|
หัวข้อ: สิ้นหวัง...ไม่มี สี เส้น สาย เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15 สิงหาคม, 2558, 01:35:54 PM เก็บเสื้อผ้าห้าชิ้นใส่ถุงปุ๋ย พาดไหล่ลุยเดินเท้าเข้าเมืองหลวง วุฒิปอหกตกงานพานเศร้าทรวง แล้วแต่ดวงชะตานำพาไป อยู่บ้านนอกขอกนาท่าคอยฝน ผักพืชผลเหี่ยวแห้งแล้งไม่ไหว สารรูปซุบผอมตรมตรอมใจ นิ่งทำไมจุกเจ่าเท่ากับตาย เสาะหางานร้านรวงหยุดทวงถาม งานหาบหามขึ้นลงส่งขนถ่าย งานสุ่มเสี่ยงสารพันอันตราย กะเช้าบ่ายยืนนั่งรวดทั้งวัน โปรดเมตตาข้าเถิดวอนเปิดรับ ทดลองกับงานรู้ดูสร้างสรรค์ ส่วนค่าจ้างร่างแรงจะแบ่งปัน สุดแต่ทั่นมีจิตพิจารณา จากถนนจนตรอกซอกซอยทั่ว ยอบนั่งตัวงอก่องเหงื่อนองหน้า ท้องไส้กิ่วหิวข้าวหาวโรยรา สืบวันวาพ้นผ่านงานไม่เจอ เดินเงยก้มผมยุ่งลากถุงปุ๋ย หน้าหม่นมุ่ยคอตกอกหมองเหม่อ ไม่มีเส้นเอ็นดูกลูกท่านเธอ ดูบ้าเบลอสะอื้นคืนบ้านเฮา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: สิ้นหวัง...ไม่มี สี เส้น สาย เริ่มหัวข้อโดย: ดารกะ ที่ 17 สิงหาคม, 2558, 01:41:12 PM :23:
หวังเรืองรุ่งมุ่งหน้าป่าคอนกรีต เพราะสุดขีดอดทนความหม่นเฉา มองไร่ยางทางทิวใจหวิวเบา โทรมซบเซาแห้งกรอบรอบทิศทาง ณ.ห้องเช่าเล็กเก่าเท่ารังหนู ทั้งอุดอู้มืดอับกลิ่นสาบสาง จำต้องก้มหน้าเช่ากระเป๋าวาง เพราะสตางค์ขาดพร่องต้องฝืนทน ออกหางานย่านใกล้จวบบ่ายคล้อย เหงื่อหยาดย้อยร้อนรุ่มทุกขุมขน แดดลมต้องท้องกิ่วความหิวปน หลายวันพ้นผ่านไปมิได้งาน กลับคืนห้องจ้องห่อพอมีข้าว ฝืดคอผ่าวกลืนน้ำตามประสาน สุดท้อทดหดห่อพอประมาณ หวังวันใหม่ จะขอทานสะพานลอย ดารกะ :19: |