|
หัวข้อ: แม่สั่งคร้าบ เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 27 เมษายน, 2558, 05:43:17 PM (http://upic.me/i/sn/10373966_560537460733538_2411104267320083018_n.jpg) (http://upic.me/show/51834675)
แม่สั่ง..ให้รีบกลับ..คร้าบ .... หอมระรื่นชื่นใจยามได้กลิ่น ต้นกระถินขึ้นงามตามท้ายทุ่ง ดอกโสนเหลืองอร่ามงามจรุง เดินเฉื่อยแฉะริมคุ้ง..ถุงหนึ่งใบ ... แดดร้อนจ้าจริงจริงหนอวันนี้ ได้อาร์ซีรสซ่า..คงตาใส ขนมครกสักกระทงคงสุขใจ เหลือบเห็นเงาร่มไทรให้ลังเล .. แต่แม่สั่งฟังขึ้นใจให้รีบกลับ แถมกำชับหนักหนาอย่าเถล ลมพัดเย็น..จริงหนอขอเกเร เดินขาเซ..แล้วแม่แค่เดี๋ยวเดียว ... ถุงใบใหญ่ใส่โสนยอดกระถิน พิงโขดหินผ่อนพักสักประเดี๋ยว ลมเย็นเย็นพัดผ่านเบิกบานเชียว ใบเรียวเรียวเริ่มโบก โยกเยกเอย ... หิ้วปิ่นโตใส่แกงห้ามแวะโหน ห้ามกระโจนห้ามเดินเอ้อระเหย รีบรีบไปรีบรีบกลับขยับเลย แม่อ้างเอ่ยเช่นนี้..จ้ำจี้รอ .... ยกสองขาเดินอ้าวราวของหาย สองฝั่งทั่งขวาซ้ายมีแต่ช่อ ฝนชะลูกมะม่วงร่วงละออ นึกขึ้นมาน้ำลายสอจิ้มกับเกลือ ... เย็นสบายปลายนาต้นกล้าขียว แค่เดินโฉบเดินเฉี่ยว..ก็สุขเหลือ นั่นกล้วยไข่...กล้วยน้ำว้าสุกคาเครือ ดอกมะเขือ..สีนวลชวนข้าเพลิน .. เสียงโครมครามน้ำริมหนองกระเพื่อม ยกแขนเอื้อมเอี้ยวดูอยู่นานเนิ่น ลึกข้างในคิดไปไกลเหลือเกิน หนองตื้นเขินเช่นนี้ดีนักเลย .... แต่แม่สั่ง...ฟังขึ้นใจให้รีบกลับ หากลงจับด้วยจวกอ้วกแน่เอ๋ย ลุกกลับบ้านดีกว่าพับผ่าเวย มัวก้มเงย..กลับช้าแม่ด่าเอา ... ยืนริมหนองมองปลานิจจาเหวย หากวิ่งเลยเฉยชา..ข้าคงเขลา ถอดเสื้อกองย่องขาก้าวเบาเบา น้ำครึ่งเข่าค่อนแข้ง..ตาตุ่มจม.. .... มีแต่โคลนทั้งนั้น..สวรรค์ข้า ไม่ครนาสองแขน..แสนสุขสม จับแล้วร่วง..แล้วร่วงทรวงระบม เดี๋ยวก็ล้มเดี๋ยวก็ลุก..คลุกขี้ดิน ... จับได้แล้วล่าแก..จนแหนเปื่อย ก้นข้าเมื่อย..เหนื่อยมากจับยากสิ้น โชคเข้าข้างข้าจริงได้เจ้ากิน อยู่ก้นถุงอย่าดิ้น..เดินอีกไกล ... ลุกหยิบเสื้อสีเทาเอาพาดบ่า ใบหญ้าคาติดแข้งแรงอ่อนไหว เปื้อนขี้ดินเลอะเทอะ..เยอะเหลือใจ แม่เห็นคงถูกไม้..หยิบไล่ตี .... ค่อยค่อยย่องมองแม่แต่ไม่เห็น ยืนตัวเย็น เหงื่อแซมแถวปวดฉี่ แม่ครับแม่ ไปไหนไม่เห็นมี ไม่ขานลูกสักที..ทำท่ามอง ... ถุงกระถิ่นขาดวินปลาดิ้นหลุด ยืนเข่าทรุด..เมียงมองแถวท้องร่อง ร่วงตรงไหนหนอนั่น..ฉันอยากร้อง เหงื่อไหลนองจ้องหา..สาละวน .. หลุดหล่นน้ำแน่ปลา..ยืนหน้าเสีย ข้าถูกเขี่ยลงไฟไม้เสียบก้น แม่คงย่างค้างเตาเอาถ่านลน เนื้อคงหล่น...ลงฟืนยืนตาปรอย .... ตะโกนเรียกแม่ครับแม่อยู่ไหน เสียวสันหลังยันไหล่..ใจเริ่มหงอย แม่ไม่ขานสักครั้ง.....เลยนั่งคอย เหงื่อไหลย้อย..คันแขน..ยุงแสนชุม ...... '' มาแล้วรึ..ลูกรัก..นานหนักหนา '' '' เที่ยวป่ารึโดดคลอง..มองเปืยกชุ่ม'' '' ถึงบ้านย่าหรือไม่..แกงมะรุม '' '' ตั้งแต่บ่ายเกือบทุ่ม..กลุ้มจริงแท้ '' ..... '' บ้านย่าอยู่ริมคลอง..มองไหวไหว '' '' ไปแวะไหนช่วยบอก..อย่าหลอกแม่ '' '' หรือลงหนองเล่นน้ำ..เคยห้ามแน '' '' พลัดตกไปตายแน่..บอกแม่มา '' ... '' ทำไมเสื้อกางเกง..ถึงดำปี๋ '' '' อ้อเมื่อกี้..หกล้ม..หน้าบ้านย่า '' '' จริงจริงแม่ ไม่โกหก...นรกนา '' '' ผมไถลลงหญ้า...เจอปลานอน '' .... ''ไหนเล่าปลาที่เจอะ..จับได้ไหม '' '' ได้ครับได้ แต่ดันหนีไปเสียก่อน '' '' มันไชถุง..จนขาด..ร่วงกระดอน '' '' ได้ปลาช่อน..ตัวโตโถช่างไว '' .... '' แกงนะถึงมือย่า...หรือว่าตก ถึงสิแม่มิหก เชื่อใจได้ จริงจริงครับย่ายังฝากมาขอบใจ หยิบโสนกระถิ่นให้มากมายนัก '' ... '' แน่หรือนี่ แน่ครับงั้นขึ้นบ้าน ทำไข่หวาน..ให้กินรีบไปตัก แต่อาบน้ำก่อนนะจะน่ารัก เหม็นขี้โคลนอย่างหนักจะเป็นลม '' ... ไม่โดนตี แถมแม่ทำไข่หวานให้กินอีก เย้ |