|
หัวข้อ: ~ดอกงิ้วบนยอดรัก~ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 03 กันยายน, 2556, 10:56:13 AM ~ดอกงิ้วบนยอดรัก~ งามดอกงิ้วปลิวไสวปีนไปเก็บ โดนหนามเหน็บเจ็บหนักเพราะรักนั่น ดอกงิ้วงามหมายปองต้องโทษทัณฑ์ หนามแหลมบั่นตำเนื้อเจ็บเหลืออาย หนามดอกงิ้วแหลมนักเมื่อปักอก หนาวสะทกฟกช้ำระกำพ่าย แรกไต่ต้นคนแช่งมาแย่งตาย เมื่อปีนป่ายตายแร้งยังแสร้งเมิน ดอกงิ้วเอย..งดงามเมื่อยามเด่น หวานเย้าเล่นเค้นคำมิล้ำเขิน หวานออดอ้อนย้อนยอกมาหยอกเอิญ หวานเหลือเกินเมินหนียังปรี่เคียง รู้ต้นหนามตามจิกระริกระรี้ รู้ว่ามีเจ้าของยังลองเสี่ยง รู้เสแสร้งแกล้งถองยังมองเมียง รู้ก็เพียงเท่านั้นยังหันปอง ดอกเจ้างามหรือไม่แค่ใจชอบ ดอกเจ้ามอบไมตรีฤดีผ่อง ดอกเจ้าเอย..เผยใจอยากได้ครอง ตายสยองอย่างไรให้ยินดี เปรียบดั่งคนทั่วไปไต่ต้นงิ้ว กามาหิวใส่ร้ายเดินป้ายสี เมื่อได้ครองผองมิตรจิตราวี อเวจีมิตรหายตายทั้งเป็น พิณจันทร์ กระต่ายชมแข ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖ หัวข้อ: Re: ~ดอกงิ้วบนยอดรัก~ เริ่มหัวข้อโดย: สดายุ ที่ 04 กันยายน, 2556, 04:05:27 PM ขอแปลงบทนี้หน่อยนะขอรับ หนามดอกงิ้วแหลมนักเมื่อปักอก จนสุดยกอาดูร-ให้สูญสลาย เหลือเพียงเหนี่ยวอารมณ์มาตรมตาย บัตรพลีพ่ายแพ้เรา ที่เขาเมิน . อีกสำนวน . หนามดอกงิ้วแหลมนักเมื่อปักอก แทรกความหมกไหม้, ช้ำ-ลงย้ำสยาย เส้นทางเดินเปล่าเปลี่ยวแสนเดียวดาย- รอก้าวผู้แพ้พ่าย-ถูกหน่าย-เมิน หัวข้อ: Re: ~ดอกงิ้วบนยอดรัก~ เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 06 กันยายน, 2556, 12:15:45 AM คราวต้นหนาวดอกงิ้วบานระบัด
ฉมกลิ่นคราลมพัดมิวายเว้น รื่นนาสิกหวามหทัยวูบไหวเอน แหลมระเนนคมหนามนึกคร้ามปีน ในห้วงครุ่นคำนึงเสี้ยววับผ่าน นึกอยากแบกชราขวานทื่อคมสิ้น ปาดลิดเลาะงิ้วหนามให้ราญภินท์ แลกขวานบิ่นต้นก้านล่อนเปลือกเปลือย เท้ากับใจไวว่องในวูบนั้น ดุ่มโรงเก็บขวานพลันไม่ช้าเฉื่อย กระหยิ่มหยันเย้ยเยาะแหลมงิ้วเดือย จักโรมรันแลกเหนื่อยดอกงิ้วชิง พาดขวานขึ้นบ่าแบกท่าขึงขัง เลาะเลียบผ่านเล้าฝั่งเป็ดปักกิ่ง สะดุ้งไหวตื่นตนเท้าประวิง ได้สติปลงนิ่งคิดจริงจัง เจ้าดอกงิ้วบานหอมปองดอมกลิ่น เทียบดอกรักยุพินฤทธิ์หึงขลัง แม้ดกบานดื่นดุแทบเรือนพัง แต่ความดีหนหลังย้ำรั้งเตือน จึงได้คิดกลับย้อนห้อยขวานเหน็บ เรื่องราญหนามงิ้วเก็บชะลอเลื่อน ขอรอมชอมดอกเก่าเจ้าศรีเรือน แม้เก่ากลิ่นปร่าเฝื่อนฝืนดอมเชยฯ สนอง เสาทอง ๖/๙/๕๖ หัวข้อ: Re: ~ดอกงิ้วบนยอดรัก~ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 06 กันยายน, 2556, 08:36:11 AM (http://www.chomthai.com/forum/picture/1296219669.jpg) ~ดอกหนามงามที่ต้น~ งามดอกงิ้วบนยอดจนพรอดพร่ำ หนาวน้ำคำปีนป่ายพี่ชายเอ่ย หวังดมดอม ถนอมดอก เย้าหยอกเกย กาลล่วงเลยชราวัยให้ป่ายปีน ดอกเจ้างามยั่วยวนรัญจวนยิ่ง ศรัทธาจริงธรรมะวันพระศีล หากเด็ดดอกตระกายคล้ายหนังจีน หนามตำตีนบุญบาปมิทราบตน หากเจ้าดอกก็ยั่วจนหัวขวิด แทบปลิวปลิดคิดเสี่ยงมาเคียงบ่น ที่มีแล้วดอกงามอร่ามคน ดอกงิ้วสนยลงามแค่ทรามวัย หากแต่ดอกงิ้วบานก็นานเนิ่น ดอกเผชิญเหินหาวพร่างพราวใส อยู่บนยอดกอดหนาวสุดร้าวใจ กลีบหวั่นไหวเหี่ยวเฉาเจ้าลู่ลม เพียงสะบัดพัดโยกดั่งโชกช่วย รูปสำรวยมีแต่แลคำถม ยอมทิ้งร่างบางดอกเย้าหยอกชม สู่โคลนตมจมร่างดุจนางมาร เหมือนชะตาฟ้าแกล้งให้แย่งยื้อ มิอาจดื้อร่วงโรยโปรยสังขาร เป็นดอกงิ้วหิ้วร่างบางสำราญ ดอกบุญทาน มากมี ที่ชรา. พิณจันทร์ กระต่ายชมแข ๖ กันยายน ๒๕๕๖ ************************** “ขอบพระคุณคุณอาสนอง และพี่ชายระนาดเอก..ด้วยว่า ที่ผ่านๆมา กลอนพิณจันทร์ส่วนมากจะมีแต่คำ ซ้ำๆเช่น สระไอ,อำ,อัง,เออ,อา..เพราะง่ายต่อการหาคำ ซึ่งก็หารู้ไม่ว่า นั่นเป็นการ ย่ำอยู่กับที่ เมื่อเจอคำยากก็เปลี่ยนคำต้น ทันที ...แต่ครั้งนี้ลองด้นไปตามเนื้อหาถึงได้นึกย้อนและเข้าใจใน เนื้องานของครูต้นแบบ “ระนาดเอก” “..อย่าท้อเมื่อเจอกำแพง- หนทางย่อมมีทางออกเสมอ...”สระอีน..ปีน-ศีล-จีน-..หายากชะมัด ฮ่าๆ..ด้วยความเคารพขอคุยมั่งค่ะ..” |