หัวข้อ: แม่หัวใจที่มีแต่ให้ เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 19 พฤษภาคม, 2558, 09:04:09 PM (http://upic.me/i/lv/3b8dfd0ccc33308d05b4193a37fac2a4.jpg) (http://upic.me/show/49085662)
.แม่... ..หัวใจที่ มีแต่ให้.. ...... พนมมือก้มลงตรงตักอุ่น กลิ่นละมุนผ้าผวยช่วยปลูกฝัง เสื้อตัวเก่าเนานานกาลรุงรัง หูกระเช้าสีฝรั่ง..กรังยับเยิน ... ...พูดเสียงแข็งแรงน้อยค่อยค่อยบ่น คนจนจนอย่างเราเฝ้าขัดเขิน มีแค่ไหนใช้แค่นั้นเดี๋ยวมันเกิน อย่าหลงเพลินสิ่งใดไม่เข้าที. .. .. เสื้อเก่าขาดขนาดไหนแม่ใส่ได้ เงินของเจ้าเก็บไว้เอาใช้หนี้ ลูกเหนื่อยยากเข้าใจใช้แค่มี สิ่งดีดีที่ทำพร่ำภูมิใจ. ... ..เนื้อกุ้งปลาอย่าหิ้วหามานัก น้ำพริกผักกระถิ่นแม่กินได้ ปลาทูเค็มมากมีที่ซื้อไว้.. เงินลูกให้ เก็บใช้ในจำเป็น .... .....บ้านผุพังหลังนี้ที่แม่อยู่ พ่อและปู่ปลูกสร้างอย่างที่เห็น เหงื่อทุกหยาดราดรินกลิ่นกระเซ็น มิลำเค็ญหรอกลูกแสนผูกพัน .... ...ขอแค่เจ้าเฝ้าจำคำสั่งสอน อย่านิ่งนอนอ่อนเอเปลี่ยนแปรผัน มีน้ำใจช่วยเหลือเกื้อกูลกัน นรก-สวรรค์แท้จริงอิงข้างใน ...... ..มิต้องการทุกสิ่งบนหล้าโลก แค่เศร้าโศกอย่าหมายกล่ำกลายใกล้ ลูกกินอิ่มเป็นคนดีจากนี้ไป แม่สุขใจตาหลับมิอับจน.. .. .....สิ่งที่แม่ตอกย้ำจำเสมอ มิเผอเรอทุกสิ่งอิงเหตุผล คนเรานี้.ดี-เลวล้วนปะปน บาปเวียนวนติดตัวชั่วชีวี... . ....ทุกถ้อยคำพร่ำเอ่ยมิเคยลบ ตราบดินกลบร่างกายตายเป็นผี มิขอลืมเลือนถ้อยแม้นาที เป็นคนดีของแม่ยากแชเชือน.... . .....น้ำนมท่านทุกหยดสดจากอก ไหลรินปรกกายีดีเสมือน ดุจน้ำทิพย์ชโลมกายมุ่งหมายเตือน จะกี่วันกี่เดือนหาเสื่อมคลาย .. ...พระคุณแม่เเผ่ไปทั่วไตรภพ มิรู้จบตราบแผ่นดินสิ้นสลาย เป็นเถ่าดินสิ้นสูญอาดูรกาย หาเสื่อมคลายความรักพูนภักดี ... |