|
หัวข้อ: นกน้อยทำรังแต่พอตัว เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 01 มิถุนายน, 2558, 11:07:21 AM (https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xtf1/v/t1.0-9/10341527_1408855782773607_4382321893049425298_n.jpg?oh=a6708172d22a0786966e38bd772f269d&oe=5604D847)
..นกน้อยทำรังแต่พอตัว.. . ทำรังแต่พอตัวซุกหัวอยู่ พินิศดูก็เห็นเป็นตัวอย่าง ลมฝนตกอาศัยร่มใบบาง หากปล่อยวางดั่งนกได้คงดี . ค่ำลงหยุดพเนจรแล้วย้อนกลับ ซุกกายหลับรังนอนมิจรหนี เหงาก็ร้องเพลงยลเป็นดนตรี ฟังคล้ายบทกวีที่บรรเลง . เราก็ต่างมองหันมาบรรจบ บางครั้งสบสายตาศรัทธาเก่ง มานะถักสานรังดูวังเวง เหงาข่มเหงบ้างไหมนกไม่ยิน . ก็ยังได้มีเพื่อนคนเรือนเปล่า ทุกข์สุขเคล้าคละลงมิหลงถิ่น มืดค่ำลงอำลาแหล่งหากิน เนาเรือนจินต์อักษรแรมรอนไป . หากแต่นกค่ำลงก็คงเหงา เมฆสีเทาบางวันทำหวั่นไหว หากคลึ้มฟ้าคลึ้มฝนผจญภัย ลมแรงให้กรรโชกรังโยกคลอน . หากแม้นย้ายรังนกเคียงอกหวาน เข้าเรือนชานคนนอกหวั่นหลอกหลอน มิรู้เห็นสรวญเสพเนจร นกอักษรคอนจับล้วนลับตา พิณจันทร์ ........ ขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ หัวข้อ: Re: นกน้อยทำรังแต่พอตัว เริ่มหัวข้อโดย: โพงพุกาม ที่ 02 มิถุนายน, 2558, 12:06:42 PM เจียดเส้นฟางวางสีทีละเส้น ขดเขม้นมัดหมายสอดซ้ายขวา รัดขมึงตรึงไว้ด้วยใบคา ทอศรัทธาสานขวั้นทบพันเพียร จากปมหญ้าท้าไกวอยู่ไหวคว้าง เถาหญ้านางเนาเพิ่มเติมเสถียร ค่อยค่อยป่องพองข้างเหมือนช่างเจียน ละเมียดเนียนสมมาตรคล้ายปราชญ์แปลง มีห้องน้อยค่อยกลมสมดังปั้น กับขอบคันครบคอนหลืบรอนแสง เสริมกรวยปล่องยาวปลิวพลิ้วลมแรง กันศัตรูพลิกแพลง พาดพังพาน สมวิธีที่หวังเป็นรังน้อย อันโอบรักถักรอย รโหฐาน มิฝันเปล่าเง่าโตให้โอฬาร แลเกินผ่านล่วงแผลงเผาแรงตน ไม่อาจรู้กูรูไหนผู้ใดสอน ประสาทพรผลผลิตประสิทธิผล มุ่งประโยชน์ยิ่งกว่าสายตายยล พอเพียงพ้นพร่าผลาญ ผ่านภูมิพอง แต่นกสอนซ่อนสิริอภิศาสตร์ แก่เราซึ่งเขลาขลาด เขื่องสนอง ว่าสวยใช่ไขว่คว้าแต่ตามอง โอ่โถงเฟื่องเรืองรอง แต่ไร้ใจ ฯ โพงพุกาม หัวข้อ: Re: นกน้อยทำรังแต่พอตัว เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 03 มิถุนายน, 2558, 03:45:08 PM (http://www.chaiwbi.com/2554student/m5/d5502/wbi/545509/100/106a.jpg)
...มาแต่ตัว... ก็มองนกตัวน้อยตามรอยอย่าง เป็นหนทางอุปมาที่อาศัย กว่าจะสร้างชีวิตสถิตย์ใน กลางกรุงใหญ่ยากแท้มาแต่ตัว ก็มิได้น้อยเนื้อสิ้นเอื้อจิต เกิดชีวิตมากท้นบุญล้นหัว ญาติพี่น้องมองไปให้พันพัว ลำบากทั่วมัวหม่นยากจนพอ ก็ต้องคอยช่วยเหลือหาเผื่อแผ่ หากมิช่วยคงแย่ยากแท้หนอ อยู่กลางกรุงเกียจคร้านทำงานรอ มือเท้างอขอใครคงไม่งาม จึงค่อยค่อยทอถักมิหักหาญ มากมายงานมาให้เฝ้าไถ่ถาม ผิดพลาดมีล้มลุกใจปลุกตาม หากินท่ามแย่งชิงระวิงตน หากแต่นกก็พลอยใจถอยห่าง เมื่อมองทางอึมครึมเมฆครึ้มฝน แม้นเผชิญหน้าสู้อยู่ผจญ รังร่วงหล่นฝนร้ายชัดหมายพัง จึ่งแต่เพียงมองนกหัวอกสู้ สร้างที่อยู่พอเคียงแต่เพียงหวัง มิยุ่งยากเกินไปให้ประดัง อาศัยรังหากินแค่สิ้นใจ พิณจันทร์ ๓ มิถุนายน ๒๕๕๘ |