|
หัวข้อ: ความคิดถึงเริ่มปลิวว่อนก่อนนิทรา เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 01 ธันวาคม, 2558, 04:21:39 PM หิ่งห้อยพรอยพราวแสงแข่งทิ้งถ่วง
น้ำค้างร่วงลงยอดหญ้าระยับไหว กรรณิการ์หอมละมุนกรุ่นละไม ราตรีใดจะงดงามเท่ายามนี้ ยินเสียงร้องของจักจั่นแข่งกันจ้า มวลเมฆาบังจันทร์พลันริบหรี่ ดาริกาวับวาวราวมณี สายลมสีเสียดไผ่โยกไหวคลอน น้องเหน็บหนาวใต้ผ้าคืนฟ้าฝัน ไอหมอนอุ่นแดดกลางวันช่วยผันผ่อน สายลมหวนเป็นสำเนียงเสียงเว้าวอน ห้วงคิดถึงเริ่มปลิวร่อนก่อนนิทรา สิริวตี หัวข้อ: Re: ความคิดถึงเริ่มปลิวว่อนก่อนนิทรา เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 เมษายน, 2559, 08:09:04 PM ยามกลางคืนมีจันทร์ปันแสงฉาย
มีดาวรายกะพริบพร่างหว่างนิศา ม่านสายหมอกหยอกเย้าเคล้าเมฆา สกุณากลับรังยังที่นอน น้องยังเหน็บหนาวนักในคืนนี้ โปรดปรานีที่รักวางอักษร กลั่นสำเนียงเรียงรสบทสุนทร ว่าเว้าวอนคิดถึงคนึงนวล สิริวตี หัวข้อ: Re: ความคิดถึงเริ่มปลิวว่อนก่อนนิทรา เริ่มหัวข้อโดย: ต้นตระกรานต์ ที่ 01 พฤษภาคม, 2559, 12:16:56 AM วอนเว้าเศร้าเป็นเพื่อน
ดาวเปล่งแสงคราใดใจหวิวหวาด ผกามาศผลิลงดินกลิ่นหอมหวน สายลมหนาวพัดโบย..โอ๊ยคร่ำครวญ คิดถึงนวล..ตัวเจ้าเยาวมาลย์ อยู่เหว่ว้ามานานนมช้ำตรมหนัก โอ้คนรักจากไปไม่กล่าวขาน ร้องไม่ออกบอกแค่เพียงต้องซมซาน ทรมานใจชะมัด"ตัดไม่ลง" ต้นตระกรานต์ คนมีอดีตที่ลืมไม่ลง :35: หัวข้อ: Re: ความคิดถึงเริ่มปลิวว่อนก่อนนิทรา เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 01 พฤษภาคม, 2559, 06:51:37 PM สร้างคำทิพย์หยาดมณีเป็นที่รัก
วันอกหักหลักใจที่ใหลหลง ความคิดถึงซึ่งอยู่มิรู้ปลง เริ่มปล่อยลงปลิวว่อนก่อนนิทรา สิริวตี หัวข้อ: Re: ความคิดถึงเริ่มปลิวว่อนก่อนนิทรา เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 08 พฤษภาคม, 2559, 05:54:12 PM ไอหมอนอุ่นอบแดดอาจแซมเสริม
แทนเหงาเติมวิเวกเสกสรรหา วายุโบกโบยพัดปัดอุรา ความคิดถึงตรึงตราเริ่มทำงาน หากน้องนี้เป็นชายผู้หมายรัก จะพิทักษ์เอาใจใส่คำหวาน แต่นวลน้องเป็นสตรีมีแค่มาน ที่มิอาจลืมการณ์วารวันเรา เสียงหรีดหริ่งเรไรในบ้านสวน ช่างชักชวนเคียงกายพอคลายเหงา มีม่านหมอกลอยไปนำใจเรา ค่อยบรรเทาความคิดแล้วปิดตา สิริวตี (http://upic.me/i/bf/5nxigqh81oc.gif) (http://upic.me/show/57122203) หัวข้อ: Re: ความคิดถึงเริ่มปลิวว่อนก่อนนิทรา เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 01 มีนาคม, 2560, 03:12:49 PM ร้อยบันทึกความรักเพียงสักนิด
เรียงลิขิตสักหน่อยคอยห่วงหา ส่งความคิดทุกวันให้ขวัญตา เผื่อจะมาทักทายพอคลายใจ มองนภาเดือนแรมมิแจ่มชัด แสงดาวพลัดลับฟ้าราตรีใหม่ มองตัวเราเศร้าจิตผิดข้างใน มีหทัยซึมเศร้าเหงาเหลือเกิน สิริวตี :35: |