เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 24 สิงหาคม, 2556, 09:51:19 AM



หัวข้อ: ... -๐ พิราบไฟ ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 24 สิงหาคม, 2556, 09:51:19 AM
                (http://upic.me/i/qm/947000_260974990707112_2063789895_n.jpg) (http://upic.me/show/46678732)

                                            .....-๐ พิราบไฟ ๐-.....

                                              ๑. พิราบขาว โบยบินถิ่นไพรพฤกษ์
                                              ด้วยสำนึกนำพามาสื่อสาร
                                              สันติภาพงามแล้วแก้วเก็จกาญจน์
                                              ดุจสายธารหล่อเลี้ยงเพียงชีวา

                                              ๒. พิราบขาว โหมไหม้ไฟผลาญท่วม
                                              ผู้คนสวมวิญญาณพรานนักล่า
                                              พิราบไฟโบยบินถิ่นแดนฟ้า
                                              ฉาบ-นภา ฉาดฉาน พล่าน-ลุกลน

                                              ๓. พิราบไฟ กรายกราดผงาดร่าง
                                              ผองชนต่างยอมรับด้วยสับสน
                                              พิราบเศร้าร้าวจิตติดตัวตน
                                              ใครดั้นด้นไขว่คว้ามาเคียงครอง

                                              ๔. เฝ้าแลดูผู้คนหมองหม่นนัก
                                              ด้วยประจักษ์สายตามาจับจ้อง
                                              สิ่งนี้หรือ, จริงแท้, แค่ครรลอง
                                              หวัง-มุ่ง-ปอง สิ่งใดในชีวิต

                                              ๕. พิราบไฟ สยายปีก ครอบคลุมฟ้า
                                              เพลิงปักษาโชติช่วงกลางดวงจิต
                                              จุดประกายดีงามในความคิด
                                              เพียงพิชิตมืดหม่น อนธการ

                                              ๖. บรรจงแผดเผาร่างอย่างยืนหยัด
                                              ลมโบยบัด โหมกล้า ทิศาศานต์
                                              นทีหลั่งร่วมไว้น้ำใจจาร
                                              ระรินผ่านกอปรเกื้อเอื้อต่อกัน

                                              ๗. ฟ้าสว่างกลางใจใครบ้างหนอ
                                              บรรเจิดพอพรายพร่างสร้างสุขสันต์
                                              ดาริกาดวงน้อย พริบพร้อยพลัน
                                              มืดหม่นนั้นคลี่คลาย ใจมนุษย์

                                              ๘. พิราบขาว โบยบินถิ่นไพรพฤกษ์
                                              ด้วยสำนึกหน้าที่มิสิ้นสุด
                                              พิราบเจ้าบินผ่านพานเร่งรุด
                                              เพื่อหวังจุดประกาย...หัวใจคน ๚๛

                                                              ...
                                                    - Black Sword -
                                                     (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                              ...
                                               ขอบคุณภาพจาก Internet

                                                              ...