|
หัวข้อ: ...เขียนกลอนเพื่ออะไร....? เริ่มหัวข้อโดย: ดารกะ ที่ 05 พฤษภาคม, 2558, 07:36:09 AM (http://i531.photobucket.com/albums/dd360/faye00701/I%20Love%20the%20rain/2q2ljz7-1.gif)
เมื่อเรารักอักษรบวรศิลป์ วรรณกวินจริงแท้จงแผ่เผย มธุรสพจน์งามยามเปรอเปรย น่าชื่นเชยในคำที่ร่ำริน อักขระประดิษฐ์คิดรังสรรค์ จรรโลงบรรณดั่งใจใฝ่ถวิล หมั่นเยือนย้ำค้ำชูอยู่อาจิณ จะระบิลเลื่องลือระบือนาม มาพักผ่อนหย่อนจิตลิขิตร้อย ถักทอถ้อยบรรจงลงสนาม ผู้อ่านพบสบจินต์กวินงาม บังเกิดความนิยมกลิ่นฉมอวล ทางกลับกันสรรแผ่แต่ฉาวร้อน ตั้งแง่งอน สาดสีตีไข่สวน จะสุขได้ไฉนเมื่อใจรวน ก่อฉนวนประจำมิงามตา คิดถ้วนถี่สีขาวที่พราวพร่าง อ่านอยู่ข้างนอกนั้นฤาหรรษา ถามตนบ้างสักนิดอวิชชา หรือปัญญา-ชนแน่ที่แพร่ไป โปรดผินหน้ามามองประคองข้าง ปูเส้นทางเสริมส่งคงไสว ความคิดสรรกลั่นออกบ่งบอกใจ เราเขียนกลอนเพื่ออะไรควรไตร่ตรอง ดารกะ (http://imageshack.us/a/img407/9218/ryd.gif) หัวข้อ: Re: ...เขียนกลอนเพื่ออะไร....? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 พฤษภาคม, 2558, 07:38:54 PM ตอบไม่หวั่นฉันนี้มีปมด้อย อดีตเถื่อนเลื่อนลอยไร้ข้าวของ เขากินเกี๊ยวเคี้ยวลูกอมกัดส้มดอง ได้แต่มองแอบยืนกลืนน้ำลาย ผ้าติดเนื้อเสื้อติดตัวดำมัวหมอง กระโดดคลองเล่นน้ำดำแหวกว่าย อยู่กับคนข้างเถียงไล่เลี้ยงควาย นั่งเดียวดายฟ้าฮ่ามยามฝนพรำ เก็บเศษหญ้าหาไม้ก่อไฟผิง เสียบปลาปิ้งจิ้มเกลือกินเช้าค่ำ ควันรมเหลือบริ้นไรไต่ตอมตำ คืนมืดดำนอนกรนบนกองฟาง ฝันร้ายดีมีดาวพราวเป็นมุ้ง ฉันมียุงเยี่ยมเยือนเป็นเพื่อนข้าง หนาวเย็นร้อนนอนได้ไร้สตางค์ ดื่มน้ำจางจากบ่อก่อคันนา เสียงระฆังหงั่งเหง่งวังเวงแว่ว เสียงเจื้อยแจ้วนกไพรนั่นไก่ป่า เสียงกระชั้นขันถี่ตี(ปีก)สามครา บอกเวลาลั่นทุ่งรุ่งอรุณ นำสิ่งห้อมล้อมตนหยาบปนอ่อน ผูกเป็นโคลงโยงกลอนสะท้อนขุ่น หากต้องตำทำโกรธโปรดเถิดคุณ ขออิงใจไอละมุนอุ่นก่อนตาย รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ...เขียนกลอนเพื่ออะไร....? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 พฤษภาคม, 2558, 09:50:24 PM พจนานุกรมกดบ่อยถี่ เสาะหาศัพท์คำที่มีความหมาย จัดบรรจุสุภาพไม่หยาบคาย ทั้งหญิงชายทั่วไปชมใช้กัน จับพยางค์วางเรียงเสียงสูงต่ำ ประธานกริยากรรมนำผูกผัน ตรงแผนผังบังคับนับประพันธ์ สัมผัสในนอกสั้นบรรยายยาว จะเสนาะเพราะพริ้งจริงแค่ไหน จะดุด่าว่าใดใคร่อื้อฉาว จะโป้ปดมดเท็จเผ็ดมันพราว เหตุเรื่องร้าวบาดหมางแยกทางเดิน แล้วแต่กึ๋นพื้นฐานการขีดเขียน บวกพากเพียรต่อตอบไร้ขอบเขิน ประสบการณ์ผ่านตาคราเผชิญ เชื่อเหลือเกินพรทิพย์หยิบประทาน กลั่นจากขั้วหัวใจไม่เสแสร้ง อาจแสดงขั้นตอนอ่อนหวิวหวาน อาจเรียบง่ายดายดางอย่างต้องการ ติดดินดานสามัญชั้นภูธร ก็วนเวียนเปลี่ยนคำทำบ่อยบ่อย มีคนคอยแกมหลังบอกสั่งสอน ว่ารุนแรงแทงทั่นสั่นกระดอน เอาอะไรแน่นอนกลอนบ้านนา เฮ้อ :25: รพีกาญจน์ |