|
หัวข้อ: # คุณภาพชีวิต...ยอมเหนื่อยต่อเพื่อหลานชาย # เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15 กันยายน, 2558, 03:02:26 PM (http://www.utdclub.com/forum/data/attachment/forum/201010/17/2252230hreppqth1eetlln.jpg)
หลานคนโต โทรมา เมื่อตอนสาย ว่ามันหาย เก็บไว้ ในกระเป๋า ก็เพิ่งซื้อ มือถือ รุ่นบางเบา ก่อนจะเข้า ค่ายฝึก เรียน รด. เงินเหรียญเหลือ เก็บออม ค่าอาหาร และทำงาน พิเศษ สาม พ.ศ. รวบรวมได้ ห้าพัน วันเรียน ป. ใช้ติดต่อ เอิ้นขาน บ้าน-วิทลัย ครูฝึกเร่ง ตรวจของ ทุกห้องหับ ว่างเปล่าครับ จับลม ดมไม่ได้ ความสัมพันธ์ ดีดี มีเยื่อใย หายหมดไป ไร้สนุก ทุกข์บัดดล เสียงปลายทาง หยุดกึก อึกอัดอก น้ำตาตก นอกใน ไหม้หมองหม่น ตาได้ยิน หลานพร่ำ ช้ำเหลือทน คนหนอคน ทำไม ใจดำกัน เสียงแหบพร่า อาดูร ของสูญเสีย สั่นสะท้อน อ่อนเพลีย สูญเสียขวัญ หลานเอ๋ยหลาน ฟังตา ว่าช่างมัน ทุกสิ่งสรรพ์ กำหนด ตามบทกรรม ตกลงนะ สลัด เศร้ารู้สึก ตั้งใจฝึก อาวุธ หยุดครวญคร่ำ สมกับชาย ชาตรี ที่ควรทำ หยิบชั้นนำ ซื้อใหม่ ตาให้ตังค์ รพีกาญจน์ ปวดหลังยังไม่หาย ต้องทำขนมขายอีกแล่ว :23: หัวข้อ: Re: # คุณภาพชีวิต...ยอมเหนื่อยต่อเพื่อหลานชาย # เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 15 กันยายน, 2558, 03:32:50 PM :23:
คิดขึ้นมาคราใดไหวสะทก น้ำตาตกทรวงในใจมันฝัง เหี่ยวย่นคล้ำ ทำไงเนี่ยเสียดายจัง ฝากความหวังไว้กับตาช่วยพาคืน ตาจ๊ะตาตาจ๋า...อย่าทิ้งหลาน โปรดเจือจานอีกรายหมายระรื่น อยากเต่งตึงเหมือนก่อนนี้สิบปีซืน โปรดหยิบยื่นเงินซื้อหามาเสริมกาย .......... สักสิบหมื่นไปยันฮีรีเทิร์นกาย (พอป่าวมะรุ้สิเยอะยู๋) หลานดิน :0493: หัวข้อ: Re: # คุณภาพชีวิต...ยอมเหนื่อยต่อเพื่อหลานชาย # เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15 กันยายน, 2558, 07:06:35 PM เสริมทำไมดันทรงปล่อยลงห้อย เหี่ยวยานย้อยแฟบฝ่อมะกอส่าย ปุ่มดำปี๋ก่อนเรื่อเนื้อขาดลาย ดูบั้นท้ายเบอะบานพานตะโพน ซื้อทำไมใส่แล้วไม่แคล้วซัก ขโมยลักปะเหมาะเลาะราวโหน อยู่คนเดียวเดี๋ยวหมับจับโย้นโย้น ซิลิโคนเต่งแตกตายเท่งทึง :28: รพีกาญจน์ ทำขายแต่ขนมไทย ขนมเทียนไม่อยากทำเล้ย |