หัวข้อ: ..หวานกลืนฝืนอม.. เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 11 สิงหาคม, 2558, 06:01:51 PM (https://scontent.fbkk1-1.fna.fbcdn.net/hphotos-xtp1/v/t1.0-9/11866305_895899687147192_1059996011052397030_n.jpg?oh=76da393980f0d202ada36379d3d0e02e&oe=56518408)
"..หวานกลืนฝืนอม.." (ขอบคุณภาพจากคุณ วสันต์ เกล็ดพลี) ปลุกใจตื่นจากฝันในวันพรุ่ง คาวคละคลุ้งตามเจืออย่าหลือครึ่ง มองดูลูกผูกใจให้มัดตรึง เป็นเกลียวกลึงในจิตชีวิตเดิน อาจมีบ้างทางใจเด็กไร้พ่อ หากมัวท้ออยากตายสุดอายเขิน มองคนอื่นฝืนอยู่สู้ดำเนิน เขาสุขเกินกว่าใครใช้ชีวา อธิบายให้แจ้งแสดงเห็น แท้ลูกเป็นหนึ่งเดียวนั่นเชียวหนา เราอยู่ได้ดั่งมีท่านบิดา ในสายตามองเห็นก็เป็นพอ หากเราตายดับลงก็คงได้ หลายคนไม่ใยดีพาทีหนอ จะคิดสั้นทำไมตั้งใจรอ เลี้ยงลูกต่อก่อเกิดประเสริฐคน ความเสียใจย่อมมีมองที่เก่า ทุกข์สุขเนาเคียงก่อนนึกย้อนหน คิดเสียว่ากรรมเวรเกิดเป็นคน และอดทนต่อสู่อยู่ทำกิน เลี้ยงลูกไปดีกว่าตามสามารถ ความผิดพลาดมิใช่ดั่งใครหมิ่น คนรักกันสูงล้ำหรือต่ำดิน ต่างก็สิ้นสำนึกรู้สึกกลัว . พิณจันทร์ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๘ |