|
หัวข้อ: เสียใจ...ลบล้างได้หรือ? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 09 ตุลาคม, 2558, 08:45:16 PM ก็เห็นเห็นเป็นป่าภูผาหิน ล้วนสากดินแน่นแข็งสีแดงขาว สูงโล่งโล้นราบเตียนเวียนเหยียดยาว แสงวับวาวสะท้อนร้อนตะวัน หาต้นไม้ใบบังหยุดหวังเถิด แม้น้ำเปิดปากอ้าท่าสักขัน เหงื่อหยาดหยดรดตัวทั่วแสบคัน พายุปั่นฝุ่นฟุ้งคลุ้งมืดดำ หอบเอาทรายย้ายยับกองทับถม แรงคลื่นลมเมฆบนฝนกระหน่ำ ห่าลูกเห็บเหน็บหนาวพราวโพลนพรำ จากนั้นน้ำซึมหายหาไม่มี มันคือถิ่นที่อยู่ผู้ยากไร้ เคยประสบเภทภัยขับไล่หนี ถูกกล่าวโทษโฉดร้ายหมายย่ำยี จู่โจมตีสิ้นงามความเป็นคน อุตส่าห์ปักหลักรากบากบั่นสู้ เพียรกอบกู้ศักดิ์ศรีพลีอีกหน ชนะสิ่งแวดล้อมห่อห้อมตน จึงผ่านพ้นข้นเข็ญเย็นทุกยาม ก็เห็นเห็นเป็นเมืองรุ่งเรืองยิ่ง เผยเท็จจริงงุนงงตรงกันข้าม เพียงพิพัฒน์วัตถุจุวางวาม ผิดข้อห้ามฆ่าเข่นมิเว้นใคร รพีกาญจน์ |