|
หัวข้อ: สันโดษ เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 17 ตุลาคม, 2558, 10:17:24 PM ...ประสบการณ์ ผ่านสอนแนะ.......ผู้เรียนแขวะ ให้เห็นขัน
"ครูครับ ขอแบ่งปัน....................พวกเรานั้น หมั่นฝึกดี ...พอเพียง เรายึดมั่น..................เชื่อ"พ่อ"ผัน ห่างวิถี โลภหลง ดงโลกีย์......................ย่านแสงสี ลี้หลีกไกล ...ดีไหม คุณครูครับ...................สันโดษขับ ลับเหลวไหล เออครู สันโดษไซร้....................วอนวานไข อธิบายแจง" 555 ขอเพื่อน ๆ วานแต่ง "สันโดษ" ให้ด้วยครับ แล้วผมจึงจะมาเล่าต่อนะครับ ขอบคุณครับ หัวข้อ: Re: สันโดษ เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 25 ตุลาคม, 2558, 01:08:24 PM สันโดษ คือว่า พอดี มิใช่ ไม่มี ขวนขวาย สันโดษ หาใช่ ดูดาย มักง่าย คร้านหนัก รักเบา สันโดษ มีสาม ประกอบ พอดี รู้ชอบ ไม่เขลา ทำได้ โดยชอบ หาเอา ไม่เร่า ร้อนบ้า สารพัน สันโดษ ต้องทำ เต็มที่ ยินดี เต็มแรง แข็งขัน ไม่ย่อ ไม่หย่อน กลางคัน มุ่งมั่น พยายาม ตามตรง สันโดษ ต้องรู้ จักอิ่ม เมื่อลิ้ม รสแล้ว ไม่หลง รู้พอ รู้หยุด วางลง ปลงใจ มีเหลือ เผื่อปัน เชิญหัว pantip.com หัวข้อ: Re: สันโดษ เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 09 พฤศจิกายน, 2558, 08:42:01 AM ..."ฮะห้าห้า ครูครับ ยอดเยี่ยมนัก
ไขประจักษ์ สันโดษ กระจ่างไสว พวกเรานั้น ขอบคุณ ครูจากใจ แต่เอ๊ะไย ครูยัง ยั้งยืนรอ ...รออะไร ใคร่ขอ พวกเรารู้(ครับ)" "อ๋อก็อยู่ แนะเธอ ที่"อ่อน"หนอ ได้รอบรู้ ลึกกว้าง สรรค์สร้างพอ รู้หลบตอ ไป่สะดุด รุดก้าวไกล" ..."เอดูท่า ครูคง หลงประเด็น บิด-บังเห็น สันโดษ พวกเราไข อันความรู้ เรามี เราพอใจ คุณครูไม่ ต้องรอ หรือพ้อเลย *** สังเกตนะครับว่า ผู้เรียนเขา เริ่มประเด็น สันโดษ อย่างไร |