|
หัวข้อ: ชะตากรรมดุเหว่าเมือง (และก้ามปูต้นสุดท้าย) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 01:27:57 PM ชะตากรรมดุเหว่าเมือง
(และก้ามปูต้นสุดท้าย) (๑) ดุเหว่าเมืองขานเครือรับแสงเช้า คอนจมเจ่าสายไฟคล้ายสิ้นหวัง ก้ามปูใหญ่ต้นสุดท้ายใช้เรือนรัง ล้มแผ่พังรานดินบวงเซ่นทุน เคยอุ่นคบก้านกิ่งก้ามปูใหญ่ เพื่อนอีกากระรอกไต่เทียววายวุ่น เอี้ยงแกลบพิราบหลากพงศ์สกุณ ล้วนใบบุญก้ามปูเลี้ยงดูกาย มาวานนี้เลื่อยยนต์ก่นแผดเสียง ไม่เลยเที่ยงก้ามปูแผ่โค่นหงาย ก้านกิ่งต้นลิดทอนมาวางราย กองท่วมท้ายรถบรรทุกไม่ไหวติง ก้ามปูต้นสุดท้ายถิ่นย่านนี้ คนใจยักษ์มารผีเข้าสู่สิง ช่างหยาบคิดถ่อยชาติอุบาทว์จริง มาแย่งชิงเรือนรังโกกิลา อนาถหนอโกกิลและเพื่อนนก หวาดตระหนกแตกว่อนทั่วทิศา เจ่าสายไฟกันสาดบ้างหลังคา เสียงโกกาครึกขรมอยู่อึงอล อนิจจาชะตาดุเหว่าเมือง ในเช้านี้เซาเซื่องคล้ายสับสน เพื่อนกาดำลับหายไปมืดมน สิ้นทางหนหม่นเจ่าอยู่ลำพังฯ สนอง เสาทอง อินทามระ 10 18 กุมภาพันธ์ 2556 หัวข้อ: Re: ชะตากรรมดุเหว่าเมือง (และก้ามปูต้นสุดท้าย) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 01:29:39 PM ชะตากรรมดุเหว่าเมือง
(และก้ามปูต้นสุดท้าย) (2) เช้าวันนี้เหงาเงียบอย่างเศร้าเศร้า ไร้ดุเหว่าขานปลุกนาฬิกาเสียง ฝืนงัวเงียขืนกายลุกจากเตียง เฝ้ามองเมียงชะแง้หาโกกิลา เสาไฟฟ้าสายไฟที่ตรงนั้น เมื่อเช้าวานโกกิลยังเห็นหน้า ขับสำเนียงวอนเว้าเจ้าโศกา บัดนี้จรจากลาไร้นกเนา คนเมืองเบื่อไม้จริงเขาเปลืองปลูก ป่าปูนตึกรุกคึกกำหนัดห้าว ขึ้นทิวทึบเหลี่ยมแท่งเป็นตึกราว แย่งแซมสอดใหม่เก่าคละเคล้ากัน ดุเหว่าเมืองไร้เรือนป่าสิ้นร้าง เจ้าโบกบินหลงคว้างอยู่ไหนนั่น คอนกรีตพนาเสียดฟ้าเรื้อรกชัน ข้าวูบหวั่นพรั่นอกอยู่ลึกลึก ดงคอนกรีตทึบทึมดูขึงแข็ง ข้าระแวงหวาดจริตในรู้สึก คนคอนกรีตโฉดร้ายในสำนึก ให้หวั่นลึกดุเหว่าเข้าร้ายเคราะห์ ข้าดุ่มเดินด้อมด้อมปองดุเหว่า แต่ยามเช้าคล้อยบ่ายตามสืบเสาะ ทั้งตึกสูงเตี้ยต่ำเทียวลัดเลาะ ทั่วตรอกซอยย่างเหยาะจวบค่ำพลบ ทิวากรรอนแสงลับเหลี่ยมตึก ข้าตรอมเศร้าหวั่นลึกคงไม่พบ ทั้งวอนไหว้อธิษฐานนบนิ้วจบ ไม่ประสบพบเธอดุเหว่าเมือง จึงซึมซมซานกลับย้อนห้องเช่า ข้าปวดร้าวป่วยใจจ่อมเหงาเซื่อง น้ำตาคลอคับข้องและขึ้งเคือง ในเปล่าเปลืองค้นหาดุเหว่าเธอฯ สนอง เสาทอง อินทามระ 10 20 กุมภาพันธ์ 56 ***แด่ชายหนุ่มผมยาวและชอบสวมหมวกคนนั้น ผู้ออกดุ่มเดินลัดเลาะซอกซอยตั้งแต่เช้าจรดค่ำของวันหนึ่ง เพื่อค้นหานกกาเหว่าที่เขาเคยนอนฟังเสียงร้องตอนเช้าทุกวันเสมือนนาฬิกาปลุกประจำตัว หัวข้อ: Re: ชะตากรรมดุเหว่าเมือง (และก้ามปูต้นสุดท้าย) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 02:25:20 PM กำสรดสรวลเกาะแก้วพิสดาร กำสรดสรวลเกาะแก้ว พิสดาร เขรอะคราบเมือกน้ำมัน รั่วเปื้อน กี่แสนหมื่นลิตรผลาญ ทิ้งเล่น เท่าที่เห็นเกินเอื้อน เอ่ยอ้างเสียหายฯ เสม็ดเกาะถิ่นย่านนี้ ขลังมนต์ ในสักครั้งเยือนยล เสน่ห์เร้า ต้องย้อนใหม่หลายหน เสม็ดถิ่น น้ำทะเลคลื่นเคล้า หยอกเย้าทรายขาวฯ เมื่อก่อนนั้นอ่าวพร้าว ยวนใจ จีนฝรั่งเกาหลีไทย มากหน้า อีกญี่ปุ่นพบได้ อาบแดด นุ่งห่มทูพีซกล้า เล่นน้ำคล้ำผิวฯ เสม็ดถึงคราวร่ำไห้ อาดูร สลดยิ่งใครเคยคุ้น อ่าวพร้าว น้ำมันดิบเปื้อนพูน ข้นคลั่ก ใจจ่อมอาลัยเศร้า อ่าวเวิ้งหาดสวยฯ สงสารปูอีกกุ้ง หอยปลา คล้ำเขรอะทั่วกายา คราบเปื้อน กินอ้างอวดเสนอหน้า ไร้พิษ ปลายเหตุแก้อ้างเอื้อน เช่นนี้ประโยชน์ไฉนฯ อุทธาหรณ์พลาดแล้ว เก็บจำ ผิอย่าให้เกิดซ้ำ เยี่ยงนี้ ทะเลหาดค่าล้ำ ปี้ป่น นักท่องเที่ยวต่างลี้ เสน่ห์สิ้นหาดสวรรค์ฯ |