เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 21 สิงหาคม, 2558, 11:56:41 AM



หัวข้อ: ...แล้วเราจะทำได้ไหมหนอ?
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 21 สิงหาคม, 2558, 11:56:41 AM

(http://board2.trekkingthai.com/board/upload/photo/2012-08/e3b6b88d4522cf61485007bedbddd39e.jpg)

เดินลัดเลาะลำธารผ่านบึงกว้าง
แวะริมทางคุ้ยเห็ดเด็ดกระถิน
ล้างซู่ซวกลวกยำตำพริกกิน
มีหม้อดินกระบวยถ้วยช้อนใบ

ตัดฟืนหอบกอบฟางวางก่อสุม
ค่ำคืบคลุมยุงล้อมริ้นตอมไต่
ล้มนอนฟากจากตองข้างกองไฟ
ฟังเรไรจักจั่นกล่อมฝันดี

สะดุ้งตื่นแต่เช้ากาเหว่าปลุก
ผงกลุกรีบยืนขึ้นเร็วรี่
วักน้ำใสในถังล้างทันที
ทั่วใบหน้าตาขยี้ถูขี้ฟัน

ข้าวเย็นค้างคดใส่ไหตั้งอุ่น
ฟืนสามดุ้นเปลวจ่อหม้อน้ำขัน
เขี่ยถ่านเตาเถ้าปกหมกเห็ดมัน
สุกเห็นควันจิ้มจ้ำน้ำปลาดอง

เสื้อแขนกรอมย้อมเทาเก่าปะต่อ
เตี่ยวสะดอขาดก้นบนเข่าถอง
แบกจอบพร้าหาเงินเดินล่องกอง
กินสำรองเก็บออมกันอดตาย

ถามนานปีมีทางรวยบ้างไหม
อาจรวยได้ไม่ชุ่ยสุรุ่ยสุร่าย
อยู่กินหล่อพอเพียงเลี้ยงร่างกาย
เมินอุบายสินค้าทุนสามานย์

รพีกาญจน์