|
หัวข้อ: เย้ยฟ้า ท้าดิน เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 18 ตุลาคม, 2558, 10:39:17 AM บางคนกลัวเสียงฟ้าร้องจากท้องฟ้า บางคนกลัวฟ้าผ่าคราเห็นแสง แต่ความจริงสิ่งเหล่านั้นมันเปลี่ยนแปลง เป็นอดีตได้แสดงผ่านเวลา แม้นฟ้าผ่าเราเองหายิน-เห็นไม่ เพราะเกิดขึ้นทันใดรวดเร็วกว่า ก่อนรับรู้เสียง-สว่างทางหู-ตา นั่นคือความธรรมดาพึงพิจารณ์ คนทำชั่วต้องกลัวผลแต่ต้นเหตุ เรื่องทุเรศค่อยกลัวคำสั่งศาล คนทำดีย่อมมีชัยต่อภัยพาล อหังการเย้ยทั้งฟ้า ท้าทั้งดิน ธนุ เสนสิงห์ :22: หัวข้อ: Re: เย้ยฟ้า ท้าดิน เริ่มหัวข้อโดย: สุวัฒน์ ไวจรรยา ที่ 18 ตุลาคม, 2558, 07:17:53 PM . อันความชั่วทั้งผองเหมือนของเหม็น ไม่ต้องเห็น..อยู่ไกลยังได้กลิ่น ใครเกลือกกลั้วมัวหมองต้องราคิน ยากดับสิ้นฉาวชั่วติดตัวตน อันความดีทั้งผองเปรียบของหอม ชวนดมดอมเสน่ห์แฝงทุกแห่งหน "ชั่วกับดี" ชี้ให้เห็นความเป็น "คน" ใครก่อผลอย่างไร..ย่อมได้คืน สุวัฒน์ ไวจรรยา ><><>< หัวข้อ: Re: เย้ยฟ้า ท้าดิน เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 20 ตุลาคม, 2558, 09:42:37 AM กบในกะลา (กลอนหก)
...สังคม กบเจ้า เนากะลา...........กลัวจัก เจอฟ้า จ้าแสง ธรรมชาติ กว้างไกล ไขแจง.........เจอะ"จริง" ลงแดง วุ่นวาย ...โอ้ผู้ รู้คดี ชี้ชอบ...................ไยหมอบ ยอบสยบ ยอมขาย กายจิต สนิทชั่ว ขอสบาย............ใครตาย ก็ได้ ใช่กู |