|
หัวข้อ: ไม่อยากกลับท่าพระจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 27 สิงหาคม, 2556, 04:50:02 PM ไม่อยากกลับท่าพระจันทร์
ท่าพระจันทร์ท่านี้มีความหลัง เคยหลบนั่ง “ร้านจั๊ว” กับเหล่าสหาย อยู่ติดท่า, ลมเย็น-ลุกนั่งสบาย กับข้าวขายกับแกล้มสุรามี เมื่อก่อนนั้นฝากท้องมื้อเที่ยงไว้ กะเพราไก่ยอดฮิตของที่นี่ เรียกเมนู “สิ้นคิด” คุ้นปากดี ใช่ขี้ตู่, ซั้วซี้-มีตำนาน พอบ่ายคล้อยใกล้ค่ำแดดทอร่ม เปรี้ยวปากขมชวนกันเลือกรวงร้าน ก็ไม่ไกลละแวกพระจันทร์ชาน “จั๊ว” ยืนพื้น, “กิ้ว” นั้น-สำรองจร ใกล้สิ้นเดือนไส้แห้งแรงเรี่ยวหมด แสนรันทดเดินไกลท่าพระก่อน ร้านยาดองข้างตึกศิลปากร พอได้ถอนหายเพลียยามทรัพย์จาง ท่าพระจันทร์วังหลังสนามหลวงใหญ่ เคยอุ่นไอถิ่นโดมนกยูงหาง ใช้ชีวิตโหยหาโบกปีกกาง เทียวถามทาง, อิสรา-แห่งพิราบ ในวันนี้เงียบเหงาท่าพระจันทร์ ร้าน “จั๊ว” นั้น, หายไป-ไม่รู้ทราบ ท่าเรือใหม่เขารื้อจนเตียนราบ ไม่อยากกลับอีกแล้วท่าพระจันทร์ฯ หัวข้อ: Re: ไม่อยากกลับท่าพระจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 27 สิงหาคม, 2556, 04:54:42 PM รำลึกความหลังที่ท่าพระจันทร์
กินของขมหนึ่งนั้นชมสาวสวย ทบพร้อมด้วยชอบเล่าเท้าความหลัง ทั้งสามนี้ท่านว่าโปรดระวัง ฟันธงปัง, หนุ่ม (เหลือ) น้อย-มากข้างชรา อันพระจันทร์ท่านี้มีเรื่องเล่า ย้อนความหลังครั้งเก่าขุดฝันพร่า ปีสองเจ็ดเด็กน้อยจรบ้านมา หวังเฟื่องฟุ้งก้าวหน้าวิชาเรียน เฝ้าพากเพียรพร่ำท่องบทกฎหมาย หากหัวใจรั้นดื้อเสพสื่อเขียน ครั้นล่วงผ่านเนิ่นวารกาลจำเนียร เลยพาลเพี้ยนทำงานพิภพบรรณ จึงช่องช่ำย่านถิ่นยิ่งร้านเหล้า “จั๊ว” กับ “กิ้ว” บ่อยเข้าเฮสุขสันต์ ส่วน “มิ่งหลี” ติดพระลานนานเข้ากัน เด็กศิลปากรนั้นตั้งฐานสำราญเมา อีกร้านหนึ่งท่าเตียนเฝ้ารำลึก นึกนึกนึก, ไม่ออก-ชื่อร้านเหล้า แพ้สังขาร “พ่ายชรา” แท้แล้วเรา คิดแล้วเศร้า “เบื่อแก่” อายุเกิน ทั้งหน้าตาผมเผ้ายังเยาว์หนุ่ม แต่ที่กลุ้มความจำมันขัดเขิน ลุกนอนนั่งหรือแต่กระทั่งเดิน เหน็บชาเชิญเต็มองค์ทั่วสรรพางค์ อย่างจั่วบอกต้นบทนั่นละแท้ ใครพล่ามแต่สามเรื่องไม่เลิกร้าง ท่านว่าหนุ่มเหลือน้อยจำปล่อยวาง ขอเอวังด้วยประการฉะนี้แลฯ หัวข้อ: Re: ไม่อยากกลับท่าพระจันทร์ เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 27 สิงหาคม, 2556, 04:58:34 PM ร้านดีๆ ละแวกท่าพระจันทร์
(ประมาณช่วงปี 2527-2530) ขอสาธกหยิบยกตำนานเก่า ใช่รู้แต่ร้านเหล้าดูหมองศรี ร้านอื่นอื่นดกดื่นล้วนมากมี แต่ดี-ดีอาณาท่าพระจันทร์ ออกประตูท่าพระจันทร์ข้างสิน-สาด* โฉมพิลาศเหลียวขวากำแพงนั้น แวะร้านน้องตรงหน้าขวามือพลัน หากตรงไปหันซ้ายลงท่าเรือ อันร้านน้องร้านนี้มีชื่อเสียง ตั๋วคอนเสิร์ตวางเที่ยงคนแย่งเยื้อ ต่อแถวคิวยาวเหยียดมากมายเบือ ท้ายสุดเหลือจรดวัดมหาธาตุ รุ่นป๋าเบิร์ดธงไชยดังไงเล่า ซื้อตั๋วผีต่อเขายังนึกขยาด ใบละพันตัวเลขเงินไทยบาท พวกเขี้ยวฟาดสามพันฟันกำไร ส่วนเทปเพลงร้านน้องคุณภาพ ซื้อคอนหาบไทยเทศไว้ใจได้ ไม่มีก๊อปตลับแท้ใครอุ่นใจ ไม่เหมือนสมัยแผ่นผีเศร้าอุรา ออกประตูท่าพระจันทร์ดิ่งท่าช้าง เลียบฟุตบาทขวาข้างร้านดอกหญ้า หนอนหนังสือหนุ่มสาวแก่เฒ่าชรา นักศึกษาเณรพระใช้บริการ อันข้าน้อยครั้งวัยละอ่อนนั้น โรคทรัพย์จางเรื้อรั้นกำเริบสาน สะตุ้งตังค์เบี้ยอัฐแสนกันดาร ร้านดอกหญ้ายืนอ่านครึ่งค่อนวัน วกเลี้ยวกลับทางเก่าย้อนตัวท่า เลียบฟุตบาทเดินมาอย่าเลี้ยวหัน ร้านนายอินทร์หนังสือมีครบครัน วิชาการนวนิยายกวีนิพนธ์ แต่ก่อนนั้นนายอินทร์ร้านหนังสือ คือที่ตั้งร้านเหล้าคนหลากล้น ชื่อ “อีสานคลาสสิก” ชั้นล่างบน นักศึกษาหลายคนเคยอ้วกเมา ขึ้นต้นสวยร้านดีมีชื่อเสียง แต่ไงเดี้ยงมาจบที่ร้านเหล้า “...โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย...”ฯ** *คณะศิลปศาสตร์ **จาก “นิราศภูเขาทอง” ของท่านสุนทรภู่ |