หัวข้อ: สบโอกาสลูกหลานมักเข้ามาอ่านเสมอ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 03 มกราคม, 2559, 10:06:33 AM เมื่อล้มลุกคุกคลานบนลานหญ้า สองแขนอ้ามือนุ่มอุ้มโอบหอบ คอยพยุงจูงยื่นเดินชื่นชอบ รีบปลุกปลอบหงายท้องร้องไห้โฮ มือจับแฮนด์แอ่นอกยกเท้าถีบ ปากปี๊บปี๊บแทนแตรแห่อวดโอ่ ล้อลื่นไหลลงลาดหัวฟาดโน แม่วิ่งโร่โอ๋เป่าปัดเอาใจ รุ่มทั้งตัวหัวค่ำคืนย่ำรุ่ง นอนสะดุ้งตื่นหลับจับสั่นไหว ขวัญคงผละเตลิดเปิดเปิงไป คว้าแซะได้ช้อนซ้ำพร่ำขวัญมา เย็บกระทงวงสายขดด้ายจุก วางกล้วยสุกข้าวปั้นรับขวัญกล้า ผูกข้อมือถือมั่นรวบขวัญคา เกรงขวัญลาละจากเว้าวากย์วอน นับตะวันจันทร์ดาวกี่หนาวศก กี่ฝนตกน้ำซัดท่วมกัดกร่อน กี่เปลวแดดแผดเผาแรงเร่าร้อน เคยย่อหย่อนบ้างไหมแม้ไข้รุม ทำงานครัวควบคู่ดูแลเฝ้า โตส่งเจ้าเล่าเรียนจนเจียนหนุ่ม อุปสรรคหนักนิดคิดกลัดกลุ้ม เจ้าจงทุ่มอย่าท้อสู้ต่อไป รพีกาญจน์ |