เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 09 มกราคม, 2559, 11:15:58 PM



หัวข้อ: ...-๐ ฝนตกขึ้นฟ้า ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 09 มกราคม, 2559, 11:15:58 PM
                     (http://upic.me/i/2z/10309161_768317646589836_236052408185842835_n-400.jpg) (http://upic.me/show/54809052)

                         -๐ ฝนตกขึ้นฟ้า ๐-

                         เหมือนฝนตกขึ้นฟ้าเพ'ลานี้
                         หลากเรื่องราวร้ายดีมาคลี่ห่ม
                         ล้อมรอบกายรายรอบทุกขอบปม
                         เปลี่ยนสลับทับถมทวีคูณ

                         เหมือนหลายสิ่งที่เห็นหลืบเร้นหลบ
                         ต้องกลืนกลบศิโรราบสิ้นสาบสูญ
                         สิ่งเร่าร้อนฟอนเติมยิ่งเพิ่มพูน
                         ความจำรูญหรี่แสงอย่างเยียบเย็น

                         ความคิดหมุนย้อนกลับกรอ'กลับเปลี่ยน
                         แล้วค่อยเวียนรอยทางบางอย่างเห็น
                         คำนึงผ่านขานตอบมอบประเด็น
                         ชีพยังเป็นเช่นนี้ทุกวี่วัน

                         ความเข้มขมตรมตรอมยังกล่อมเห่
                         กลางทะเลความจริงทุกสิ่งนั่น
                         หลงขอบฟ้าความคิดคล้ายติดพัน
                         หลงขอบฝันฟุ้งเฟื่องหลากเรื่องราว

                         เมื่อฝนตกขึ้นฟ้าในความคิด
                         จึงจับจิตเขม้นมองทุกห้องหาว
                         ตั้งพินิจพิจารณาทุกคราคราว
                         ทุกเม็ดพราวกว่ายามธรรมดา

                         เริ่มซึมซับตรับตรองสิ่งมองข้าม
                         ทุกรูปนามทุกประเด็นเฝ้าเค้นหา
                         เหมือนหลายสิ่งที่เห็นเช่นมายา
                         ฝนยังตกขึ้นฟ้า.. ไม่เปลี่ยนแปลง ๚ะ๛
                         :
                         .
                         - Black Sword -
                           (มยุรธุชบูรพา)

                         ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet


หัวข้อ: Re: ...-๐ ฝนตกขึ้นฟ้า ๐-...
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 09 มกราคม, 2559, 11:53:00 PM
รูปมายาที่เห็นเช่นไตรลักษณ์
ฝนขึ้นฟ้าก็จักมิโจ่งแจ้ง
ซึมซับตรับตรองร้อยถ้อยสำแดง
คลายคลาแคลงแถลงบนยุคลธร

แม้กระเบื้องเฟื่องฟูรู้ลอยเริ่ม
น้ำเต้าเสริมจมถอยค่อยถอดถอน
ธรรมจักรเวียนไหวไม่ขาดตอน
สร่างสั่นคลอนความดียังชี้ทาง

จับดวงจิตพิศมองทุกห้องหาว
พิจารณาทุกคราวก้าวสว่าง
ปัญญาธรรมนำเลิศประเสริฐวาง
แจ้งกระจ่างสิ้นหลบพบจำรูญ

สิริวตี