หัวข้อ: รอคอยฤดู เริ่มหัวข้อโดย: หมาป่าเดียวดาย ที่ 27 พฤษภาคม, 2558, 09:02:01 AM ..... รอคอยฤดู .....
. ในซอกหลืบใจเน้นดูเร้นลับ ถูกเกยทับนาบลงตรงอกเอ๋ย ช่างวาบหวิวผ่าวกายมากมายเอย เพราะมิเคยได้เป็นที่เห็นมา . ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่ในทิวเขา ฉายทอดเงาร่มรื่นยืนกลางป่า ไม้ต้นใหญ่ไหวเอน เต็มพนา แสงอุษาทอดลงตรงธุลี . พำนักพิงอิงแอบแนบหลบเร้น จากเคยเด่นต้องใจใครเขานี่ ถูกลบเลือนเลื่อนหายชายอัปปรีย์ ถูกย่ำยียอดใจในอาวรณ์ . สายธารหลั่งเป็นแนวแผ่วเป็นคลื่น ไหลหลั่งรื่นเซาะหินประทินขอน ดุจวาดเวียนเขียนพจน์เป็นบทกลอน อรชรจากอารมณ์ข่มใจกัน . คิมหันต์ผ่านเคยเนาเคล้าเคียงคู่ กับยอดชู้ชายรัก ทายทักฝัน กับคำมั่นสัญญาว่านิรันดร์ กลับเหหันแปรเปลี่ยน เวียนดุจลม . ใต้สุรีย์แสงส่องในท้องหน นภดลราตรีที่ฟ้าห่ม อุษาสางกลางทิวาว่าไร้ตรม บัดนี้ก้มกอดเข่า เร้าน้ำตา . พรรษากาลเคยห้อยเกี่ยวก้อยวิ่ง เป็นสุขยิ่งเย็นฉ่ำทำโหยหา หยาดพิรุณหล่นร่วงสรวงนภา จากผืนฟ้าสู่ดินสู่กลิ่นใจ . เคยพร่ำพลอดกอดพี่นี้ไม่ห่าง อยู่ท่ามกลางสายฝนสุขล้นได้ หวานหยอดย้อยคล้อยหาทั้งอาลัย โอ้หทัยยามนี้พี่จากเลย . เหมันต์ผ่านหนาวเยือนที่เลือนลับ เคยกอดจับโอบอ้อมน้อมทรวงเอ๋ย ความเย็นเยือกเกลือกเข้ารุกเร้าเคย ในใจเอ่ยคำรักพี่ที่รักจัง . เคยนับดาวหลายร้อยน้อยใหญ่อยู่ ยามยอดชู้จากไปไร้สิ้นหวัง จากเคยคิดติดตรึงถึงพลัง จะประทังชีวิตที่ผิดเตือน . จะตักน้ำล้างฤทธิ์พิษสวาท จะรดราดล้างบนที่ปนเปื้อน จะรดราดล้างออกบอกลืมเลือน จะเขยื้อนกลิ่นอดีตแล้วขีดตาย . จะเพาะปลูกลูกไม้ที่ใหม่เอี่ยม จะยอดเยี่ยมกว่าเก่าที่เผาสลาย จะคงทนบนโลกไร้โศกอาย จะกลับกลายเป็นฉันนิรันดร . หมาป่าเดียวดาย . . |