หัวข้อ: เอกภพ สบนาง เริ่มหัวข้อโดย: หมาป่าเดียวดาย ที่ 24 เมษายน, 2558, 09:19:14 AM (http://upic.me/i/gg/11182187_1571966449747235_490284783375080103_n.jpg) (http://upic.me/show/55312017)
..... เอกภพ สบนารี ..... . จักรวาลผ่านพบเป็นภพชาติ เวียนไม่ขาดเวียนวนสับสนยิ่ง คอยหมุนเปลี่ยนแปรไปไม่ประวิง จนเกิดสิ่งเรียกโลกโยกหมุนไป . มีพื้นน้ำท้องฟ้าและอากาศ ธุลีธาตุสายลมห่มพลิ้วไหว มีเมฆาผืนป่าโรยหน้าไว้ จึงเกิดได้เป็นสัตว์และชาวชน . ฤดูกาลผ่านพบประสบรู้ ฝนร้อนอยู่หนาวเติมให้เพิ่มผล สัตว์มนุษย์ร่างน้อยคอยผจญ สุขทุกข์ทนเคล้าคลุกปะปนกัน . ยามสว่างเรียกอุษาในฟ้ากว้าง ทิวาจางมืดเยือนเขยื้อนผัน เรียกราตรีมีดาวสีขาวนั้น และมีจันทร์คอยประดับรับโลกา . จันทร์ส่องเมฆเสกรดเป็นหยดน้ำ คอยหนุนนำหยาดลงตรงพื้นหนา ให้ชุ่มฉ่ำชุ่มชื่นพื้นดินมา มีแรงท้า ทายสุรีย์ไม่หนีเลย . เมื่อยามพบนวลปรางหนึ่งนางนั้น สิ่งเสกสรรเรียงรายกลับหายเฉย นวลโสภางามงอนสมรเอย อยากชิดเชยสนิทกันทุกวันจริง . เธอร่างเรียวเหลียวมองหมายปองนั้น หน้าดุจจันทร์ฉายเฉิดเลอเลิศหญิง หากได้นุชมาคบ ไม่คบทิ้ง จะแนบอิงเคียงเขนยเชยกลิ่นเธอ . เอวเอี่ยมองค์แช่มช้อยหยดย้อยนัก งามรูปลักษณ์มองไปจิตใจเผลอ ให้ทุกสิ่งบนโลกมาเจอะเจอ ไม่เสมอเนื้อเย็นให้เป็นไป . แววตาวาวหวานฉ่ำถลำแล้ ปากจมูกแลคิ้วโก่งโค้งไสว ผมเงางามยามยลชมชื่นใจ ดมดอมใกล้อยากพิศนิจนิรันดร์ . หมาป่าเดียวดาย . |