|
หัวข้อ: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 พฤศจิกายน, 2558, 04:06:30 PM (http://upic.me/i/j5/cmoon.jpg) (http://upic.me/show/57295739)
ความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์แต่หนไหน สุดช้ำนักด้วยโรครักยากหักใจ สุดจะสั่นสะทกไหวหัวใจคลอน ยามค่ำคืนวาววับดาราลอย น้ำตาคล้อยร่วงหล่นบนปลายหมอน จะข่มตาให้หลับขับตานอน มีเพียงฟ้าว่าเว้าวอนคอยปลอบใจ ขอข่มขื่นระทมชั่วกลางวัน แต่จะขอเฝ้าฝันทุกคืนใหม่ แม้โรยร้างทั่วทิวาทุกคราไป แต่จะพราวสุขไสวในราตรี อันความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์มิริบหรี่ จะบรรเทาความเศร้าด้วยคนดี กลับมาเพื่อกล่อมฤดีที่นี้เอย สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 26 พฤศจิกายน, 2558, 01:39:09 AM คิดถึงทุกคืนวัน ความเอ๋ยความคิดถึงคะนึงหา หากจะคิดประเมินค่าว่าแค่ไหน คงตอบยากเพราะคิดถึงสุดบึ้งใจ ขอบฟ้ากั้นก็จะไปไม่กังวล แม้กลางวันฝันหวานยังซ่านนัก เมื่อความรักโถมทับจนสับสน แม้ยามนอนก็คะนึงเพียงหนึ่งคน ผู้ที่ดลคาวขื่นให้ชื่นบาน จึงนับดาวพราวฟ้าเวลานี้ คอยคนที่จะยิ้มรับเมื่อกลับบ้าน คนที่เมื่อขาดเขาเราทรมาน อย่าให้นานเกินรอจนท้อเอย ................................. เปลวเพลิง หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 26 พฤศจิกายน, 2558, 12:11:19 PM โอ้อันอกคิดถึงที่พึงพร่ำ
ย้ำทรงจำกำสรดสลดไห้ มีแค่เพียงศศิเพ็ญเป็นเพื่อนใจ ส่องแสงฉายกับดาวพราวนภา จะกี่ภพกี่ชาติยังเฝ้าคอย มิลืมรักรสร้อยสิเน่หา ขอบฟ้ากว้างเพียงใดให้ฝ่ามา มอบอุราฉ่ำชื่นคืนกมล ................................. สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 19 มีนาคม, 2559, 09:41:48 PM อยากลืมวันทรงจำที่เธอก่อ
เคยมาล้อเล่นอยู่รู้สับสน สักสิบปีก็มิอาจพลาดจากตน เจ็บเสียจนต้องเข้าวัดจัดทางบุญ ยังมิหลุดจากห้วงคำนึงฝัน ยังมิผันเหินห่างทางเกื้อหนุน ยังสับสนหม่นไหม้ไร้สมดุล ยังขอบคุณวันนั้นฉันมีเธอ สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 11 กรกฎาคม, 2559, 07:22:30 AM (http://upic.me/i/j5/cmoon.jpg) (http://upic.me/show/57295739) ความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์แต่หนไหน สุดช้ำนักด้วยโรครักยากหักใจ สุดจะสั่นสะทกไหวหัวใจคลอน ยามค่ำคืนวาววับดาราลอย น้ำตาคล้อยร่วงหล่นบนปลายหมอน จะข่มตาให้หลับขับตานอน มีเพียงฟ้าว่าเว้าวอนคอยปลอบใจ ขอข่มขื่นระทมชั่วกลางวัน แต่จะขอเฝ้าฝันทุกคืนใหม่ แม้โรยร้างทั่วทิวาทุกคราไป แต่จะพราวสุขไสวในราตรี อันความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต ด้วยโรคนี้มีฤทธิ์มิริบหรี่ จะบรรเทาความเศร้าด้วยคนดี กลับมาเพื่อกล่อมฤดีที่นี้เอย สิริวตี (http://upic.me/i/j5/cmoon.jpg) (http://upic.me/show/57295739) ความเอ๋ยความคิดถึงคนึงจิต มันทำให้เกิดฤทธิ์มิริบหรี่ ความอึดอัดวุ่นวายที่กายมี สุดเหลือที่จะพร่ำพรรณนา หวังคร่ำครวญป่วนไปให้มันหาย แต่กลับกลายเกิดมากเสียยิ่งกว่า ชะรอยลืมกันแก้วหรือแก้วตา ใจปวดปร่ารวดร้าวเศร้าเต็มทน ขอระทมข่มใจในยามตื่น เพื่อคอยช่วงกลางคืนฝืนสับสน เอาราตรีปลดทุกข์เติมสุขปน เปี่ยมกมลเจอกันฝันนิทรา สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 11 กรกฎาคม, 2559, 07:35:59 AM ความเอ๋ยความคิดถึง
สุขครั้งหนึ่งเคยสมอารมณ์หา พร่ำพูดลอยคอยเธอเก้ออุรา ทุกข์คณาครวญคร่ำยามช้ำใจ ความเอ๋ยความไม่คิดถึง นั่งหน้าบึ้งเหงาช้ำระกำใหญ่ เสียงเรียกร้องก้องฝากจากข้างใน เลยเปลี่ยนใหม่หวลติดคิดถึงเอย :12: หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 13 กรกฎาคม, 2559, 05:16:02 PM อยากจะบอกอยากจะย้ำคำคิดถึง
แต่มิรู้จะตราตรึงจึงนิ่งเฉย มิเคยรู้สิ่งใดกระไรเลย จึงมิเปรยปากร่ำพร่ำบอกไป มิเคยสร้างสัมพันธ์กันหนหลัง จึงมิกล้าเรียงหลั่งดังหวานให้ มิเคยเผยเจาะแจ้งแห่งความนัย จึงมิกล้ากรายใกล้ให้รำคาญ สิริวตี วตี..ขี้เกรงใจน่ะ :30: หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 02 ตุลาคม, 2559, 12:15:29 PM ความคิดถึงส่งไปให้เพียงพี่
ถึงไหมนี่รับหรือยังรอฟังขาน โอ้ว่าหัวใจเรามันร้าวราญ เกลียดวันวารห่างไกลไม่เห็นตัว น้ำตาเริ่มเปื้อนแก้มน้ำแต้มติด จึงลิขิตฝากใจไว้ถ้วนทั่ว ชะรอยความทรงจำย้ำระรัว น้ำตารั่วรดบาดที่หาดใจ สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 09 พฤศจิกายน, 2559, 11:57:12 AM คราเอ๋ยคราคิดถึง
คือคนดีที่หนึ่งซึ่งยกให้ เวลาว่างห่างกันมิทันใด เห็นหัวใจปั่นป่วนล้วนเพราะเธอ ความคิดถึงซึ่งอยู่มิรู้ห่าง ยังคงสร้างสัมผัสรัดเสมอ ให้อบอุ่นโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวเพ้อ ใจอยากเจอทุกวันฉันบอกเอย สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 08 มกราคม, 2560, 02:56:52 PM ที่น้ำท่วมคือน้ำตาใช่ห่าฝน
มันหยาดหล่นแทนปากที่อยากเอ่ย มันไหลขังพรั่งพรูมิรู้เคย ร่วมเอาความชาเฉยเกยข้างใน น้ำท่วมนั้นทำกมลคนเดือนร้อน และเพิ่มความร้าวรอนคนอ่อนไหว สายฝนพร่ำฉ่ำฟ้าเพราะว่าใจ มีน้ำตาตกให้หัวใจนี้ สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 22 มกราคม, 2560, 07:03:45 PM พื้นท้องฟ้าคืนแรมมิแจ่มนัก
ไร้แสงจันทร์ประจักษ์เหมือนรักหนี ไร้แสงดาวพราวพร่างกลางราตรี เหลือพื้นที่ให้ใครเขียนคร่ำครวญ สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 22 มกราคม, 2560, 09:12:44 PM (http://upic.me/i/oh/1446480832-screenshot-o.png) (http://upic.me/show/60179155)
ผืนฟ้าว่างอ้างอิงพึ่งพิงรับ ดาวประดับเวียนวนยาก..ยลถ้วน เติมแต้มแต่งแห่งไหนได้ทั้งมวล โปรดอย่าด่วนระงับเดินกลับไป หากพินิจพิจารณานภากว้าง มืดสว่างสีดำยามค่ำใหม่ มุมอับแสงแห่งหล้าบนฟ้าไกล ดาวสุกใส..ซ่อนแอบ...แฉลบแวว เปรียบความคิดจิตขุ่นวุ่นวิตก พาเวียนวกสรรพางค์ทั่วร่างแถว เรียกจริตผิดกลุ่ม..ปกคลุมแนว เคยผ่องแผ้วบริสุทธิ์...ลอยหลุดบน วิธีแก้แน่นำคือคำสอน ให้สังวรณ์ต้นเหตุส่งเศษผล ดับทุกข์ร้อนย้อนกลับ..มิอับจน เร็วรุกรนรุมเร่ง...หยุด...เพ่ง....ตรอง :12: ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตครับ หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 23 มกราคม, 2560, 06:00:03 PM อันหยุดใดหยุดได้ใช่เรื่องรัก
จึงสลักประดิษฐ์ดังจิตสนอง สร้างเวิ้งฟ้าเดียวดายระบายคล้อง- ขีดโซ่ทองถึงบุรุษสุดหัวใจ เขียนหน้าต่างทวารฟ้านิเวศน์ กั้นขอบเขตเคหะเป็นเรือนใหญ่ ที่นอนน้อยของเราแต่งเกลาไป ระบายสีสวยใส่ให้เต็มฟ้า ฝากความรักในห้วงมิติทิพย์ อย่าลาลิบลับไปให้ขายหน้า ลิขิตด้วยดวงดาวพราวนภา ว่าน้องนั้นคะนึงหามิเว้นวัน สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 23 มกราคม, 2560, 07:47:15 PM สดับคำคุ้งแควแกลม่านฟ้า ดาวระยับประดับประดาพาเสกสรร ช่างโชคดีมีชายหมายแบ่งปัน ต่อเติมฝันถักถ้อยร้อยเรือนเรียง ขอเปรมปรีดิ์มีสุขไร้ทุกข์โศก คราลมโบกโบยไปไร้ซุ่มเสียง หวานรักคงยืนนานสานสำเนียง เคล้าคลอเคียงคำมั่นมิผันแปร Soul Searcher Inspired to write 23/1/2017 หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 23 มกราคม, 2560, 09:29:33 PM สงวนคำรักไว้ให้นวลน้อง
ทุกคำคล้องจิตพันกันแน่วแน่ จะเป็นนิจนิรันดร์เป็นรักแท้ สุดดวงแดหนึ่งเดียวเกี่ยวใจเอย สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 23 มกราคม, 2560, 10:02:17 PM อันหยุดใดหยุดได้ใช่เรื่องรัก จึงสลักประดิษฐ์ดังจิตสนอง สร้างเวิ้งฟ้าเดียวดายระบายคล้อง- ขีดโซ่ทองถึงบุรุษสุดหัวใจ เขียนหน้าต่างทวารฟ้านิเวศน์ กั้นขอบเขตเคหะเป็นเรือนใหญ่ ที่นอนน้อยของเราแต่งเกลาไป ระบายสีสวยใส่ให้เต็มฟ้า ฝากความรักในห้วงมิติทิพย์ อย่าลาลิบลับไปให้ขายหน้า ลิขิตด้วยดวงดาวพราวนภา ว่าน้องนั้นคะนึงหามิเว้นวัน สิริวตี ลิขิตเขียนเพียรปราชญ์วาดภาพสี ไร้ราคีเป็นเอกสุดเสกสรร บรรจงระบายสายรุ้งขอบทุ่งพรรณ ภูเขากั้นเขตอยู่เคียงคู่เรือน มีทุ่งนาน้ำคลองปองถิ่นหมู่ อีกนกหนูงูกาคณาเหมือน มีชายหญิงพิงหลังนั่งแชเชือน ดั่งเล่าเตือนความสุขปั่นปลุกใจ ด้านหลังนั้นสลักเซ็นต์เป็นกลอนกาพย์ กล่าวตามหยาบจะรอ..พะนอใกล้ แต่ทุกสิ่งสลดอ่านบทใน เธอควงใหม่..ทอดทิ้ง...ขวัญมิ่งทรวง จิตรกรนอนช้ำกอดคำเจ็บ เขากอบเก็บมโนในใส่ภาพหวง หยิบภู่กันบัดดล..แต้มคนลวง น้ำตาร่วง...คราตวัด...สะบัดมือ :12: หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 25 มกราคม, 2560, 11:24:13 AM สงวนคำรักไว้ให้นวลน้อง ทุกคำคล้องจิตพันกันแน่วแน่ จะเป็นนิจนิรันดร์เป็นรักแท้ สุดดวงแดหนึ่งเดียวเกี่ยวใจเอย สิริวตี สงวนศิลป์จินตนาภาษารัก สงวนทักทายกันในฝันเอ่ย สงวนบทพจมานคำหวานเปรย สงวนเชยชิดใกล้...นัยนา Soul Searcher Inspired to write 25/1/2017 หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 มกราคม, 2560, 01:48:14 PM คราใดมิห่วงเจ้า ไม่มี
คำพูดจากฤดี ใช่สร้าง ทุกคำกล่าววลี มอบแด่ ท่านเอย เอื้อนเอ่ยพะนอข้าง คู่ไว้นานเสมอ สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 25 มกราคม, 2560, 02:56:34 PM
หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 มกราคม, 2560, 06:25:32 PM ดวงแดมอบแล้วบ่ เอาคืน
ความรักเมื่อวานซืน ชื่นแล้ว วันนี้มิอาจฝืน ลืมพี่ ขอนุชหยุดรักแพร้ว ที่นี้อนันตกาล สิริวตี หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 26 มกราคม, 2560, 05:01:38 AM
หัวข้อ: Re: ความเอ๋ยความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 01 มีนาคม, 2560, 09:51:39 PM วาจาหวานหยาดเยิ้ม ยิ่งเสนาะ
โคลงก็พบไพเราะ วิเศษสร้าง งามในพจน์บทเพราะ จิตพี่ สว่างแฮ โลกบ่สูญสล้าง หมดสิ้นรักเสมอ สิริวตี |