เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 02 กันยายน, 2556, 09:52:26 AM



หัวข้อ: ...-๐ เรือใบไม้ ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 02 กันยายน, 2556, 09:52:26 AM
                   (http://upic.me/i/gl/1005880_267991943338750_1501556456_n.jpg) (http://upic.me/show/45972667)


                                                           ...
                                             .......-๐ เรือใบไม้ ๐-.......

                                           ๑. สงัดเงียบเวิ้งว้างระหว่างดึก
                                           โสตสำนึกเวิ้งว้างระหว่างฝัน
                                           สดับเสียงเรไรร่ายจำนรรจ์
                                           สำเนียงนั้นคล้ายหลงกลางดงดาว

                                           ๒. เรือใบไม้ลอยล่องฝ่าฟองเมฆ
                                           การะเวกโบยบินถิ่นห้วงหาว
                                           กล่อมบรรเลง เพลงนิรันดร์ อันพริ้งพราว
                                           แต่กลับหนาวน้ำค้างที่กลางใจ

                                           ๓. เคยอุ่นอกแอบอิงนิ่งนวลเนื้อ
                                           อุ่นรักเจือฉายฉาบกำซาบใส
                                           ดาวกระซิบพริบพร้อยร้อยรำไร
                                           ร้อยรำลึกทรวงในให้อาวรณ์

                                           ๔. ความคิดถึงจู่โจมและโลมจิต
                                           แนบสนิทนานเนิ่นเกินถ่ายถอน
                                           การะเวกฝากฝังดั่งอาทร
                                           ร่ายเริงร่อนความหมายไปสู่นาง

                                           ๕. บนเรือน้อยยามนี้ไม่มีเจ้า  
                                           กำสรวลเศร้าโศกซึ้งถึงรุ่งสาง
                                           ยังจ้ำพายให้หวนครวญคร่ำคราง
                                           อกอ้างว้างวูบวาบอาบเอิบทรวง

                                           ๖. เจ้าเพียงอยู่แห่งไหนในแหล่งหล้า
                                           จะล่องลำตามหาว่าห่วงหวง
                                           ธารน้ำผึ้งหลากล้ำฉ่ำรารวง
                                           จะเก็บไว้ในห้วงแห่งอารมณ์

                                           ๗. เรือใบไม้ไหลลอยเพื่อคอยเจ้า  
                                           รอสองเราร่วมรื่นสิ้นขื่นขม
                                           รอสองรักร่วมเรียงเคียงชู้ชม
                                           พี่จึงข่มหางเสือล่องเรือลอย ๚๛

 
                                                         ...
                                                 -Black Sword -
                                                (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                         ...
  
                                           ขอบคุณภาพจาก Internet
                                                         ...


หัวข้อ: Re: ...-๐ เรือใบไม้ ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 03 กันยายน, 2556, 02:46:41 PM
...เรือลำเก่าล่องธาราตึก...

๑.
ไร้วิเวกแม้ดึกล่วงคืนจันทร์ดับ
โคมนีออนระยับพล่านร่านย้อย
นาฏลีลาแห่งเมืองเร่าประดอย
ข้าดั่งเรือลำน้อยล่องคลื่นเมือง

๒.
ดุจเรือเก่ากร่อนผุระวางปลด
ดั่งปลวกมดอดโซจ่อมเหงาเซื่อง
เช่นเศษขยะพลาสติกใช้ทิ้งเปลือง
เคว้งธารตึกเชี่ยวเขื่องศิวิไลซ์

๓.
ผ่านร้อนหนาวสุขทุกข์อิ่มและอด
เคยระบือรันทดชีวิตใช้
ผ่านสมหวังเปลืองหวังคละเคล้าไป
แผลเก่าใหม่ถมทับอยู่หลายทบ

๔.
ปล่อยความคิดล่องไหลธาราตึก
เก็บทรงจำฝังลึกยากปาดลบ
มันเวียนวนหลอกหลอนประกาศรบ
ข่มรวงจิตปรองสยบและปล่อยวาง

๕.
เรือชีวิตลำนี้ลอยเคว้งเหงา
หากจำกางเสาใบโล้พรุ่งสาง
ไม่ครวญพร่ำโอดโอยและเครือคราง
กอดอ้างว้างแนบอกหนีเปลี่ยวดาย

๖.
ในหมุดหมายตั้งไว้ฮึกเหิมกล้า
คืนและวันผลาญคร่าร่วงสลาย
ที่ยังเห็นเป็นอยู่แค่ซากกาย
รอเปื่อยปุ๋ยผุวายถมเทินดิน

๗.
เรือลำเก่าใบวิ่นใกล้สิ้นเชื้อ
ที่ยังเหลือคือใจแกร่งผาหิน
ขอล่องลำชเลตึกคุ้นเชี่ยวชิน
วาดหางเสือแหว่งวิ่นคว้างลำลอยฯ


***ขออภัย Black Sword ด้วยยนะครับ เห็นชื่อกระทู้ “เรือใบไม้” ตั้งได้สวยมากๆ คมคำกวีที่ท่านประดอยรจนาแต่ละคำก็สละสลวยลงตัวไม่แพ้ชื่อกระทู้ เลยอยากร่วมแจมด้วย แม้ว่าจะคนละเนื้อหาและเรื่องราว

***ปกติผมไม่ถนัดต่อกระทู้แบบใช้คำสุดท้ายของบทใดๆ เป็นคำสัมผัสเพื่อนำมาเป็นโจทย์ในการต่อกระทู้ แต่จะใช้วิธีอ่านเรื่องราวเนื้อหาทั้งหมดที่กวีแต่ละท่านสื่อสารออกมา แล้วประมวลเรียบเรียงแบบสรุปรวบยอด จากนั้นจึงตอบไปตามความคิดของตนเองในมุมมองที่ตนเองคิด บางครั้งอาจจะไม่สอดคล้องกับเนื้อหาในกระทู้ก็ได้ หวังว่าการตอบในแบบของผมคงไม่ทำให้ท่านรู้สึกอึดอัดรำคาญ ถือเป็นการเติมเต็มข้อมูลใหม่ๆ หลายๆ ด้านให้เกิดมุมมองและมิติที่หลากหลายขึ้นในบรรณพิภพก็แล้วกันนะครับ  

สนอง เสาทอง
๓/๙/๕๖


หัวข้อ: Re: ...-๐ เรือใบไม้ ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 03 กันยายน, 2556, 09:46:02 PM

                                          ...-๐ โสตสำนึกในธารฝัน ๐-...

                                           ๑. เรือชีวิตลิ่วล่องประคองฝัน
                                           แม้คืนวันผ่านเลยมิเคยถอย
                                           กางปีกใบหมายฝั่งยังเฝ้าคอย
                                           ดาวพริบพร้อยจ้ากระจ่าง ณ กลางทรวง

                                           ๒. เส้นสายธาร วเนจรที่ร่อนเร่
                                           ผ่านคลื่นเห่ลมประดัง ยังผ่านล่วง
                                           แม้โคลงเคลงแทบลับดับแดดวง
                                           แต่ทุกช่วงหยัดสู้อยู่มั่นคง

                                           ๓. ฟากฝั่งฝันแสนไกลไม่หยั่งถึง
                                           ฟากคำนึงเฝ้าคิดพิศวง
                                           มือหยาบกร้านผ่านเรื่องราว อย่างยาวยง
                                           ยังคัดส่งหางเสือล่องเรือไป

                                           ๔. บนเรือเก่าสั่งสมสิ่งมีค่า
                                           ประสบการณ์ผ่านมาจารึกได้
                                           สายตาแกร่งเหลือบเร้นเห็นสิ่งใด
                                           ถ้ามิใช่โลกนี้ที่หมุนเวียน

                                           ๕. ทั้งกราบเรือเสากระโดง โยงชีวิต
                                           ผูกดวงจิตร่วมกันไม่หันเหียน
                                           ยังมุ่งหน้าฝ่าฝันอันพากเพียร
                                           เพื่อจุดเทียนแสงชัยที่ปลายทาง

                                           ๖. เรือลำเก่ามุ่งหน้าฝ่านำร่อง
                                           ดั่งครรลองเบิกรารอฟ้าสาง
                                           ผู้ตามท้ายเทิดอยู่มิรู้จาง
                                           ดื่นดาษกลางทะเลฝัน  ทุกชั้นชน ฯ

                                                         ...
                                                 ขอบพระคุณครับผม
                                                         ...
                                                - Black Sword -
                                                 (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                         ...
                                        

**  เป็นความยินดีอย่างยิ่งครับผม นับเป็นเกียรติและขอขอบพระคุณไว้ ณ ที่นี้ครับ ที่ท่านสนอง เสาทอง ได้ร่วมฝากบทกลอนอันงดงามไว้ในกระทู้นี้ กับความไพเราะ เรื่องราวและเนื้อหาดี ๆ ที่ร่ายไว้เพื่อเป็นแนวทางแห่งวงวรรณ ฯ  ขอบพระคุณครับผม _/l\_

ด้วยจิตคารวะและความเคารพยิ่งครับ
Black Sword  (หมู มยุรธุชบูรพา)
๐๓/๐๙/๕๖