|
หัวข้อ: กุลีคำเจียมฝีมือ เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 11:36:24 AM กุลีคำเจียมฝีมือ
ภักดีใจวิถีบรรณ แรมรอนตามฝัน กุลีคำ-เจียมฝีมือ แบกหัวใจดวงฝันดื้อ เฝ้าเพียรฝึกปรือ เทียวท่องเรือกสวนทุ่งคำ เนิ่นผ่านล่วงวารฉนำ เรียงร้อยลำนำ แบกคำปรุงความคำนอง มิใฝ่หวังชนแซ่สร้อง มิหวังเรืองรอง เพียรมุ่งประดอยความเรียง ใดยออวยยศชื่อเสียง มิผายมองเมียง ยินดียินร้ายใดใด เพียรปั้นเสกคำตามนัย หมายมุ่งตามใฝ่ จารจดจารึกยุคกาล เรียงร้อยเรื่องราวถิ่นย่าน บนหนรายผ่าน สิ่งละอันพันละน้อย ประจงจับมาเรียงร้อย เก็บนิดเก็บหน่อย เบี้ยใต้ถุนร้านฝุ่นผง เก็บออมเรื่องราวพฤกษ์พง ดอกดินดอกดง เรียงถ้อยรำพึงรำพัน เก็บเดือนดาวพราวฟ้านั่น ถักทอใยฝัน สร้านชื่นระรื่นวิญญาณ์ มิคิดหวงรุ้งเพ็ญฟ้า อีกเดือนดารา ฤาสูรย์เพื่อหมายหวังตน แจกปันให้ชนถ้วนยล ร่ำดื่มเสพชนม์ สรรพสิ่งใต้ห้วงจักรวาล ใดดีใดงามเจือจาน ใดรื่นผลิบาน ปันทั่วเพื่อนทุกข์เพื่อนไท เปือกตมอาจมรกใจ มิเอียงพรั่นไหว เสพดื่มอาบร่ำให้หมอง ภักดีใจฝันร่ำร้อง ฝันในครรลอง กุลีใช้แรงอักษร ค่ำเช้าเสพดื่มกาพย์กลอน แม้ยามหลับนอน ยังฝันละเมอลำนำ เทียวจรนาสวนเคียวกำ ผู้ใช้แรงคำ หว่านดำเกี่ยวคำเลี้ยงตน มิหลงเห่อเหิมกมล เจียมใจฝึกฝน ทำกินบนถิ่นทุ่งคำฯ จาก... สนอง เสาทอง, กวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ, กรุงเทพฯ, วิภาษา, 2554 |