|
หัวข้อ: วอนลมฝากรักข้า (ห่มใจนาง...ห่มรักเรา) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 02 กันยายน, 2556, 10:40:17 PM วอนลมฝากรักข้า
(ห่มใจนาง...ห่มรักเรา) วอนฝากลมนำฝันรักรุ่มร้อน ไปห่มใจบังอรไกลสถานถิ่น อย่าเบือนบิดเถลไฉแสร้งไม่ยิน ก่อนยุพินหลับใหลด้วยรอนาน วอนดาริกาพรั่งฟ้าพราวระยิบ ช่วยกระซิบเตือนพระพายทุกหนผ่าน จันทร์เจ้าเอ๋ยทอเพ็ญนวลข้าเว้าวาน ทั่วถิ่นย่านปรายแสงพร่างส่องนำจร วอนพิรุณเยื้องหลบหลีกทางหน อย่าร้อนรนโปรยสายช่วยผัดผ่อน พอพระพาย-เคลื่อนพ้นผ่าน, แน่นอน ค่อยกลับย้อนถั่งปรายใช่แชเชือน วอนลมฝากคำถ้อยหวามหอมซึ้ง จำทุกคำเร้ารึงข้าเอ่ยเอื้อน ว่ารักยิ่งตรึงจิตมิร้างเลือน เฝ้ารำพันพ้อดาวเดือน, เหงาฤดี วานลมแจ้งศรัทธารักยิ่งใหญ่ ย้ำคนไกล-ข้าฝัน, ครองคู่ชีวี มั่นในรัก “...ยิ่งเดือนดาราคู่ราตรี ยิ่งสุรีย์รักทิวามิร้างวาย...” วอนลมเจ้ารุดเร่งอย่าบ่ายผ่อน วอนเดือนดาวอย่าร้างรอนทอแสงฉาย นำรักข้าห่มใจนางอุ่นหลับสบาย จวบสูรย์สายรำร่าย ณ แย้มอรุณฯ สนอง เสาทอง ๒/๙/๕๖ |