หัวข้อ: ประชดรัก...เอ้าทำไมลงที่เรา! เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 01 พฤษภาคม, 2558, 05:36:00 AM (http://upic.me/i/lz/01small.jpg)
นั่งยันขาหน้าประตูคู้ข้างห้อง ตาจ้องมองมิเบื่อตื่นเมื่อไหร่ รีบกระโดดโลดเต้นเห็นดีใจ เล่นวิ่งไล่ชื่นชอบวนรอบลาน ภาระแรกรุ่งเช้าเข้าครัวจัด ปรุงข้าวผัดตับปอดยอดอาหาร ชงชาแช่แก้อืดนมจืดทาน บริการสุดรักสุนัขเธอ ฉีดวัคซีนกินยารักษาโรค เอา"นำโชค"อาบน้ำทำเสมอ บรรจงจัดปัดแปรงแต่งเลิศเลอ คอยปรนเปรอเลี้ยงดูอยู่อย่างดี หนาวลมเหนือเสื้อสวมผ้านวมห่ม เปิดพัดลมครานอนไล่ร้อนหนี คู่เคียงใกล้ได้ยลเพลงดนตรี สุขครบสี่ปัจจัยใช่อย่างคน มันรู้บุญคุณเจ้าของเฝ้าบ้าน เลิกจากงานรอรับกลับทุกหน ไม่โต้เถียงเสียงด่าว่าซุกซน อีกเหตุผลห่อนหือรั้นดื้อดึง หากป่วยไข้ไม่สบายหรือตายจาก น้ำตาพรากอาทิตย์เพราะคิดถึง คุณผู้ชายตายลงคงรำพึง ร้องไห้หนึ่งคืนวันแค่นั้นพอ! รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ประชดรัก...เอ้ามาทำไมลงที่เรา! เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 01 พฤษภาคม, 2558, 08:22:57 AM (http://fb.sanook.com/static_content/full/diy_1/2935/1844935/43d6c759426e63724fe8cf1bf93f7b85_1335434385.gif)
เดรัจฉานปานไหนใจแน่นัก พร้อมจงรักคอยเฝ้าเจ้าของหล่อ จิตผูกพันนานเนาเคล้าเคลียคลอ บางครั้งรอคอเอียงยังเสี่ยงคอย คุณผู้ชายหายไปไม่กลับบ้าน ทรวงสะท้านแรงล้าอุราหงอย พอยินเสียงเพียงสดับวาววับลอย ถึงกับจ๋อย ถอยมาจ๋องมองอีกตัว ผิดอะไรหรือเราเฝ้าแต่ถาม นายไร้ความเมตตาพามามั่ว สิ้นรักแล้วหรือไรใจสั่นรัว นั่งเกาหัวไยนายหน่ายเร็วจัง หูมิฝาดตามิเฝื่อนใช่เลือนหลง อีกหน่อยคงทิ้งเก่าเราหมดหวัง ตาละห้อยน้อยใจนายชิงชัง หลบไปนั่งร่ำไห้ที่ปลายนา นำโชค (http://www.thaishop.in.th/image.php?id=86881621) |