|
หัวข้อ: อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 27 สิงหาคม, 2556, 05:50:00 PM อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
สรรพสิ่งในใดล้วน 'อนิจจัง' เวียนวนวังกงล้อธาร 'ทุกขัง' 'อนัตตา' จึงแท้สัจจ์แน่จีรัง มายาโลกย์ล้วนรั้ง, ปั้นเสกสาไถย สรรพสิ่งวนว่ายกงสังสารวัฏ สรรพสัตว์ล้วนมี 'เกิด' รูปขัย แน่แท้ยิ่งมี 'แก่' สังขารวัย แน่แท้ไซร้ 'เจ็บ' และ 'ตาย' ธรรมดา สภาวะ 'ศีล' คือปกติในเป็นอยู่ เพียร 'สมาธิ' ผ่อนรู้หลากทุกขา มโนตื่นแจ่มแจ้งด้วย 'ปัญญา' ห่มอัตตาจึงห่มทุกข์เข็ญ อายตนะสัมผัสหกทวารชัด 'โสตะ' สัททะรู้ 'ตา' ดูรู้เช่น ผัสสะ 'นาสิก' และ 'ชิวหา' ลิ้มรสรู้เจน 'กาย' ตื่น 'มโน' เห็น ความจริง รูปรสเสียงและกลิ่นจิตปรุงแท้ หมายรู้แน่นัยยะแห่งสรรพสิ่ง สรรพสภาวะดังอยู่เห็นใช่แท้จริง สมมติสัจจ์แอบอิงใช่ปรมัตถ์ สรรพสิ่งในโลกล้วน 'อนิจจัง' อย่างมแบก 'ทุกขัง' เบียนร้อยรัด 'อนัตตา' จึงจริงแท้ยั้งสัจจ์ ว่ายกงสังสารวัฏ ฤาพ้นทุกข์ไฉนฯ |