หักหาย เพียงหวังมนตร์กวีทับดับเพลิงกาย เขียนระบายให้สุขลืมทุกข์ตรม สิริวตี หัวข้อ: Re: ...-๐ ฤๅจะลับเลือน ๐-... เริ่มหัวข้อโดย: รอยทรายบนสายลม ที่ 18 สิงหาคม, 2561, 10:35:18 PM ลาลับเลือนเคลื่อนคล้อยจำรอยเศร้า ซบน้ำตาเงียบเหงาอย่างสุขสม รอยอาลัยไหวหวานสานสายลม ทุกข์ระทมเกาะเกี่ยวมาเหนี่ยวทรวง แม้อยากลืมลืมสิ้นถวิลหวัง ความสุขยังรั้งเหน็บแฝงเก็บห่วง ห้ามอารมณ์ตรมเศร้าที่เฝ้าควง มิพ้นบ่วง..กระแสแม้สิ้นลม ณัฐสุรางค์ ๑๙.๐๘.๕๑ |