|
หัวข้อ: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02 มีนาคม, 2559, 12:58:50 PM เสื้อม่อฮ่อมย้อมดำจางคร่ำครึ กลิ่นตึตึหม่นมัวยีนส์ตัวเก่า หยิบผ้าต่องคล้องคอล้อหนวดเครา เกิบบางเบาเกรอะกรังหนังรถยนต์ สูบบุหรี่มวนโตโพ่ควันคลุ้ง สะพายถุงย่ำดอยลอยห้วยหน ผ่านทุ่งหญ้านาแห้งแล้งสู้ทน มิเคยบ่นฝนพรมลมโชยมา มีกินมื้ออดมื้อยื้อยอมอด เนื้อหนักลดดูกแข็งแรงฟันฝ่า เลยวันคืนตื่นนอนค่อนเวลา สางคาตาครุ่นคิดกิจการ ทวงเอาสิทธิ์เสรีที่ถูกฮุบ ไล่พวกชุบมือเปิบก่อเสิบสาน ตรากฎกรอบชอบธรรมดำเนินงาน รวมพวกผลาญคณานับทรัพย์อากร รู้สึกตัวชั่วช้าก็สุดสาย ใหม่ยิ่งร้ายขายขุดมิหยุดหย่อน กลเม็ดเด็ดดันทุกขั้นตอน แบงก์ปลิวว่อนใบหรูปูถึงดาว เสื้อม่อฮอมย้อมยีนส์จินต์แสนเศร้า ยากลบเก่าเปื้อนหมึกซึมลึกขาว หลงเชื่อคำดำมืดเสียยืดยาว ถือถุงก้าวเก็บหม่นบนทางเดิน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 02 มีนาคม, 2559, 04:06:54 PM (http://www.uppic.org/image-95B2_56D6AAD8.jpg) หนุ่มลูกทุ่ง ................. ๐ ถือกระติบข้าวเหนียวเหลียวข้างฝา หยิบเกลือมาใส่ถุงนุ่งผ้าเขิน กางเกงเก่าเสื้อขาดอนาถเกิน แต่ยังเพลินชีวิตแม้ติดดิน หนังสติ๊กอีกอันถือมั่นเหมาะ เอาไว้เลาะยิงนกที่ผกผิน ยามปล่อยควายสู่ป่าออกหากิน สุขดวงจินต์กลางทุ่งมิยุ่งใคร รองเท้าแตะขาดส้นบนทางหิน เฉกชีวินเจ้าของต้องสวมใส่ ตามหลังควายสู่ป่าทุ่งนาไกล สูดกลิ่นไอหย่อมหญ้า..หาเสรี ไม่อยากคิดกิจการวิมานวาด จึงตัดขาดกำแพงแห่งแสงสี หลังน้ำตาเหือดแห้งแรงยังมี เอาพอดีพอเพียงเลี้ยงสกนธ์ ปล่อยสิ่งยั่วมัวเมาให้เขาขุด เชิญยื้อยุดเถิดหนอมิขอสน แบงก์ท่วมหัวหดหายเมื่อวายชนม์ เหรียญเดียวบนปากศพยังกลบเลือน สายัณห์รอนต้อนควายหมายกลับบ้าน เส้นทางผ่านแลไปใครช่างเหมือน คุณ"รพีฯ"มิตรแท้มิแชเชือน ขอเป็นเพื่อนเก็บหม่น..บนทางเดิน ฯะ ตะวัน :letter: ขอบคุณท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ภาพประกอบ หัวข้อ: Re: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 02 มีนาคม, 2559, 09:24:29 PM (https://i.ytimg.com/vi/0-MYJ-MvCQ0/maxresdefault.jpg)
..สาวลูกทุ่ง.. หอบเสื้อผ้าไปซักนาปลักหนอง น้ำก้นคลองเล็ดลอดเหลือขอดเขิน เสื้อนักเรียนสีหม่นมากจนเกิน สวมแสร้งเมินสหายมิอายใคร เสาร์อาทิตย์หุงข้าวก่อนเช้ารุ่ง สาวบ้านทุ่งเดินย่ำคลองน้ำไหล ยามแห้งขอดขุดปูลึกอยู่ไกล คว้าตัวใหญ่ตำป่นน้ำข้นชาม เป็นนักเรียนบ้านนาแต่ว่าเก่ง แต่ความจนข่มเหงบรรเลงหยาม อยากเรียนต่อพ่อสิ้นชีวินนาม เกิดคำถามทางไหนจะได้เรียน เสาร์อาทิตย์รับจ้างแนบข้างแม่ ลำบากแท้สันหลังกุมบังเหียน แม่คนเดียวเกี่ยวข้าวลูกสาวเพียร กว่าจะเขียนอ่านเป็นลำเค็ญนาง มิลุ่มหลงลืมเลือนดาวเดือนยั่ว ลำพังตัวอยู่กรุงไร้ยุ้งฉาง ข้าวหนึ่งเม็ดพระคุณผู้หนุนทาง มิเคยจางเรื่องตนยังยลยิน สาวบ้านทุ่งสายเลือดมิเหือดแห้ง มิเคยแล้งน้ำใจเมื่อได้ผิน สาวขอนแก่นแดนอิสานเกิดลานดิน เสียงแคนพิณยังก้องสี่ห้องใจ พิณจันทร์ ๒ มีนาคม ๒๕๕๙ หัวข้อ: Re: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันรอน ที่ 03 มีนาคม, 2559, 12:31:58 AM ...ชีวิตลูกทุ่ง... ๐ เป่าแคนเลาะคันนาหาแอ่วสาว ประสาชาวบ้านป่าอัชฌาสัย จนเพียงเงินแต่ล้ำน้ำหทัย ถิ่นกรุงไกลไม่สน...กลัวคนลวง "สาวพิณจันทร์"ขุดปูอยู่ท้ายทุ่ง ตอนอยู่กรุงมากหนุ่มมารุมหวง โอกาสทองวันนี้พี่ขอควง แม้พุ่มพวงไม่สน...คนชาวดิน ด้วยไม่หล่อพ่อจนทนทุกข์ยาก จึงลำบากคู่ครองปองถวิล เพียงมั่นในใสซื่อถือดวงจินต์ บอกยุพินตรงนี้...พี่คอยเธอ เดินสะดุดคันนาจนหน้าทิ่ม มัวกรุ้มกริ่มฝันหวานมานเสนอ เดี๋ยวคนอ่านหมั่นไส้ไยละเมอ ยิ้มแก้เก้อเดินต่อถึงพอดี เห็นสาวพิณผินพักตร์ทักทายก่อน ใจก็อ่อนทันใดใคร่วิ่งหนี ด้วยนิสัยมักอายร่ายวจี เลยพาทีเบาเบา...ตามเจ้ามา ช่วยขุดปูรู้เคล็ดเสร็จแล้วจับ กลัวปูงับจุดสำคัญนั่นแหละหนา คือมือน้องระวังจะพลั้งพา ขอโปรดอย่าคิดลึกนึกตรงตรง เธอเป็นนักศึกษาหน้าตาสวย พี่พอช่วยหาทุนอุดหนุนส่ง คารมหนุ่มบ้านนาคนป่าดง คิดแล้วปลงแค่หยอก...บอกเนื้อนวล ถึงต่างที่ต่างถิ่นจินต์มิแปลก ไม่เคยแตกไมตรีที่หอมหวล แค่ถามข่าวเพื่อนเก่าเล่าทบทวน จบกระบวนส่งน้อง...เข้าห้องนอน ฯะ ตะวัน :18: ปล. เป็นเรื่องสมมุติทั้งหมดเพื่อความสุขของท่านผู้อ่าน...หากพาดพิงและล่วงเกินแม่นาง"พิณจันทร์"ขออภัยด้วย และขออภัยคุณ"รพีกาญจน์" เจ้าของกระทู้ ที่หนุ่มลูกทุ่งร่ายเสียยาว... หัวข้อ: Re: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 03 มีนาคม, 2559, 01:31:03 PM (https://fbcdn-photos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfa1/v/t1.0-0/p526x296/12821483_193926244304097_1935190905794633779_n.jpg?oh=a6f0ab27e57709c8ea800b6f3872b549&oe=576801C8&__gda__=1465256986_d4580b9e8596dbde14ebde14e1cf7e52)
...ฝันกลางทุ่ง... ตื่นภวังค์จากฝันเช้าวันรุ่ง ปลดสายมุ้งยังอายมิถ่ายถอน ฝันแปลกแปลกเรื่องเก่ามาเว้าวอน คึดฮำฮอน..นำอ้ายอยู่ปลายนา คล้ายเหมือนเดินเลาะทุ่งกระบุงข้าง ห่อข้าววางพร้อมเสียมตระเตรียมว่า ตะวันคล้อยสรวญเสเพื่อนเฮฮา ขุดปูมาทำกินก่อนสิ้นวัน ทั้งสาวหนุ่มกลุ่มเพื่อนมิเลื่อนนัด มิอึดอ้ดสิ่งใดเมื่อได้หัน ทุกคนต่างก็เห็นเป็นเพื่อนกัน ขุดปูมันเผากินอาจินต์เคย หนึ่งในนี้พี่ฉัน"ตะวัน"หวาน เรื่องเอางานขานสู้มิอยู่เฉย ช่วยขุดปูรู้สึกความลึกเลย ปูก็เผยก้ามโง้งหนีบโป้งนวล ร้องเอะอะโวยวายทั้งอายเพื่อน เห็นดาวเดือนกลางวันพระจันทร์หวน พลันเสียงเพื่อนเฮฮาหลับตาทวน ความฝันด่วนเลิกลาลับตานาง(เฮ้อ!) หวังจะได้ค่าเทอมชายเสริมส่ง ขุดดินลงหาปูเจอคู่หมาง แท้เพื่อนเราหนึ่งคนครองหนทาง ตาสว่างทันใด...เอ๊ะใครนะ? พิณจันทร์ ๓ มีนาคม ๒๕๕๙ *...ต่ายไม่ต่อแล้วนะคะ..ฮ่าๆฮิ้วววว... หัวข้อ: Re: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 03 มีนาคม, 2559, 01:41:50 PM ...ชีวิตลูกทุ่ง... ๐ เป่าแคนเลาะคันนาหาแอ่วสาว ประสาชาวบ้านป่าอัชฌาสัย จนเพียงเงินแต่ล้ำน้ำหทัย ถิ่นกรุงไกลไม่สน...กลัวคนลวง "สาวพิณจันทร์"ขุดปูอยู่ท้ายทุ่ง ตอนอยู่กรุงมากหนุ่มมารุมหวง โอกาสทองวันนี้พี่ขอควง แม้พุ่มพวงไม่สน...คนชาวดิน ด้วยไม่หล่อพ่อจนทนทุกข์ยาก จึงลำบากคู่ครองปองถวิล เพียงมั่นในใสซื่อถือดวงจินต์ บอกยุพินตรงนี้...พี่คอยเธอ เดินสะดุดคันนาจนหน้าทิ่ม มัวกรุ้มกริ่มฝันหวานมานเสนอ เดี๋ยวคนอ่านหมั่นไส้ไยละเมอ ยิ้มแก้เก้อเดินต่อถึงพอดี เห็นสาวพิณผินพักตร์ทักทายก่อน ใจก็อ่อนทันใดใคร่วิ่งหนี ด้วยนิสัยมักอายร่ายวจี เลยพาทีเบาเบา...ตามเจ้ามา ช่วยขุดปูรู้เคล็ดเสร็จแล้วจับ กลัวปูงับจุดสำคัญนั่นแหละหนา คือมือน้องระวังจะพลั้งพา ขอโปรดอย่าคิดลึกนึกตรงตรง เธอเป็นนักศึกษาหน้าตาสวย พี่พอช่วยหาทุนอุดหนุนส่ง คารมหนุ่มบ้านนาคนป่าดง คิดแล้วปลงแค่หยอก...บอกเนื้อนวล ถึงต่างที่ต่างถิ่นจินต์มิแปลก ไม่เคยแตกไมตรีที่หอมหวล แค่ถามข่าวเพื่อนเก่าเล่าทบทวน จบกระบวนส่งน้อง...เข้าห้องนอน ฯะ ตะวัน :18: ปล. เป็นเรื่องสมมุติทั้งหมดเพื่อความสุขของท่านผู้อ่าน...หากพาดพิงและล่วงเกินแม่นาง"พิณจันทร์"ขออภัยด้วย และขออภัยคุณ"รพีกาญจน์" เจ้าของกระทู้ ที่หนุ่มลูกทุ่งร่ายเสียยาว... " การเมืองไม่ยุ่ง การมุ้งดีกว่า " มือจับมือถือแขนแล่นถึงไหล่ ไปน้องไปประตูสู่มุ้งหมอน ตาจ้องตาจากตาสื่ออาวรณ์ ฟังเอ๊ยฟังพี่ก่อนอย่าร้อนใจ เราอยู่โลกกลมกลมสังคมกว้าง ต้องปรับทางลิขิตชีวิตใหม่ จะจมแช่แต่เก่าก่อนอย่างใด อยู่กินใช้เพียงตนพ้นวันวัน เราควรมีวินัยวิสัยทัศน์ ปฏิบัติจัดงามตามรูปขันธ์ มีตาดูหูฟังเลิกชั่งมัน รู้เท่าทันกิเลสเขตอบาย รู้รุกถอยคอยรับสรรพสิ่ง หากมัวนิ่งเผลอพลาดอาจเสียหาย สร้างกุศลผลบุญค้ำจุนกาย หลีกร้อนร้ายหลบเร้นบ่เป็นคุณ คนทุศีลจินต์จ่อก่อวิกฤต เทพมฤตส่องฉายระบายฉุน เกรงพินาศขาดหัวตัวเป็นจุณ วุ่นวายวุ่นปังปังอิรังตังนุง เรื่องของเขาของใครเรื่องใครเขา เรื่องของเราเขาใครอย่าได้ยุ่ง พี่ไม่สนการเมืองสนการมุ้ง จูบจนรุ่งไม่ตาลายก็ตายลา อิอิ รพีกาญจน์ เขียนไว้เมื่อเช้า มัวปั้นขนมครับ หัวข้อ: Re: ๐ รู้สึกเมื่อสาย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 03 มีนาคม, 2559, 02:22:19 PM :34: :21: :12: :31: ...ฝันกลางทุ่ง... ตื่นภวังค์จากฝันเช้าวันรุ่ง ปลดสายมุ้งยังอายมิถ่ายถอน ฝันแปลกแปลกเรื่องเก่ามาเว้าวอน คึดฮำฮอน..นำอ้ายอยู่ปลายนา คล้ายเหมือนเดินเลาะทุ่งกระบุงข้าง ห่อข้าววางพร้อมเสียมตระเตรียมว่า ตะวันคล้อยสรวญเสเพื่อนเฮฮา ขุดปูมาทำกินก่อนสิ้นวัน ทั้งสาวหนุ่มกลุ่มเพื่อนมิเลื่อนนัด มิอึดอ้ดสิ่งใดเมื่อได้หัน ทุกคนต่างก็เห็นเป็นเพื่อนกัน ขุดปูมันเผากินอาจินต์เคย หนึ่งในนี้พี่ฉัน"ตะวัน"หวาน เรื่องเอางานขานสู้มิอยู่เฉย ช่วยขุดปูรู้สึกความลึกเลย ปูก็เผยก้ามโง้งหนีบโป้งนวล ร้องเอะอะโวยวายทั้งอายเพื่อน เห็นดาวเดือนกลางวันพระจันทร์หวน พลันเสียงเพื่อนเฮฮาหลับตาทวน ความฝันด่วนเลิกลาลับตานาง(เฮ้อ!) หวังจะได้ค่าเทอมชายเสริมส่ง ขุดดินลงหาปูเจอคู่หมาง แท้เพื่อนเราหนึ่งคนครองหนทาง ตาสว่างทันใด...เอ๊ะใครนะ? พิณจันทร์ ๓ มีนาคม ๒๕๕๙ *...ต่ายไม่ต่อแล้วนะคะ..ฮ่าๆฮิ้วววว... พี่"ตะวัน"คิดจับปูอยู่ใน(กระ)ด้ง ปูมันคงงุ่นง่านประสานฉะ ครั้นตกใจให้เผลอหนีบบีบไปซะ หวังปูจะเดินตรงคงยากดี นึกพวกพี่หายหน้าพาเดินไหน สนุกใหญ่ขุดปูเพลินอยู่นี่ ไปกินตำปลาร้าประสามี เถิดพวกพี่แม่บอกให้ออกตาม สิริวตี :14: |