เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 11 สิงหาคม, 2558, 05:26:32 PM



หัวข้อ: ...เฮ้อออออ...
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 11 สิงหาคม, 2558, 05:26:32 PM
(https://scontent.fbkk1-1.fna.fbcdn.net/hphotos-xtp1/v/t1.0-9/11863333_895943833809444_6582138526881244925_n.jpg?oh=347fb32cab5b56ebb1529bdabfc4e008&oe=563AA619)

...เฮ้อออออ...

หนาวเหน็บเนื้อเถือใจมิไหวสู้
พินิศดูมิเห็นจะเป็นไข้
ทั้งครั่นเนื้อครั่นตัวปวดหัวใจ
เป็นอะไรเล่าหนอมิพอดี

นั่นก็เกินโน่นก็ขาดอืดอาดร่าง
จะเยื้องย่างทางไกลถอดใจหนี
มิเคยท่องเที่ยวไหนมาหลายปี
สิ้นแสงสีคล้ายใจไฟมอดลง

วันวันแต่ร้องเฮ้อ..เพื่อนเกลอเบื่อ
หางานเจือใจตนยิ่งหม่นส่ง
ออกอาการหวานคำมิจำนงค์
ถ้อยคำคงหมองหมางกระด้างฟัง

ลองออกเดินถนนที่คนเยอะ
เผื่อว่าเจอะ ถูกใจมีให้หวัง
หากเจอคนหว่านทางเข้าอย่างจัง
อาจได้นั่งปรับทุุกข์แลกสุขกัน

แต่ออกไปยากเห็นที่เป็นมิตร
หาดวงจิตยากแท้เมื่อแลหัน
หรือจะเป็นแบบนี้ไม่มีวัน
จะสุขสันต์ด้วยวัยใกล้ชรา

คนครั่นเนื้อครั่นตัวมืดมัวหมด
ลองเขียนจดผนึกขอปรึกษา
มีบ้างไหมใครเห็นที่เป็นมา
มีหยูกยารักษาไหมจัดให้เลย...เฮ้อ/

พิณจันทร์
๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๘