|
หัวข้อ: ม่านบังตา เริ่มหัวข้อโดย: ครูเท่ง ที่ 30 ธันวาคม, 2558, 01:16:26 AM ม่านบังตา คนรักกันย่อมมีสิทธิ์อยากชิดใกล้ ด้วยหัวใจมุ่งมาดปรารถนา ถึงอยู่ห่างต่างแดนสุดแผ่นฟ้า ยังดิ้นรนอุตส่าห์มาพบกัน ฉันรักเธอย่อมมีจิตจะชิดใกล้ รักวูบวาบเหวี่ยงไหวอยู่หวั่นหวั่น เวลารักกว่าผันแปรแต่ละวัน วินาทีก็ช้าครันไม่ทันใจ คืนที่ดาววาวแวมแต้มแต่งฟ้า ดวงจันทราที่แอบซ่อนย้อนมาใหม่ คืนที่จันทร์ส่องสกาวดาวหายไป แต่รู้ได้ว่าทุกที่ยังมีดาว เช่นรักฉันดื่มด่ำสม่ำเสมอ แม้ไม่เจอรักอาทรทั้งร้อนหนาว สารพัดคงมั่นฝันยืนยาว แต่มีมุมปวดร้าวเท่าเท่ากัน รักของเธอมีความเห็นเป็นแบบไหน ยามอยู่ใกล้รักแท้เริ่มแปรผัน ยิ่งเห็นหน้ายิ่งมองข้ามความสำคัญ เหมือนว่าฉันเลวทรามไร้ความดี ม่านบังตาพร่าเลือนเหมือนไร้หวัง แต่ฉันยังส่งใจไปทุกที่ เว้นช่องว่างสักนิด..สิทธิ์พอมี อยู่ไกลกันอย่างนี้..แหละดีแล้ว ครูเท่ง ๒๙ ธ.ค. ๕๘ หัวข้อ: Re: ม่านบังตา เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 30 ธันวาคม, 2558, 09:36:42 AM หวังพี่ยาปรานีเพียงน้องบ้าง
ความไกลห่างสร้างจิตมิผ่องแผ้ว เคยชี้นกชมไม้หลากหลายแนว แค่น้องแก้วดื้อดึงเอาแต่ใจ พี่เว้นช่องความหม่นหมองเข้าครองทับ มิสดับเจรจาข้อแก้ไข หมดเอ็นดูน้องนางแล้วอย่างไร ทิ้งเอาไว้เดียวดายที่ปลายทาง เปิดประตูหัวใจไตร่ตรองเถิด มิละเมิดความคิดจิตเมินหมาง น้องสำนึกจึงขอโทษหวังโกรธจาง อย่าลาร้างความรักหักใจเลย สิริวตี ๓๐ ธันวาคม ๒๕๕๘ หัวข้อ: Re: ม่านบังตา เริ่มหัวข้อโดย: ปาริชาติ ที่ 30 ธันวาคม, 2558, 10:23:05 AM เคยใกล้กันตาประสานรักหวานเยิ้ม เช้าประเดิมคำทิพย์กระซิบเอ่ย รู้ใจกันเกินล้นคนคุ้นเคย ไม่ต้องเผยสิ่งใดใจก็รู้ ยามรักจางรางเลือนเหมือนเสแสร้ง เกิดกำแพงพาดขวางพลางหดหู่ อกกลัดหนองกระหน่ำซ้ำโฉมตรู จมฝังอยู่อนิจจังเจียนคลั่งตาย ปาริชาติ :smiley09: |