หัวข้อ: แค่นี้...ก็เหลือกินแล้วละเธอ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 พฤษภาคม, 2558, 04:47:38 PM คล้องประคำทำยันต์กันกระสุน ถึงลงทุนนั่งนะโมพุทโธเพ่ง เสกข้าวสารหว่านทรายส่ายบรรเลง ต้องตะเบ็งพะเพี้ยงเป่าเสียงดัง สายสิญจน์รอบขอบบาตรใบหนาดมัด น้ำมนต์ซัดปะพรมชโลมถั่ง ห้อยปลัดขัดตะกรุดสุดรุงรัง เพิ่มความขลังแถกหน้าด้วยงาพลาย ปฎักขีดมีดหมอตะขอช้าง กราบเบญจางค์พร่ำว่าโอมสวาหาย เคี้ยวเครือว่านทานถูไถไปทั่วกาย ร่อนรำร่ายกระทืบเท้าก้าวสามครา ป้องกันตนพ้นภัยคุณไสยเวท ปัดอาเพศของดำอาจกล้ำกล้า คงกะพันกันเหนียวเปลี่ยวกายา เจอโจราห้าร้อยมิถอยกลัว ยามออกศึกฮึกเหิมเสริมแรงสู้ รบศัตรูบ่ยั่นฟาดฟันทั่ว อิทธิฤทธิ์วิชชาว่าแยะยั้ว ทำกันมั่วเหมือนหมูอยู่ในอวย ไม่ต้องฝึกนึกอะไรให้มันมาก ต้องลำบากยากใจใช้โชคช่วย วนเท้าซอยถอยหลังซังกะบ๊วย เช่นนักมวยสูงเกรดเมย์เวทเธอร์ รพีกาญจน์ |