(http://upic.me/i/7u/ch1-4.jpg) (http://upic.me/show/57270025)]
เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ
พระชาติที่ ๑ พระเตมีย์
ตอนที่ ๓ แม่นม
** โหรหลวงได้ตรวจดูพระลักษณะ
ขององค์พระโอรสามหิศร
มีบุญญาธิการไม่ร้าวรอน
ประชากรต่างยินดีแสนปรีดา
** ทั้งเกิดฝนประชาชนก็ชุ่มชื่น
แสนระรื่นเลิศล้ำสุขหรรษา
จึงถวายพระนามกุมารา
พระเตมีย์จอมจักรายอดกุมาร
** พระองค์ทรงเป็นเด็กที่น่ารัก
มีผิวพรรณงามนักเกินกล่าวขาน
ไม่ขี้อ้อนโยเยอันธพาล
มีจิตใจเบิกบานนิสัยดี
** พระบิดาทรงห่วงใยเป็นที่ยิ่ง
ทรงตั้งหญิงเป็นแม่นมหกสิบสี่
แต่ละนางคัดเลือกยอดนารี
มีรูปร่างโสภีบุคลิกงาม
** และยังมีลักษณะที่พิเศษ
คัดเลือกเกรดชั้นเลิศไม่ต้องห้าม
ถูกต้องตามตำราที่ลือนาม
เพื่อจะบังเกิดความเป็นมงคล
** หนึ่ง “รูปร่างไม่สูงจนเกินไป”
เพราะความสูงก็ทำให้บังเกิดผล
คอของเด็กจะยาวดูชอบกล
ผิดธรรมชาติของคนไม่น่ามอง
** ด้วยเด็กต้องยืดคอขึ้นดูดนม
แม่จะก้มลงมาก็ไม่คล่อง
เพราะความหิวมากมายเป็นก่ายกอง
ลูกจึงต้องจำนนทนยืดมัน
** สอง “รูปร่างไม่เตี้ยจนเกินไป”
ความเตี้ยเป็นเหตุให้เด็กคอสั้น
ต้องหดคอดูดนมทุกทุกวัน
เป็นเรื่องที่สำคัญควรคำนึง
** สาม “รูปร่างไม่ผอมจนเกินไป”
จะทำให้เด็กเจ็บคิดไม่ถึง
เพราะดูดนมในท่าที่รัดรึง
ไม่ถนัดเลยจึงเกิดเจ็บตัว
** สี่ “รูปร่างไม่อ้วนจนเกินไป”
จะทำให้เด็กปวดเมื่อยจนเจ็บหัว
เกิดอึดอัดตอนดูดนมช่างน่ากลัว
จึงเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์
** ห้า “สีผิวไม่ดำจนเกินไป”
จะเป็นเหตุทำให้เกิดขัดขวาง
ความเจริญเติบโตตามแนวทาง
เพราะน้ำนมของนางเย็นชืดจัง
** หก “สีผิวไม่ขาวจนเกินไป”
เพราะน้ำนมที่ได้น่าผิดหวัง
มันร้อนมากจริงจริงน่าชิงชัง
เป็นพลังทำให้เด็กไม่สมบูรณ์
** เจ็ด “แม่นมที่มีเต้านมยาน”
เด็กจะทรมานไม่สิ้นสูญ
นมจะทับจมูกแบนแสนอาดูร
จะเพิ่มพูนปมด้อยน่าน้อยใจ
** แปด “แม่นมที่เป็นโรคหืดหอบ”
ตามระบอบของร่างกายคงไม่ไหว
เพราะน้ำนมจะเปรี้ยวเสียกระไร
ไม่ชื่นอกชื่นใจชวนให้กิน
** เก้า “แม่นมที่เป็นโรคมองคร่อ”
ใคร่จะขออธิบายให้จบสิ้น
คือโรคไอเรื้อรังที่เคยชิน
เราได้ยินได้เห็นเป็นประจำ
** น้ำนมของแม่นมประเภทนี้
มันจะมีรสเผ็ดไม่ชื่นฉ่ำ
เวลาดื่มแต่ละครั้งสุดระกำ
เป็นเหตุทำให้อาหารไม่พอเพียง
** แม่นมหกสิบสี่คนของโอรส
เธอทั้งหมดปลอดภัยไม่ต้องเสี่ยง
เพราะทุกคนสมบูรณ์พร้อมไม่ใกล้เคียง
เก้าประการที่ไล่เลียงมาให้ฟัง
|
|
|
ผลงาน สมพงศ์ ชูสุวรรณ
เค้าเรื่อง/ภาพ หนังสือพระเจ้าสิบชาติ สำนักพิมพ์ธรรมสภา
(http://upic.me/i/wz/5ssom.gif) (http://upic.me/show/54281492)
(http://upic.me/i/vc/ch1-5.jpg) (http://upic.me/show/57312703)
เล่าเรื่องพระเจ้าสิบชาติ
พระชาติที่ ๑ พระเตมีย์
ตอนที่ ๔ ระลึกชาติได้
** เมื่อมีพระชนมายุได้หนึ่งเดือน
ความอัศจรรย์ก็มาเยือนเตือนความหลัง
ขณะที่พระราชบิดานั่งบัลลังก์
พิพากษาโจรโอหังทั้งสี่คน
** พระโอรสทรงบรรทมอยู่บนตัก
ไม่นานนักทุกคนคงทราบผล
ท้าวกาสีทรงตัดสินอย่างแยบยล
ตามทัณฑ์บนที่เหมาะสมกับคดี
** คนที่หนึ่งซึ่งมีความผิดน้อย
โทษเบาหน่อยโบยเฆี่ยนอย่างเต็มที่
คนที่สองผิดมากกว่าชอบราวี
ให้คุมขังทันทีมิรอนาน
** คนที่สามมีความผิดมากกว่าอีก
ทำให้หลีกไม่พ้นต้องประหาร
คนที่สี่เสียบหลาวปักประจาน
ตามโทษฐานความผิดที่คิดทำ
** พระกุมารทรงระลึกชาติก่อนได้
ว่าสร้างกรรมเอาไว้จนถลำ
สู่นรกหมกไหม้ชดใช้กรรม
ถูกเหยียบย่ำไม่เบาเผาด้วยไฟ
** ในอดีตเกิดเป็นพระมหากษัตริย์
ครอบครองเศวตฉัตรนครใหญ่
สั่งประหารชีวิตชาวเมืองไป
นับจำนวนเห็นจะได้หลายร้อยพัน
** เมื่อถึงคราวที่ต้องละโลกนี้
กรรมที่มีส่งผลต้องโศกศัลย์
ตกนรกชดใช้หลายร้อยกัลป์
หลายแสนวันนับดูแล้วแปดหมื่นปี
** ใช้กรรมในนรกจนหมดสิ้น
บุญส่งให้จอมบดินทร์ปิ่นกรุงศรี
ไปเกิดในสวรรค์ชั้นที่ดี
ดาวดึงส์เป็นที่พำนักกาย
** หลังจากนั้นมาเกิดเป็นมนุษย์
เลิศล้ำสุดบารมีที่ปองหมาย
ไม่ใช่ใครที่ไหนคือองค์ชาย
ผู้เป็นเจ้านายเมืองนี้เอง
** พระกุมาไม่ปรารถนาจะครองราชย์
กลัวอำนาจหน้าที่มาข่มเหง
ให้ต้องตกนรกน่ายำเกรง
บาปบานเบ่งอีกคราจะร้อนรน
** ไม่มีความทุกข์อะไรจะใหญ่กว่า
ความทุกข์ทรมาน่าพองขน
เหมือนทุกข์ในนรกหมกไหม้ตน
จะดั้นด้นหลีกหนีสุดชีวา
** กุมารน้อยจึงใคร่ครวญเฝ้าหวนคิด
นึกอนาถชีวิตเป็นหนักหนา
อยากจะไปให้พ้นนครา
ภาวนาบำเพ็ญธรรมสุขสำราญ
|
|
|
ผลงาน สมพงศ์ ชูสุวรรณ
เค้าเรื่อง/ภาพ หนังสือพระเจ้าสิบชาติ สำนักพิมพ์ธรรมสภา
(http://upic.me/i/wz/5ssom.gif) (http://upic.me/show/54281492)