|
หัวข้อ: ห้ามความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 พฤศจิกายน, 2558, 06:44:40 AM ให้ห้ามความคิดถึงนั้นห้ามไหว
แต่จะให้ห้ามความรักยากยิ่งกว่า อันตัวเราช่างต่ำต้อยด้อยราคา มิควรค่าเอื้อนเอ่ยเผยสิ่งใด มีความรักเขาว่านั้นเป็นทุกข์ จะหาสุขสมหวังรัญจวนไม่ แค่ได้ชื่นชมชิดสนิทใน เพียงพอแล้วกับหัวใจไร้ราคา สิริวตี :13: หัวข้อ: Re: ห้ามความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 21 มีนาคม, 2559, 03:28:43 PM อยากจะห้ามความคิดถึงที่ตรึงจิต
อยากปกปิดความนัยใคร่ครวญหา อยากจะลืมรักไว้ในสายตา อยากจะลาโลกลี้หนีให้ไกล จะต้องเสียกี่วันกี่กัลป์กัป หรือต้องดับที่ลมอสงไขย ถึงจะลืมเธอหน่วงที่ห้วงใจ อยากลาไกลมิทวนมาหวนคืน สิริวตี :35: หัวข้อ: Re: ห้ามความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 มีนาคม, 2559, 09:10:31 AM อยากจะลืมใครสักคนที่ตนรัก
แต่ยังภักดิ์ปักทับยามหลับตื่น เคยปลอบทุกข์สุขเล่นเช่นวานซืน สร้างระรื่นโปรยอารมณ์สมใจปอง เคยอาทรห่วงหาเมื่อไกลห่าง เมื่ออ้างว้างก็เป็นเพื่อนเยือนสนอง ห้ามมิได้ความคิดถึงตรึงติดตรอง เป็นครรลองของใจใกล้ระทม สิริวตี หัวข้อ: Re: ห้ามความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 31 มีนาคม, 2559, 04:36:46 PM อยากกระชากห้วงแห่งแรงคิดถึง
ที่ตราตรึงขึงไว้ให้ขื่นขม เพราะมันช่างหนาวเหน็บเจ็บระบม มิอยากนอนกอดห่มข่มนิทรา สิริวตี :23: หัวข้อ: Re: ห้ามความคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 16 เมษายน, 2559, 12:20:59 PM เพราะตกห้วงบ่วงรักเป็นหลักเหตุ
ช่างสังเวชใจตนทนนักหนา ก็เพราะเจ็บไม่เจียมเตรียมกะลา(หัว) ยังอุตส่าห์รักเขา..เฮ้อ!...เราเอย สิริวตี |