เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 18 กรกฎาคม, 2558, 06:51:20 PM



หัวข้อ: แม่
เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 18 กรกฎาคม, 2558, 06:51:20 PM
(http://upic.me/i/8i/sunset.jpg) (http://upic.me/show/11093951)
.แม่..
...
ยืนตักแกงแข้งขาเริ่มล้าแล้ว
หมดแรงแจวแรงจ้ำเหนื่อยข้ามฝั่ง
สิบสองปีสี่เดือนเหมือนเรือพัง
พายด้วยหวังทั้งปวง..สุดหวงใย
..
เกือบอับปางกี่ครั้งกี่คราแล้ว
หลายดวงตาวับแววต้องแจวใหม่
ทุลักทุเลถลา..เซมาเซไป
หลายชีวิตมอดไหม้จำไว้..ลุก
..
บริวารล้อมกายกลับเปล่าเปลี่ยว
ทุกซีกเสี้ยวนาทีเหมือนมีสุข
หอบเรื่องราวร้าวฉานมาขานทุกข์
ไม่สนุกลูกรัก...หนักใจแท้..
..
จับพายงัดโงนเงนเอนซ้ายขวา
สุดปลายฟ้าทิศใดไกลเป็นแน่
ความชรามาเยือนยากเชือนแช
คำว่า..แม่..เป็นจนสิ้นลมหายใจ
..